دانلود پایان نامه برخی از استانداردهای ASAE در زمینه ماشینهای کشاورزی

گسترش با مساعدت و همکاری کمیته ایمنی کشاورزیASAE و مطالعات کنفرانس کشاورزی انجمن ایمنی ملی و کمیته تحقیقات تاییده شده توسط کمیته تکنیکی بخش ماشین آلات ASAE  ،پذیرفته شده توسط ASAE به عنوان پیشنهاد در دسامبر 1964، اصلاح و پذیرفته شده به عنوان استاندارد در دسامبر 1966 اصلاح دوباره در مارچ 1968‏ ،تصویب به عنوان استاندارد بین المللی آمریکا در جولای 1971 اصلاح مجدد در دسامبر 1975، تایید اصلاحات توسط ANSI در جولای 1984 تایید مجدد در دسامبر 1985 اصلاح مقاله ای در جولای 1989، تایید مجدد در دسامبر 1990، اصلاح مجدد مقالات در فبریه 1991‏، اصلاح مجدد در دسامبر 1991، تصدیق مجدد توسط ANSI در اکتبر 1992 – اصلاح مجدد در جون 1993- تایید اصلاحات توسط ANSI در ژانویه 1994 و تایید مجدد در نوامبر 1997.
1- منظور و هدف
1-1-    هدف از این استاندارد، بنا بنهادن خصوصیاتی است که معرف یک علامت      مشخص برای استفاده از ماشینهایی که با سرعت کم، هنگام تردد یا سفر در بزرگراهها باشد.
2-1این استاندارد خصوصیات ابعادی علامت و نشانی را بنا نهاده است که مرتبط با مراحل آزمایش و شامل همه نیازها می باشد.
3-1این علامت شناسائی فقط در ماشینهای کم سرعت( SMV )کاربرد دارد.
4-1این علامت، لوازم هشدار از قبیل لامپهای عقب ماشین آینه ها، فلاشرها، را کامل می کند. اما جایگزین این ابزار نمی باشد. همچنین این علامت برای شناساندن وسایل بی حرکت و ساکن استفاده نمی شود.
5-1ابعاد و الگوی رنگ این علامت، مشخص است و اجازه علامت گذاری و تغییر دراین الگوها به جز در مواردی که در قسمت 2-4 بازگو خواهد شد‏، نداده شده است.
6-1در زمانیکه وسیله مورد نظر با سرعتی بالاتر از 40کیلومتر بر ساعت یا 25 مایل بر ساعت در حال حرکت باشد روی این نشانه را باید پوشاند و یا آن را برداشت.
2-    منابع اصلی:
 تمامی استاندردها، موضوع مطالعه برای اصلاح مجدد می باشند و قسمتهای توافق نامه بر اساس استانداردها تقویت شده است تا امکان در خواست اکثر ویرایشهای اخیررا بررسی کند.سازمانهای استاندارد از لیست استاندادهای معتبر رایج حمایت می کند.
ANSI/ASAE S277.2 منتشر شده در اکتبر 92 حفره قلابهای قابل نصب برای

بخش اول: استانداردهای علامت و نشانه SMV  برای وسائل نقلیه و ادوات کشاورزی کندرو
1-منظور و هدف2
2-منابع اصلی3
3-تعاریف5
4-شرح6
5-مواد و لوازم مورد نیاز آزمایش7
6-موقعیت و مکان علامت SMV12
بخش دوم: استانداردهای اندازه گیری عرض برش و تعیین جرم هرس بشقابی
1-مقصود و هدف15
2-عرض برش15
3-تعیین جرم17
بخش سوم: استاندارد نخ بیلر اتوماتیک
1-مقاصد و اهداف19
2-تعریف19
3-نیازمندیهای عمومی20
4-طبقه بندی21
5-بسته بندی21
6-آزمایش و بررسی23
بخش چهارم: استانداردهای علائم و نشانه های ایمنی
1-مقاصد و اهداف 29
2-منابع اصلی29
3-تعاریف 30
4-اندازه و شکل کلی نشانه ایمنی33
5-رنگهای و علائم ایمنی34
6-اندازه و شکل حروف37
7-مکان و جای علائم ایمنی38
8-عمر انتظاری و نگهداری38
9-تصاویر39
پیوست A: راهنمای خلق و ایجاد تصاویر39
پیوست B: نمونه هایی از تصاویر40
بخش پنجم: طبقه بندی و تعاریف ادوات کشاورزی
1-اهداف و مقاصد50
2-تعاریف و طبقه بندی51
ترجمه کلیه زیر نویسها مربوط به پیوست B 54
منابع مورد استفاده 61

