ینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه35
فهرست مطالب
آموزش و پرورش
آموزش پیشدبستانى
آموزش متوسطه
مدارس ویژه
آموزش و پرورش
بر اساس ایده کنفسیوس بىن فعالیت سیاسى و آموزش و پروش رابطه متقابل وجود داشته و یکى از تزهاى اصلى مىباشد. در سال ۱۹۱۲ دولت سون یات سن قوانین حاکم بر آموزش و پروش در دوران امپراطورى را منسوخ کرده و سیستم جدیدى که از مدل ژاپنى نشأت گرفته بود توسط وزیر آموزش و پرورش تحصیلکرده آلمان جایگزین شد.
در اواخر دهه ۱۹۲۰ و اوایل دهه ۱۹۳۰ حزب امکاناتى را جهت تغییر سیستم آموزشى بوجود آورد. در سال ۱۹۳۳ دبیر کمیته مرکزى شاخه جوانان حزب کمونیست اهداف آموزشى حزب در مناطق شورایى جنوب چین را اعلام نمود. وى خواستار جدایى مذهب از آموزشى و پروش یعنى بعبارتى خواستار نسخ تز کنفسیوس و در عوض استفاده از آموزش و پرورش در جهت بهود وضع ملى گردید. شوراها براى مبارزه با بیسوادى مدارس لنین را براى بچههاى ۷ تا ۱۴ سال، مدرسه براى نوجوانان و خانمها، مدارس کادرها و مراکز آموزش عالى مانند آکادمى سرخ (Red Acadamy) و دانشگاه شورى (Soviet University) را ایجاد کردند.
بدنبال تشکیل این دورهها در جنوب، از مدل مذکور در مناطق مرزى شمال غربى نیز استفاده کرد. در اواخر دهه ۱۹۳۰ بعد از راهپیمایى بزرگ این مراکز بصورت پایگاهى براى آموزش کمونیسم درآمد. علاوه بر آن مدارس آموزش بزرگسالان، مدارس حرفهای، مدارس ابتدایى و متوسطه تأسیس شده و برنامه آموزشى خاصى براى سربازان و کادرها اجرا گردید. تا سال ۱۹۶۶ خطوط اصل سیاست آموزش و پرورش چین نشأت گرفته از شورزى بود. قبل از انقلاب ۸۰ درصد مردم بیسواد بودند که این نسبت در روستاها به ۹۵% مىرسید. در سال ۱۹۴۹ چین داراى ۲۰۰ مرکز آموزش عالی، ۴۰۰۰ دبیرستان و ۰۰۰، ۲۸۹ دبستان، مجموع ۲۴ میلیون دانشجو و دانشآموز بود. از هنگام اعلام جمهورى خلق چین در سال ۱۹۴۹ سیستم آموزش و پرورش کشور چندین مرحله را، از مبارزه جنگل در سال ۵۷-۱۹۵۶ هنگامى که آموزش و پرورش در جو بحث آزاد تشویق مىشد تا دوران آشوب و وحشت انقلاب فرهنگى که تمام سطوح آموزش و پرورش دچار اختلال شده و توسعه آن معلق مانده و بیشتر به مدارس حرفهاى پرداخته مىشد و امتحان ورودى مراکز آموزشى عالى منسوح و معیار پذیرش دانشجو داشتن عقاید سیاسى مناسى و تأیید کامل ایدههاى مائو بود را پشت سرگذاشته است. بعد از دوران انقلاب فرهنگى دوران تعدیل و بازسازى شروع شد. در این دوران سعى بر دستیابى به استانداردهاى آکادمیک از جمله برقرارى مجدد امتحان ورودى دانشگاهها بود.
صنعت گردشگری از اوایل دهه 1950 در چین شروع شد و در سال 1954 آژانس مسافرتی بین المللی چین تاسیس شد که در سراسر کشور 14 شعبه داشت.در سال 1964 نیز اداره جذب گردشگر رسماً تأسیس شد، لکن جمهوری خلق چین تا دهه بعد از تاسیس آن محدودیت و ممنوعیت برای مسافران غربی قائل بود . از سال 1971 اگر چه ممنوعیت از سفر اتباع غربی به چین برداشته شد ولی ورود جهانگردان از سال 1978 آغاز شد . در این سال 120.000 بازدیدکننده خارجی به چین آمدند . در سال 1981 حجم گردشگر به 1.110.000 نفر رسید که دویست هزار نفر گردشگران خارجی بوده و الباقی بیشتر هنگ کنگی ، سنگاپوری و ماکائویی بودند و در سال 1986 میلادی متجاوز از 82/22 میلیون نفر از 170 منطقه و کشور از چین دیدار کردند و میزان درآمد دولت در این سال بالغ بر 53/1 میلیارد دلار گردید . در سالهای اخیر در آمد حاصل از گردشگری 25 درصد ارز خارجی حاصله از صادرات بوده است . البته این رقم در هنگ کنگ 50 درصد و در سنگاپور 65 درصد بوده است . تا سال 1978 میلادی مسافرت خصوصی به چین محدود بود و در حال حاضر و علاوه بر بازدیدکنندگان عادی عده ای نیز در قالب هیئتهای دیپلماتیک ، علمی و دوستی به چین سفر می کنند.
این فایل دارای 18 صفحه می باشد.
