تحقیق در مورد تسهیلات بانکی ارزان قیمت برای بخش کشاورزی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:2

 فهرست مطالب

مدیرکل دفتر حمایت سرمایه گذاری و کارآفرینی وزارت جهاد کشاورزی گفت: پیش بینی می شود در سال جاری معادل 8 هزار و 911 میلیارد ریال تسهیلات ارزان قیمت بانرخ سود و کارمزد 6.3 درصد در اختیار متقاضیان سرمایه گذاری در فعالیتهای زیر بخش کشاورزی قرار گیرد.

عباس حاجیان در گفتگو با مهر گفت: در سال گذشته به دنبال سیاستهای حمایتی دولت نهم از بهره برداران و متقاضیان سرمایه گذاری در فعالیتهای زیر بخش کشاورزی، براساس ردیفهای اعتباری کمکهای فنی و اعتباری و سایر وجوه یارانه ای و تملکی قانون بودجه، تعداد 27 ردیف اعتباری به صورت تلفیقی و یارانه ای به مبلغ 3 هزار و 234 میلیارد ریال دراختیار وزارت جهاد کشاورزی قرار گرفت تا با تلفیق با منابع داخلی بانک عامل نسبت به اعطای تسهیلات ارزان قیمت به متقاضیان اقدام نماید.

مدیرکل دفتر حمایت سرمایه گذاری و کارآفرینی وزارت جهاد کشاورزی بیان کرد: با اعلام نظر معاونتهای تخصصی وزارت جهاد کشاورزی، ازرقم اعتبارمصوب مذکور بالغ بر2 هزار و 567 میلیارد ریال در چارچوب قراردادهای منعقده نزد بانک عامل( بانک کشاورزی) تودیع تا بر اساس مکانیزم مشخص شده در قانون بودجه سال 86 و نیز قانون برنامه چهارم توسعه نسبت به تجهیز و تامین تسهیلات ارزان قیمت اقدام شود.

تحقیق در مورد اندازه‌گیری مزیت نسبی در صنعت قطعه‌سازی خودرو کشور از طریق DRC

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب* 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:28

 فهرست مطالب

اندازه‌گیری مزیت نسبی در صنعت قطعه‌سازی خودرو کشور

از طریق DRC

چکیده مقدمه 1 . شاخص‌های اندازه‌گیری هزینه منابع داخلی (DRC)

2 . معرفی روش اندازه‌گیری

DRC 3 . اندازه‌گیری DRC واحدهای قطعه‌سازی منتخب

3ـ1. انتخاب واحدهای قطعه‌ساز

3ـ2. جمع‌آوری آمار و اطلاعات

3ـ3. بررسی روند تحولات DRC در واحدهای قطعه‌سازی منتخب

جدول شماره 1 ـ مقدار DRC برای واحدهای قطعه‌سازی منتخب

طی سالهای 77ـ1373 (بر مبنای قیمت سایه‌ای ارز)

3ـ4. بررسی مزیت نسبی محصولات تولیدی واحدهای قطعه‌سازی منتخب

جدول شماره 2ـ ارزش رتبه‌ای DRC برای واحدهای قطعه سازی منتخب

طی سالهای 77-1373 (برمبنای قیمت سایه‌ای ارز)

3ـ5 . طبقه‌بندی واحدهای قطعه‌سازی منتخب براساس روند تغییرات DRC

3ـ6. مقایسه واحدهای تولیدی منتخب

جدول شماره 3 ـ‌طبقه‌بندی واحدهای قطعه‌سازی منتخب براساس روند DRC

(طی دوره 77ـ1373)

جدول شماره 4ـ رتبه‌بندی واحدهای قطعه‌سازی منتخب براساس معیار DRC

این مقاله به اندازه‌گیری مزیت نسبی تولیدات شرکت‌های تولیدکننده قطعات تندمصرف خودرو طی یک دوره 5 ساله براساس روش هزینه منابع داخلی (برمبنای روش حسابهای صنعتی) می‌پردازد. بکارگیری این رویکرد جدید در ارزیابی هزینه منابع داخلی تولیدات بنگاه‌ها ( از طریق هزینه‌های واحدهای تولیدی) به دلیل بهره‌گیری از اطلاعات به هنگام، قیمت‌های سایه‌ای و ... از توانایی بیشتری نسبت به روش‌های متنوع قبلی برخوردار است. بدین منظور مقاله حاضر ابتدا به شاخص‌های اندازه‌گیری هزینه‌ منابع داخلی پرداخته و سپس ضمن معرفی روش شناسی رهیافت جدید DRC به اندازه‌گیری مزیت نسبی چند شرکت منتخب تولیدکننده قطعات تند مصرف خودرو و تجزیه و تحلیل آن می‌پردازد.

مقدمه

شناخت از وضع موجود صنایع و ساختار حمایتی از آنها در راستای پیوستن به سازمان تجارت جهانی (WTO) از موضوعات مورد علاقه سیاستگذاران کشور است. تصمیم‌گیری در خصوص پیوستن به (WTO) نیازمند بررسی دقیق ( بر مبنای روش‌های علمی) صنایع کشور در مورد مزیت‌های نسبی و سیاست‌های حمایتی موجود در آنهاست. پس از شناخت مزیت‌های نسبی در صنایع، می‌توان از آن به عنوان ابزاری جهت تخصیص مناسب منابع بین صنایع یا حتی درون صنایع استفاده نمود.

در این مقاله نیز سعی می شود با استفاده از معیار هزینه منابع داخلی[1] (DRC) که یکی از معیارهای مناسب جهت نشان دادن کارایی در تخصیص منابع است، مزیت نسبی در صنعت قطعه‌سازی مورد بررسی قرار گیرد. به جهت محدودیت در آمار و اطلاعات مورد نیاز تنها به هشت واحد تولیدکننده قطعات تند مصرف[2] خودرو (قطعاتی هستند که در طول عمر یک خودرو با سرعت بیشتری نسبت به سایر قطعات تعویض می‌شوند)،‌در دوره زمانی
 77-1374 اکتفا شده است. بدین منظور ابتدا شاخص‌های اندازه‌گیری هزینه منابع داخلی بررسی شده و سپس روش اندازه‌گیری هزینه منابع داخلی در این مقاله معرفی می‌شود و در ادامه نتایج محاسبات مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند و در پایان خلاصه و نتیجه‌گیری ارایه می‌گردد.

1 . شاخص‌های اندازه‌گیری هزینه منابع داخلی (DRC)

مفهوم هزینه منابع داخلی، کاربردی از تحلیل بازدهی عوامل بر پایه ارز خارجی است. به عبارت دیگر DRC هزینه فرصت از دست رفته واقعی منابع داخلی که صرف تولید یک کالای خاص بر حسب قیمت‌های جهانی می‌شود، است و یا DRC نسبت ارزش سایه‌ای داده‌های خالص داخلی به ارزش سایه‌ای ستانده‌های خالص مبادله شده می‌باشد (فین‌‌1995). این معیاراولین بار توسط برونو[3] در سال 1976 و سپس در سال 1972 مطرح شد و سپس محققین دیگری نظیر کروگر (1972)، لوفسکی (1972)، گرین‌اوی و میلز (1990)، فین
(1995) و پرکینز (1997) با انجام تعدیلاتی، آن را مورد استفاده قرار دادند.