شامل 80 صفحه فایل word

دانلود فایل فلش فارسی سامسونگ G350EX با لینک مستقیم

موضوع :

دانلود فایل فلش فارسی سامسونگ  G350EX با لینک مستقیم با اندروید 4.4.2 

G350EXWU0AOG1- G350EOJV0AOF1

کنترل هوشمند موتور DC

به دلیل کاربرد وسیع موتورهایdc ، کنترل وضعیت یا سرعت آنها اهمیت فراوانی پیدا می کند. در این مقاله هدف، ارایه روشی جدید برای کنترل هوشمند وضعیت موتور dc تحریک جداگانه با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی است. برای این منظور ازکنترلر شبکه عصبی NARMA-L2 استفاده شده است. در کنترل وضعیت با استفاده از شبکه عصبی، وضعیت مبنای شبکه عصبی همان وضعیت ورودی (مطلوب) در نظر گرفته شده است و پس از انطباق وضعیت خروجی موتور بر وضعیت مبنا، ولتاژ آرمیچر صفر شده و موتور از کار می ایستد. در این روش، شبکه عصبی مدل موتور dc مورد استفاده برای کنترل وضعیت را می آموزد. سپس ورودی را برای تطبیق وضعیت خروجی مدل بر وضعیت مطلوب بهینه می سازد. ویژگی روش پیشنهادی، اصلاح ضرایب شبکه عصبی در حین کارکردن موتور و مقاوم بودن پاسخ ها نسبت به تغییرات لختی دورانی (J) و اصطکاک (B) است. برخلاف کنترلر PID که در اثر تغییر یکی از پارامترهای مدل، نظیر J و B کارایی بهینه خود را از دست می دهد و نیاز به تنظیم مجدد پارامترهای کنترلر دارد، روش پیشنهادی نیاز به طراحی مجدد ندارد و در صورت تغییر، این پارامترها به طور خودکار اصلاح می شود. روش پیشنهادی با استفاده از اطلاعات یک موتورdc  تحریک جداگانه توسط نرم افزار MATLAB و در محیط SIMULINK شبیه سازی شده است. نتایج نشان می دهند که به واسطه استفاده از روش پیشنهادی، نوسان در پاسخ ها به شدت کاهش یافته، همچنین زمان رسیدن به وضعیت مطلوب نیز کم شده است.

 

دانلود رساله سرطان پستان و راههای درمانی

پیشگفتار

سرطان (تومورهای بدخیم و یا نئوپلاسم) واژه ای است که به بیش از 100 نوع بیماری در بدن انسان اطلاق می شود. این بیماری نتیجه رشد غیر طبیعی سلول های سالم است. عده‌ای از این سلولها می‌توانند از منشأ اولیه جدا شده و با مهاجرت به سایر نقاط بدن ایجاد متاستاز کنند. متاستاز دلیل اصلی مرگ های ناشی از سرطان است.

