آنتیاکسیدانها احتمالاً خیلی پیش از آن که در تاریخ ثبت شوند برای نگهداری چربیها مورد استفاده قرار میگرفتند. در زمانهای پیش از تاریخ گیاهان علفی و ادویهجات نه تنها برای طعم بخشیدن به غذا بلکه به واسطه خواص ضدعفونی و حفاظتکنندگی خود به کار میرفتند. اولین بار برتولت (1797) و پس از آن داوی (1817) گزارش کردند که برخی ترکیبات معین موجب کندی عمل واکنشکنندههای اکسیداتیو میشوند. شاید اولین گزارش دربارة استفاده از آنتیاکسیدانها در چربیها مربوط به دسچامیس (1834) باشد. وی مشاهده نمود که صمغ بنزوئین و عصارة درخت صنوبر قادر هستند فساد پمادهای ساخته شده با چربی خوک را کند نمایند. در نیمه قرن نوزدهم چورئوول ادعا کرد که چوب بلوط یک عامل ضدخشکی برای روغن بذر کتان است زیرا وی مشاهده کرده بود که روغن بذر کتان در ظروفی از جنس چوب بلوط بسیار کندتر از سایر سطوح طبیعی خشک میشود.
این فایل دارای 79 صفحه می باشد.