The development of the Activity-Based Costing method: A comparison between France and China
Gregory Wegmann
Department of Business Administration, LEG-FARGO, UMR CNRS 5118
University of Burgundy
France
Gregory.Wegmann@u-bourgogne.fr
2011 International Symposium on Applied Economics, Business and Development (ISAEBD 2011)
August 6-7, 2011, Dalian, China
توسعه روش هزینه یابی برمبنای فعالیت: مقایسه بین فرانسه وچین
گره گوری واگمن
گروه مدیریت بازرگانی دانشگاه بورگاندی فرانسه
سمپوزیم بین المللی بر اقصاد کاربردی ، کسب وکار وتوسعه
چین ودالیان ، august 6- 7/2011
تعداد 10 صفحه در قالب Word فایل ترجمه فارسی
تعداد 9 صفحه فایل زبان انگلیسی
دانلود رایگان مقاله زبان انگلیسی:
برای دانلود فایل زبان اصلی لینک زیر را در مرورگر خود کپی کنید:
http://yon.ir/39nT
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:21
فهرست مطالب
درسهایی از اتخاذ سیاست صنعتی در برزیل و چین
مقدمه سیر تاریخی دیدگاههای توسعة صنعت و اقتصاد مفهوم سیاست صنعتی تفاوت سیاست صنعتی با سیاستهای توسعه و سیاستهای اقتصاد کلان مروری بر تجربة کشورهای پیشرو در توسعة صنعتی 1- برزیل
سیاست جایگزینی واردات در فرآیند توسعة صنعتی برزیلاز نفسافتادگی سیاست جایگزینی واردات در فرآیند توسعة صنعتی برزیل
سیاست توسعة صادرات در فرآیند توسعة صنعتی برزیل
نقش دولت در فرآیند توسعة صنعتی برزیل
2- چین
برنامة اصلاحات اقتصادی چین در سال 1978
سیاست صنعتی چین در اصلاح ساختار صنعتی کشور
سیاست دوبال و یکبدن (تغییر اولویتهای صنعتی)
در سالهای اخیر، سیاستهایی چون " خصوصیسازی " و " سرمایهگذاری خارجی " به فراوانی از طرف برخی مدیران و متخصصان حوزههای توسعة صنعتی کشور مطرح شده است. اما تجربة برخی کشورهای مطرح در زمینة اصلاحات صنعتی و اقتصادی، بیانگر آن است که بحث " سیاست صنعتی " پیچیدهتر از این نسخههای تکخطی است. نوشتار حاضر بخشی از نظرات دکتر رضوی، عضو هیأت علمی دانشکدة مدیریت دانشگاه تهران است که در گزارشی تحت عنوان " تبیین ضرورت اتخاذ سیاست صنعتی - تکنولوژی در اقتصاد ایران " منعکس شده است. در این نوشتار، تجربة برزیل و چین بررسی شده است که حاوی نکات جالبی است:
مقدمه
در کشور ما طی سالیان گذشته، سرمایهگذاریهای قابل توجهی برای توسعة صنعتی صورت گرفته است. ولی مقایسة کشور ما با کشورهایی چون کره و مالزی حکایت از ناکامی ما در افزایش سهم ارزشافزودة بخش صنعت در تولید ناخالص داخلی و نیز ناتوانی در جذب تعداد زیادی از متقاضیان جویای کار در بخش صنعت دارد. این در حالیست که، این کشورها فرآیند توسعة خود را تقریباً به طور همزمان با کشور ما آغاز کردهاند. از سوی دیگر، از نقطهنظر حضور در بازارهای جهانی مربوط به کالاها و خدمات مبتنی بر تکنولوژی برتر نیز کشور ما هیچ سهمی در این بازارها ندارد. حتی بازار داخلی کشور نیز، که از حمایتهای دولت برخوردار است، عمدتاً بر اساس تکنولوژیهای منسوخ شکل گرفته است.
سیر تاریخی دیدگاههای توسعة صنعت و اقتصاد
طی دهههای 1980 و 1990، دو دیدگاه متفاوت در مورد نحوة متحولکردن اقتصاد و صنعت در محافل اقتصادی و سیاستگذاری کشورهای مختلف، بهویژه در کشورهای در حال صنعتیشدن و آژانسهای بینالمللی، مطرح بوده است:
یکی دیدگاهی که بر تعدیل ساختاری و تثبیت اقتصادی تأکید میکند ودیدگاهی که اتخاذ سیاست صنعتی تکنولوژیک و هماهنگ نمودن آن با سیاستهای اقتصاد کلان را توصیه میکند.
دیدگاه اول در دهة 1980 بسیار مطرح و فراگیر بود؛ ولی طی دهه 1990 به تدریج از نفس افتاد و علیرغم برخی دستاوردهای مثبت آن دیگر چندان حرفی برای گفتن ندارد. اما دیدگاه دوم، محور توسعة صنعتی در اکثر کشورهای تازه صنعتیشده محسوب میشود و بهتدریج از اهمیت زیادی، حتی برای کشورهای توسعهیافته، برخوردار میشود.
مفهوم سیاست صنعتی
از دیدگاه نظریهپردازان کلیدی این حوزه، " سیاست صنعتی - تکنولوژیک " ، با بسیاری از ابزارهای سیاستگذاری مالی و پولی، که قابل کپیبرداری از یک کشور به کشور دیگر هستند، متفاوت است. در این زمینه، هیرویا اونو، مهمترین نظریهپرداز سیاست صنعتی در ژاپن میگوید:
" سیاست صنعتی رابطة روشنی را بین اهداف و ابزار حصول آنها مشخص نمیکند. نظریهپردازی، مضمون و اشکال سیاست صنعتی در هر مورد متفاوت است. اتخاذ سیاست صنعتی در یک کشور به مرحلة توسعة اقتصاد آن، شرایط طبیعی و تاریخی آن، روابط بینالمللی حاکم و موقعیت سیاسی و اقتصادی آن کشور بستگی دارد. به همین دلیل، از یک کشور به کشور دیگر و از یک دوره به دورة دیگر، ممکن است تفاوتهای زیادی در سیاست صنعتی وجود داشته باشد. "