مقاله چاپ قلمکار
هرودت مورخ معروف یونانى از نساجى ایران در ادوار قبل از میلاد سخن گفته است. اولین نشانه‌ها از وجود پارچه‌هاى بافته شده در ایران، متعلق به ۴۰۰۰ سال ق.م است؛ که در حفریات شوش بدست آمده است. همچنین بخشى از یک وسیلۀ مخصوص ریسندگى در تپه حصار متعلق به ۳۰۰۰ سال ق.م کشف شده که مى‌تواند نشانه‌اى از تکامل ریسندگى در آن دوران باشد. پس از آن یعنى در حدود ۲۵۰۰ تا ۲۷۰۰ ق.م بافندگى کاملاً معمول بوده و پارچه‌هاى مرغوبى از پشم گوسفند و موى بز و یا با رشته‌‌هاى طلا و نقره بافته شده است. از روى نمونه‌هاى سنگتراشى باقى‌مانده از دورۀ مادها، مشخص مى‌شود که نساجى در این دوران کاملاً مرسوم بوده است.
در دوران هخامنشی، نساجى ایران در زمینه بافت پارچه‌هاى پشمى نرم و لطیف بوده؛ همینطور از پارچه‌هاى زرى در این اوان یاد شده که براى لباس و سراپرده بکار مى‌رفته و معروف بوده است.
از دورۀ اشکانى به‌جز چند نمونۀ اندک که منسوب به این دوران است، چیز مهمى باقى نمانده است.
در دوره ساسانی، صنعت پارچهبافى از صنایع مهم ایرانیان بوده؛ گفته مى‌شود که هنرى بسیار زیبا و نفیس بود که حتى بیرق امپراتورى روم از آن تهیه مى‌شد و پارچه‌هاى ابریشمى چین را نیز به شدت تحت تأثیر خود قرار داده در دوره ساسانى فن بافندگى در اوج عظمت خود قرار داشته و پارچه‌هاى ابریشمى که از این دوران به ما رسیده، اشکال و رسم‌هاى تزئینى شامل مجموعه‌هاى دوایر و اشکال هندسى و تصاویر حیوانات و پرندگان و یا سواران در حال شکار را در معرض دید قرار مى‌دهد.
در دورۀ اسلامى و اوایل آن صنعت نساجى متأثر از هنر بافندگى ساسانى است و از نظر تکنیک تغییرى حاصل نشده و تنها نقوش و طرح‌ها تغییر کرده‌اند.
در فاصلۀ قرن دوم تا چهارم هـ . ق بافندگى و نساجى در ایران رشد بیشترى داشته و در موزۀ صنایع اسلامى قاهره، نمونه‌هایى از آثار نساجى این دوران نگهدارى مى‌شود که متعلق به مرو و نیشابور است.
در دورهٔ امویان و عباسیان بافت پارچه‌هاى زربفت و ابریشم معمول بوده است. از تفاوت نقوش این دوره با پارچه‌هاى ساسانی، استفاده از خط در حاشیه پارچه‌هاى عصر اسلامى است که از جنس پشم یا ابریشم است.
بعضى محققین معتقدند که صنعت نساجى در زمان سلجوقیان به درجه کمال خود رسیده است. شکل‌هاى تزئینى روى پارچه در این دوره تغییرات زیادى کرد. در عین حال در این دوره تأثیر سبک‌هاى چینى آغاز شد که طرح‌هاى دقیق گیاهى و جانورى روى پارچه‌هاى حریر نقش بست. از نمونه‌هاى این دوران، پارچه ابریشمى سبک و نازکى است که روى آن طرح حیوانات و خطوط کوفى بسیار عالى نقش شده و رنگ‌هاى بکار رفته در آن عبارتند از: سبز و سفید بر زمینهٔ طلایى و قرمز تیره و قهوه‌ای.
در دورهٔ سلجوقى شهر رى از شاخص‌ترین مراکز پارچهبافى در ایرا ن بود؛ این صنعت در دوران سلجوقى از نظر بافندگی، ابتکار انواع نقشه، و نیز زیبایى رنگ به بالاترین درجه رسیده بود. از مراکز دیگر نساجى در این دوران، یزد، کاشان و تبریز بوده است.
این مقاله به صورت ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 19صفحه آماده پرینت می باشد
چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد
مقالات را با ورژن office2010 به بالا بازکنید
