تحقیق در موردمولوی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:7

در ششم ربیع الاول سال 604 هجری قمری کودکی در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد . نام این کودک را محمد و لقبش را جلال الدّین گذاشتند که بعدها به مولوی مشهور شد . نام پدرش محمدبن حسین خطیبی معروف به بهاءالدّین و نام مادرش(( مؤمنه خاتون)) از خاندان فقیهان وسادات سرخس بود . پدر جلال الدّین یکی از بزرگان زمان خود بود که مردم را به امر به معروف و نهی از منکر دعوت می کرد و مجالس سخنرانی بر پا می نمود . هر روز عدّه ی زیادی در مجالس بهاءالدّین حاضر می شدند و از سخنان او استفاده می کردند . بهاء ولد- پدر جلال الدّین – هم چنین یکی از بزرگان صوفیه بود و به اهل عرفان و معرفت علاقه ی خاصّی داشت . از همان دوران کودکی جلال الدّین صورت های روحانی و معنوی در وجودش آشکار بود . به همین خاطر مردم به وی احترام خاصّی می گذاشتند . جلال الدّین پنج ساله بود که پدرش – بهاءولد – مجبور شد از بلخ زادگاه جلال الدّین مهاجرت کند و در قونیه سکونت گزیند . جلال الدّین بیشتر عمر خود را در شهر قونیه گذراند و در همان جا وفات یافت ، برای همین به مولانای روم یا ملّای رومی معروف شد .

مثنوی معنوی

مثنوی مشتمل بر شش دفتر

تحقیق درباره جلال‌الدین بلخی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 21
فهرست مطالب:

 مقدمه

مقدمه...................................... 1

زندگی‌نامه................................. 2

طلوع شمس.................................. 3

پیوستن شمس به مولانا....................... 4

غروب موقت شمس............................. 5

غروب دائم شمس............................. 6

شیدایی مولانا.............................. 7

صلاح الدین زرکوب........................... 8

حسام الدین چلبی........................... 9

درگذشت مولانا.............................. 9

آثار...................................... 10

مثنوی معنوی............................... 10

دیوان شمس................................. 11

رباعیات................................... 11

آثار منثور................................ 12   

سال جهانی مولانا........................... 13

رویدادهای سال مولانا....................... 13

ادعاهای ترکیه درباره مولانا................ 14

مهمترین وقایع زندگی مولانا:................ 18

معروفترین کتابهای مولانا:.................. 18

تاریخ و محل فوت:.......................... 18

منابع..................................... 19

مقدمه

جلال‌الدین محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی معروف به جلال‌الدین رومی، جلال‌الدین بلخی، رومی، مولانا و مولوی (‎۶ ربیع‌الاول ۶۰۴، بلخ - ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری، قونیه) از مشهورترین شاعران فارسی‌زبان ایرانی[۱][۲][۳] است. نامش محمد و لقبش در دوران زندگی خود «جلال‌الدین» و گاهی «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» بوده و لقب «مولوی» در قرن‌های بعد (ظاهراً از قرن ۹) برای وی به کار رفته[نیازمند منبع] و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. خانوادهٔ وی از خانواده‌های محترم بلخ بود و پدرش هم از سوی مادر به قولی دخترزادهٔ سلطان محمد خوارزمشاه بود، هرچند «بدیع‌الزمان فروزانفر» از مولوی‌شناسان نامدار با ارائهٔ دلایل کافی این نظریه را رد کرده‌است.

زندگی‌نامه

جلال‌الدین محمد بلخی در ۶ ربیع الاول سال ۶۰۴ هجری قمری در بلخ (ولایتی در افغانستان امروزی) زاده شد. پدر او مولانا محمدبن حسین خطیبی است که به بهاءالدین ولد معروف بود و نیز او را سلطان العلما یاد کرده‌اند. بهاءولد از بزرگان صوفیه و عارفان بود و خرقهٔ او به احمد غزالی می‌پیوست. وی در عرفان و سلوک سابقه دیرین داشت و چون اهل بحث و جدال نبود و دانش و معرفت حقیقی را در سلوک باطنی می‌دانست نه در مباحثات و مناقشات کلامی و لفظی؛ پرچمداران کلام و جدال با او مخالفت کردند. از جمله فخرالدین رازی که استاد سلطان محمد خوارزمشاه بود و بیش از دیگران شاه را بر ضد او برانگیخت. به درستی معلوم نیست که سلطان العلما در چه سالی از بلخ کوچید. جلال‌الدین محمد ۱۳ سال داشت که سلطان العلما بلخ را ترک کرد و سوگند یاد کرد که تا محمد خوارزمشاه بر تخت نشسته، به شهر خویش باز نگردد. شهربه‌شهر رفت و در طول سفر با فریدالدین عطار نیشابوری نیز ملاقات داشت و بالاخره علاءالدین کیقباد پیکی فرستاد و او را به قونیه دعوت کرد. او از همان بدو ورود به قونیه مورد توجه همگان بود.

