دانلود مقاله تربیت بدنی در ایران باستان

فرمت فایل: ورد قابل ویرایش

تعداد صفحات: 19

تربیت بدنی در ایران باستان

ایرانیان به اهمیت و ارزش توانایی و سلامت بدن به عنوان وسیله بسیار مهمی برای فراهم آوردن ارتش سلحشور و پیروزمند پی برده بودند. به استثنای فرزندان طبقه اعیان و شاهزادگان تقریباً همة آموزش و پرورش به تربیت بدنی محدود می شد.

کودکان تا 7 سالگی زیر نظر مادر پرورش می یافتند و پسران از 7 سالگی تحصیلات رسمی خود را آغاز می کردند و از همان هنگام رسماً متعلق به کشور شناخته و تا 15 سالگی به آموختن فنون نظامی مشغول و از 15 سالگی در خدمت ارتش تا 50 سالگی بودند و فرزندان اعیان و شاهزادگان به روایت هرودوت تا 20 سالگی و به روایت استرابون تا 24 سالگی به تحصیل ادامه می دادند و برای فرماندهی سپاه و حکمرانی و دادرسی آماده می شوند.

این تربیت در تاریخ تعلیم و تربیت نخستین نمونه کنترل آموزش و پرورش و به وسیله دولت بود ارتشیان از 50 سالگی یا مسئولیت پادگان ها را بعهده می گرفتند و یا در سازمانهای عمومی مشغول می شدند در بازنشستگی به کار تعلیم داوطلبان می پرداختند.

هرودوت:‌ ایرانیان از 5 سالگی تا 20 سالگی 3 چیز را می آموختند سواری – تیر و کمان – شنا. جوانان تمرینات روزانه را از طلوع آفتاب با دویدن – پرتاب سنگ و نیزه آغاز می کردند از تمرینات معمولشان با جیره اندک و تحمل گرما و پیاده روی طولانی و عبور از رودخانه و شکار و جستن بر روی اسب و چالاکی بود.

ورزشهای قدیم ایران اسب سواری – تیراندازی – شکار – چوگان – شنا

نکته قابل توجه: ایرانیان برای ورزش و پرورش بدن عقیده داشتند ورزش پروراننده صفات نیکی همچون شجاعت، جوانمردی فروتنی نیز می باشد.

مقام پهلوانی در ایران باستان از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.

مدیریت سازمانهای ورزشی

تاریخچه تشکیل تربیت بدنی در ایران

اولین سازمان رسمی متولی ورزشی در ایران سال 1306 که قانون اجباری کردن ورزش در مدارس تصویب شد.

به پیشنهاد وزیر وقت فرهنگ سید محمد تدین ورزش در برنامه درس مدارس به صورت رسمی قرار گرفت. اولین انجمن تربیت بدنی ورزشی در اردیبهشت 1313 به طور رسمی در منزل حکیم الملک پا گرفت. در این جلسه اولین تشکیلات رسمی تربیت بدنی با ریاست حسین علاء پی ریزی شد. انجمن ملی تربیت بدنی در ابتدا بیشتر تأکید بر ورزش مدارس و برگذاری مسابقات داشت به مرور زمان تشکیل پیش آهنگی مطرح و در مهر ماه سال 1313 نخستین انجمن تربیت مربیان ورزش و پیش آهنگی تشکیل شد.

این انجمن در کنار انجمن ملی تربیت بدنی فعالیتهای ورزشی در سطح خردسالان و نوجوانان را انجام می داد بعدها سازمان تربیت بدنی و پیش آهنگی ایران تشکیل و ادیب السلطنه به ریاست آن برگزیده شد مدت ریاست او شش سال طول کشید.

در سال 1320 مجدداً حسین علاء رئیس سازمان تربیت بدنی و پیش آهنگی شد از اقدامات او دعوت چند کارشناس تیم ورزشی خارجی به کشور بود. «این زمان نقطه شروع فرهنگ ورزشی غربی در ایران است. » ارائه ورزشهای کلاسیک غربی و استقبال مردم به ساخت اولین ورزشگاه به نام امجدیه در سال 1319 منجر شد که صرفاً به فوتبال و دو میدانی اختصاص داشت.

در سال 1320 تربیت بدنی عمومی به عنوان بخشی که برای عامه مردم است استقلال خود را تحت عنوان انجمن تربیت بدنی اعلام داشت و ورزش در سطح نوجوانان و جوانان به وزارت فرهنگ که متولی آموزش و پرورش عمومی بود انتقال یافت. (این اولین شکاف بین ورزش و تربیت بدنی بود که ورزش دانش آموزی را از ورزش عمومی و قهرمانی جدا ساخت).

در سال 1326 ایران به عضویت کمیتة بین المللی المپیک درآمد. یک سال بعد ورزشکاران ایرانی در بازی های المپیک 1948 لندن حضور یافتند. اولین حضور رسمی کشور در مجامع بین المللی (حاصل این حضور کسب یک مدال برنز توسط جعفر سلماسی در وزنه برداری شد.)

در شهریور سال 1337 انجمن تربیت بدنی به «سازمان تندرستی و جوانان تربیت بدنی ایران» تغییر نام داد.

در اردیبهشت 1343 (سازمان ملی تربیت بدنی و تفریحات سالم شکل قانونی گرفت و زیر پوشش وزارت آموزش و پرورش قرار گرفت. این سازمان را یکی از معاونان وزیر عهده دار بود.

در این زمان سازمانهای دیگر مثل وزارت کار و کشاورزی و نیروهای مسلح … برای خود بخشهای مستقل تربیت بدنی داشتند.

در سال 1350 سازمان تربیت بدنی با تصویب در مجلس مستقل شد و زیر نظر نخست وزیر قرار گرفت. در تمام استانهای کشور اداره کل تربیت بدنی تأسیس شد. و فعالیت های ورزشی زیر نظر این اداره کل توسط هیأتهای ورزشی انجام می شد که با فدراسیونهای درونی در ارتباط بودند.

در سال 1353 (1974) هفتمین بازی های آسیایی در تهران برگزار شد.

سازمان تربیت بدنی چند سال قبل اقدام به ساخت مجموعة ورزشی آزادی کرد شامل (استادیوم صدهزار نفری و سالن دوازده هزار نفری و استخر سرپوشیده و پنج سالن برای بسکتبال، والیبال، تیراندازی، وزنه برداری، شمشیر بازی) دو سالن تیراندازی و استادیوم دوچرخه سواری، دریاچه قایقرانی، زمینهای روباز فوتبال، زمین هاکی روی چمن و چند زمین روباز است. پس از حضور کاروان ورزشی ایران در المپیک 1976 مونترال و عدم کسب نتیجه قابل قبول در مرداد 1355 سازمان تربیت بدنی منحل و به طور موقت زیر نظر آموزش پرورش قرار گرفت.