نفت « پترول» یا به اصطلاح روغنهای معدنی مخلوطی از هیدروکربورها می باشد که منابع آن اغلب در اعماق زمین وجود دارد.
انگلیسها کلمه لاتین آن « پترولئوم» را پذیرفته اند در صورتی که آلمانی ها آن را « اردل» به معنای روغن زمینی می نامند.
این ماده را از قرنها پیش به صورت گاز در آتشکده ها و یا به صورت قیر ( ماده ای که پس از تبخیر مواد فرار یا سبک نفت از آن باقی می ماند) را می شناخته اند به طوری که در کتب مقدس و تاریخی اشاره شده است در ساختمان برج بابل از قیر استفاده گردیده و کشتی نوح و گهواره حضرت موسی نیز به قیر اندوده بوده است.
بابلی ها از قیر به عنوان ماده قابل احتراق در چراغها و تهیه ساروج جهت غیرقابل نفوذ نمودن سدها و بالاخره جهت استحکام جاده ها استفاده می کرده اند. مصریها در قدیم مردگانشان را با آن مومیایی می کردند. مردم در ایران- رومانی – باکو- هند قبل از میلاد مسیح به صورت گوناگون این ماده را مورد استعمال قرار داده اند.
مدت زمان مدیدی مورد استعمال نفت برای مصارف خانگی و یا به عنوان چرب کننده ها بود اما در آغاز قرن شانزدهم میلادی مورد استعمال آن رو به افزایش نهاد تا اینکه در سال 1854 میلادی ( در شهر گالیسی در اروپای مرکزی ) دو نفر داردو ساز وجود یک فراکسیون قابل اشتعال را در روغن زمینی تشخیص دادند و همچنین به کمک تقطیر، مواد دیگری به دست آوردند که برای ایجاد روشنایی به کار می رفت. بر اساس این کار آزمایشگاهی بود که بعدها دستگاه های عظیم تصفیة نفت طرحریزی و مورد بهره برداری قرار گرفت.
صنعت نفت با احداث چاه نفت دارک در منطقه پنسلوانیای اتازونی در 27 اوت 1859 میلادی با تولید روزانه 1699 لیتر آغاز شد. این صنعت در ابتدا در برخی از کشورها مانند کانادا با گذشت چند دهه، دامنه اکتشاف آن به منطقه خاورمیانه و خاور دور گسترش یافت . در پنجم خرداد ماه 1287 شمسی مطابق با 26 مه 1908 میلادی گروهی از مکتشفین پس از هفت سال تفحص در تپه ها و کوههای جنوب غربی ایران بالاخره ثمره زحمات و کوشش خود را در مسجد سلیمان واقع در جنوب غربی جبال زاگرس و یا بهتر در کوههای بختیاری یافتند و بدین ترتیب از این تاریخ صنعت نفت ایران پا به عرضه وجود گذاشت.