سلطان العلماء در حدود سال ۶۲۸ هجری قمری جان سپرد و در قونیه به خاک سپرده شد. در آن هنگام مولانا جلال‌الدین ۲۵ سال داشت که مریدان از او خواستند که جای پدرش را پر کند.

دانلود پایان نامه تحلیل کتاب های مجالس صوفیه

تحلیل کتابهای مجالس صوفیه

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:200

برای دریافت درجة کارشناسی ارشد

زبان و ادبیات فارسی

فهرست مطالب :

پیشگفتار. أ

فصل اول: مبادی تحقیق

شرح پایان نامه.2

الف)تعریف موضوع. 2

ب) سابقه تحقیق. 3

ج) کلمات کلیدی (فارسی و انگلیسی). 4

د) سؤالات پژوهشی 4

هـ) روش تحقیق 4

فصل دوم: آیین وعظ

2-1 تاریخ وعظ در اسلام 6

2-2 روش های سخنوری و وعظ... 15

2-3 وعظ صوفیان.21

2-3-1 قدمت مجالس صوفیه. 28

2-4 انگیزه ها 46

2-4-1 ارشاد کردن.. 46

2-4-2 معرفت گفتن.. 48

2-4-3 وصیّت کردن.. 50

2-5 محل برگزاری مجالس.... 51

2-5-1 مسجد. 51

2-5-2 مدرسه. 53

2-5-3 خانقاه 54

2-5-4 مزار 58

2-5-5 مشهد مقدس.... 59

2-6 مکان برگزاری.. 61

2-6-1 نیشابور 61

2-6-2 مهنه. 63

2-6-3 طوس.... 65

2-6-4 مرو 66

2-6-5 سرخس.... 67

2-7 زمان برگزاری.. 69

2-7-1 روزها 69

2-7-2 اوقات... 70

2-8 ترتیب... 71

فصل سوم: واعظان

3-1 سخنران مقیم و مدعو. 74

3-2 هیأت ظاهری سخنران.. 75

3-3 وسیله جلوس.... 76

3-4 طرز قرار گرفتن سخنران.. 79

3-5 نحوة شروع و ختم مجالس.... 80

3-6 حالات درونی سخنران.. 83

3-6-1 قبض و بسط... 83

3-6-2 ضمیرخوانی.. 86

3-6-3 بیخود شدن.. 90

فصل چهارم: سخنان واعظان

4-1 محتوا 93

4-1-1 ارشاد مریدان.. 93

4-1-2 تفسیر قرآن.. 97

4-1-3 تفسیر حدیث... 100

4-1-4 تبلیغ شریعت... 102

4-1-5 فرمان دادن.. 103

4-1-6 کرامت... 105

4-1-7 درخواست بخشش.... 109

4-1-8 وصیّت... 111

4-1-9 شرح مسائل عرفانی.. 113

4-1-10 مناجات... 114

4-1-11 شطحیات... 115

4-1-12 طنز. 117

4-2 زینت های سخنوری.. 118

4-2-1 آیات قرآن.. 119

4-2-2 احادیث... 122

4-2-3 اقوال بزرگان.. 126

4-2-4 اشعار فارسی.. 128

4-2-5 اشعار عربی.. 133

4-2-6 ضرب المثل ها 135

4-2-7 حکایات... 137

4-2-7-1 حکایات انبیاء و اولیاء. 141

4-3 زبان.. 143

4-3-1 زبان خطابه و زبان محاوره 143

4-3-2 واژگان 146

4-3-3 ترکیبات... 148

4ـ3ـ4 ایجاز و اطناب... 150

فصل پنجم: مستمعان

5-1 طرز قرار گرفتن.. 153

5-2تعداد حاضران.. 156

5-3 شهرهای حاضران.. 158

5-4 گروه های اجتماعی.. 159

5-5 سنّ مستمعان.. 162

5-6 جنسیت مستمعان.. 164

5-7 وضعیت حاضران.. 166

5-8 یادداشت برداری.. 170

5-9 مخالفان و منکران.. 173

5-10 تحول درونی شنوندگان.. 175

فصل ششم: نتیجه گیری

نتیجه. 179

منابع و مآخذ. 195

چکیده :

مجلس گویی در تصوّف سابقه ای طولانی دارد و بعضی از مشایخ صوفیه به مجلس گویی و برگزاری جلسات صوفیانه معروف بوده اند؛ در واقع بسیاری از تعالیم مشایخ صوفیه از طریق مجلس گویی ها به مریدان منتقل شده است. پاره ای از یادداشت های مریدان را، در لابلای آثاری که دربارۀ مشایخ خود نوشته اند، می توان ملاحظه کرد؛ مانند: مجالس ابوسعید ابی الخیر، که درکتابهای «حالات و سخنان ابوسعید ابی الخیر» و «اسرار التّوحید فی مقامات شیخ ابی سعید» نقل شده و در مورد مجالس برخی از صوفیان نیز آثار مستقلی در دست است که می توان کتاب «مجالس سبعه» از جلال الدین محمّد مولوی، و نیز کتاب «مناقب العارفین» را نام برد، که در لابلای مطالب آن روایات بسیاری از مجلس گویی مولانا آورده شده است.

در این پژوهش، پس از بیان مبادی تحقیق، در فصل دوم، به بررسی سابقۀ وعظ در اسلام و روش های سخنوری و مجلس گویی صوفیان پرداخته می شود و انگیزۀ برگزاری این مجالس که عبارتند از ارشاد و نصیحت، معرفت گفتن، و وصیت کردن بیان می گردد؛ همچنین محل برگزاری مجالس ابوسعید که عبارت از خانقاه، مدرسه، مسجد و مزار است و مکان برگزاری مجالس او که نیشابور، مهنه، طوس، سرخس و مرو است و نیز مجالس جلال الدین محمّد مولوی که در قونیه برگزار می شده است، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و در آخر این فصل زمان برگزاری مجالس اعم از روزها و اوقات، همچنین ترتیب مجالس که هم به صورت منظم( ادواری) و هم به صورت غیر منظّم برگزار می گردیده، بررسی می شود.

در فصل سوم، که به بررسی واعظان اختصاص یافته است، موضوعاتی از قبیل: سخنران مقیم و مدعو، هیأت ظاهری سخنران، وسیلۀ جلوس، که عبارت از منبر تخت وکرسی بوده است و طرز قرار گرفتن سخنران، نحوۀ شروع و ختم سخن که شامل قرائت قرآن، خواندن خطبۀ عربی، مناجات، صلوات و ... می شود و حالات درونی سخنران از قبیل قبض و بسط، ضمیرخوانی و بیخود شدن، مورد بررسی قرار می گیرد.

در فصل چهارم، محتوای سخنان واعظان، که در برگیرندۀ موضوعاتی نظیر ارشاد مریدان، تفسیرِ قرآن و احادیث، تبلیغ شریعت، فرمان دادن، کرامت، درخواست بخشش، وصیّت کردن، شرح مسائل عرفانی و ... است، بحث می شود؛ همچنین زینت های سخنوری، مانند: آیات قرآن، احادیث، اقوال بزرگان، اشعار فارسی عربی، ضرب المثل ها، حکایات عامیانه، و حکایات انبیاء و اولیاء مورد بررسی قرار می گیرد و در آخر این فصل زبان مجالس که شامل: زبان خطابه و محاوره است، و همچنین واژگان و ترکیبات به کار برده شده در این مجالس و ایجاز و اطناب کلام مطرح می گردد.

در فصل پنجم، به بررسی مستمعانِ این گونه مجالس و طرز قرار گرفتن، تعداد حاضران، شهرهای مستمعان، گروه های اجتماعی، گروههای سنّی اعمّ از نوجوانان، جوانان، کهنسالان، و نیز جنسیّت مستمعان از نظر مرد و زن بودن می پردازد و به وضعیّت حاضران که عبارت است از شنونده، سؤال کننده و درخواست کننده و همچنین، یادداشت برداری مستمعان، و حضور مخالفان و معاندان در مجالس، و سرانجام به تحوّل درونی شنوندگان پرداخته می شود.

در فصل ششم نیز نتایج حاصل از بحث بیان می گردد.

کلمات کلیدی:

نثر فارسی ، مجلس گویی، ابوسعید ابی الخیر، مولوی، تصوّف.

تعریف موضوع

مجلس گویی در تصوف سابقه ای طولانی دارد و بعضی از مشایخ صوفیه به مجلس گویی و برگزاری جلسات صوفیانه معروف بوده اند؛ و در واقع بسیاری از تعالیم مشایخ صوفیه از طریق مجلس گویی ها به مریدان منتقل می شده است. پاره ای از یادداشت های مریدان را، در لابلای آثاری که دربارة مشایخ خود نوشته اند، می توان ملاحظه کرد؛ مانند: مجالس ابوسعید ابی الخیرکه در کتابهای «حالات و سخنان ابوسعید ابی الخیر» و «اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی سعید» نقل شده، و در مورد مجالس بعضی از صوفیان نیز آثار مستقلی در دست است که می توان کتاب «مجالس سبعه» از جلال الدین محمد مولوی، و نیز کتاب «مناقب العارفین» را نام برد که در لابلای مطالب آن روایات بسیاری از مجلس گویی مولانا آورده شده است.

نگارنده، در نظر دارد این پژوهش را با توجه به کتب «حالات و سخنان ابوسعید ابی الخیر» (جمال الدین ابوروح،1367)، «اسرار التوحید فی مقامات شیخ ابی سعید»(محمدبن مُنوّر، 1366)، «مجالس سبعه ­­­­­­­­­­مولانا» (جلال­­­­­­­­­­الدین­­­ محمد مولوی،1365) و«مناقب العارفین» (شمس الدین احمد افلاکی،1362) به انجام برساند.

در این پژوهش، سبک کلی مجالس صوفیه و مخاطبان این مجالس بررسی، و نحوه آغاز سخن توسط پیر و مراد، طرز بیان، لحن سخن (شامل لحن های آمرانه، خطابی، نصیحت گرانه و...) تحلیل می شود و استفاده از آیات و احادیث و همچنین به کاربردن اشعار فارسی و عربی اعم از مشهور و غیر مشهور مورد بحث قرار می گیرد و به بررسی کلمات قصار فارسی و عربی، تمثیل ها، حکایت ها، ستایش و منقبت ها در سخنان مشایخ پرداخته می شود. در نهایت، نحوه ختم سخن و پایان جلسات بیان خواهد شد.

هدف از این پژوهش آگاهی از مجالس صوفیه، کیفیت برگزاری آنها و شناخت زبانِ خطابه و همچنین بررسی موضوعات مطرح شده در این مجالس است. این پژوهش و پژوهش های مشابه آن، مخاطب را با کیفیت برگزاری مجالس، نحوة فن خطابه، اقوال و احوال مشایخ مورد نظر و تفاوت های موجود در نحوة برگزاری این مجالس آشنا می سازد و راهگشای پاره ای از مسائل برای علاقه مندان به آداب و رسوم صوفیان، تاریخ تصوف به ویژه در زمینه مجالس صوفیه و نثر عرفانی خواهد بود

ب) سابقه تحقیق

در ارتباط با موضوع مورد نظر، فقط در چند کتاب و مقاله اشاره اندکی به مسأله مجلس گویی صوفیان شده است. مرحوم زرین کوب در کتابهای «ارزش میراث صوفیه» (1342) و «جستجو در تصوف ایران» (1357) اشاره مختصری به مجالس صوفیه و همچنین وعظ و موعظه های عارفانه در مجالس مولانا کرده اند. شفیعی کدکنی، در مقدمه کتاب «اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی سعید»(1366) به مجالس ابوسعید ابی الخیر و مباحثی که در این مجالس مطرح می شده است و نحوه سخن گفتن وی و استفاده از آیات و احادیث و اشعار و... اشاره اجمالی کرده است. مرحوم دامادی، در کتاب «ابوسعیدنامه» (1367) در مورد آداب خانقاه ابوسعید و به کار بردن اشعار در مجالس و لحن سخن وی به طور مختصر سخن گفته و پورجوادی، در مقاله ای تحت عنوان «لطائف قرآنی در مجالس سیف الدین باخرزی» (1380) اشاره کوتاهی به مجلس و مجلس گویی صوفیان کرده اند و چند کتاب در مورد مجالس صوفیه نام برده است، ولی هیچ کدام از این منابع به صورت کامل به این موضوع نپرداخته و تاکنون تحلیل کتابهای مجالس صوفیه و بررسی کیفیت برگزاری این مجالس انجام نگرفته است.

و...

NikoFile

پایان نامه رشته ادبیات کلیات – مولوی – دین و مسلک او

دانلود پایان نامه آماده

دانلود پایان نامه رشته ادبیات  کلیات – مولوی – دین و مسلک او با فرمت ورد و قابل ویرایش تعدادصفحات 250

 مقدمه : 

با نام خدا و با درود و سلام به محضر آقا امام زمان ( عج ) و با سلام به روان پاک شهدا از شهدای صدر اسلام گرفته تا شهدای کربلاهای ایران و جهان  ، در طول تاریخ اقوام هر دوره ای دارای انبیاء و دین و مذهبی بوده اند که این انبیاء و پیام آوران و دین آنان یا مبتنی بر یکتاپرستی یا غیر یکتاپرستی بوده است که پیوسته منجر به اختلاف نظرها و بحث پیرامون یکتاپرستی و طاغوت کشیده است هر یک از انبیاء بنابر مصلحت و براساس یک مکتب و مشرب یک دین و آیینی را پدید آورده و رهبرانی هم پیرو آن دین داشته و پدید آمده است که افکار و عقاید آن بانیان مکتب و مشرب برای پیروان خود بصورت آیینه هایی بجا مانده است که هدف از تهیه این پایان نامه تحقیقی این بوده است که از طریق معرفی دیدگاه مولوی و سایر افراد درباره این مکتب ها ما برای افراد جامعه و خوانندگان آن فرصتی باشد برای تشخیص حق از باطل و اینکه ریشه این اختلافات عقیدتی و دینی برای افراد مشخص گردد و در این رهگذر سعی گردیده که جایگاه انبیاء و اولیاء دین الهی از منظر گاه مولوی هویدا گشته و علل تسلسل انبیاء و اولیاء یکی پس از دیگری برای امتهای طول تاریخ معین گردد و همانطوری که منابع و متون اسلامی از جمله قرآن کریم بیان کرده ، در طول تاریخ وظیفه انبیاء تصدیق و تأیید پیامبران قبل از خود و کامل نمودن دین و مسلک آنان بوده و اگر هم بظاهر تفاوتی باشد این تفاوت به سطح تعلیمات و مقتضیات زمان امتها و آداب و رسوم و عرف و حجیتی است که خاص نبی آن زمان می باشد .   

  بیان مسئله 

در این پایان نامه این سؤال و مسئله مطرح است که نظر و اعتقاد مولوی از نظر شخصی و کلی نسبت به فرستادگان الهی و وحی و الهام و دستورات آنها تحت عنوان دین چیست و مولوی تا چه اندازه به این گفته ها و مطالب و امورات دین اعتقاد داشته و عمل کرده و اینکه دین از نظر مولوی تعبدی یا تحقیقی است و علت تسلسل انبیاء و اولیاء الهی چه بوده و چرا مطالب و موضوعات انبیاء در زمانها و مکانهای مختلف دارای تفاوت بوده و اینکه آیا این تفاوت تأثیری در تضاد و اختلاف بین انبیاء داشته و اینکه چرا عده ای از افراد دین را بصورت نظری و نسبی دانسته و دین واقعیت یکسان و مطلق و واقعیتی ثابت برای همه انسانها در طول زمانها و مکانها قائل نبوده و اصطلاح پلورالیسم و برداشتهای شخصی و فردی که این برداشت نشأت گرفته از اعتقاد افراد و سازنده اعمال و رفتاری الهی و انسانی افراد هم گشته است بیان کرده اند . 

  هدف تحقیق 

در این پایان نامه سعی شده است جایگاه و ارزش و اعتبار انبیاء و اولیاء و جایگاه دین الهی که توسط انبیاء جهت سعادت و رفاه دنیا و آخرت انسانها از طرف خداوند بصورت وحی و الهام و دستور سری و مخفی در طول دوران مختلف در هر عصر و مصری از ابتدای خلقت انسان و اینکه دارای تکلیف بوده مشخص شود و ارزش و اعتبار دانشمندانی مثل مولوی و هم عصران او جهت این پیام آوران الهی قائل بوده اند به تصویر و تبیین کشیده شود .