در ایالات متحده سرطان دومین دلیل مرگ و میر بیماران بعد از بیماری‌های قلبی است(1). هم اکنون سه روش عمده در درمان سرطان عبارتند از جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی که می توانند به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر اعمال شوند. تصمیم برای انتخاب نوع درمان به سن بیمار، جنس بیمار، مرحله بیماری و مکان وقوع بیماری بستگی دارد ولی با این وجود باز هم نظر قطعی در این مورد دشوار است زیرا میزان بقا بعد از درمان نا معلوم است و هیچ دستورالعملی برای تخمین بقا بعد از انتخاب روش درمانی وجود ندارد (2).

سرطان پستان  و راههای درمانی

در میان انواع سرطان ها، سرطان پستان به عنوان سرطانی که در سالهای اخیر در جهان و ایران از رشد بی رویه ای برخوردار بوده حائزاهمیت ویژه ای  است.آمارها حاکی از آن است که از هر 8 زن ساکن در ایالات متحده یک نفر در طول حیات خود به این بدخیمی گرفتار شده و تنها در سال 2013 میلادی حدود دویست و سی هزار زن وهمچنین دوهزارمرد دیگر به این آمار اضافه شده است.

این آمار در ایران عدد60هزار زن مبتلا در مجموع و افزایش  10 هزار نفری این جمعیت بصورت  سالانه  را نشان میدهد.

لذا شیوع نگران کننده ی این بیماری، جامعه ی علمی جهان را بر آن داشته تا تلاشهای گسترده ای را در  زمینه ی مقابله ودرمان سرطان پستان صورت دهند.خوشبختانه 70تا80 درصد از مبتلایان به سرطان درمراحل ابتدایی قابل درمان می باشند‌ و کارایی شیوه هایی نظیر شیمی درمانی وهورمون درمانی و رادیوتراپی  در بهبودی این بیماران به اثبات رسیده است. این امر در حالی است که کماکان احتمال عود مجدد یا متاستاز بیماری وجود دارد.[2]

این تلاشها منجر به معرفی انواعی از روشهای درمانی شده است که مهترین آنها رادیوتراپی ،شیمی درمانی وفوتودینامیک تراپی است.

شیمی درمانی

شیمی درمانی، از بین بردن سلولهای سرطانی با تجویز یک یا ترکیبی از چند دارو است. در مواردی این درمان، تنها روشی است که می تواند مورد استفاده قرار گیرد و گاهی نیز با سایر روش ها نظیر پرتودرمانی تلفیق می گردد. شیمی درمانی اغلب با تزریق وریدی و در بعضی موارد با تزریق عضلانی و زیر جلدی داروهای شیمی درمانی و گاهی از طریق دهان، یعنی به صورت خوراکی تجویز می شود.[5]

شیمی درمانی در درمان سرطان های منتشر مانند سرطان خون بسیار ارزشمند است زیرا در این بیماری، سلولهای سرطانی در سراسر بدن منتشر می شوند و امکان هدف گیری آنها به وسیله جراحی یا پرتودرمانی وجود ندارد.[5]

هدف شیمی درمانی عبارت است از به دست آوردن سمیت انتخابی بر علیه سلولهای بدخیم تومور و حفظ سلولهای طبیعی میزبان. یک درمان موفق بستگی به کاربرد آن مقدار از داروی ضد سرطان دارد که علاوه بر کشتن سلولهای بدخیم، فرصت ترمیم و ریکاوری را به سلولهای طبیعی در حال رشد و تکثیر بدهد. بدین ترتیب به نظر می رسد، یافتن راهکاری که طی آن دز دریافتی سلولهای سالم کاهش و میزان بازده درمانی سلولهای توموری افزایش یابد، بتواند منجر به حفظ سلولهای طبیعی و درعین حال، افزایش بازده شیمی درمانی گردد.[6]

استفاده از شیمی درمانی در واقع به منظور معالجه بیماری ناشی از متاستاز است.  به جز چند مورد لوسمی ولنفوم عملکرد آن یکی از امکانات بهبود واحتمالاً کنترل سرطان می باشد که سیستمیک و از کنترل خارج شده است.[7]

بزرگترین مشکل در شیمی درمانی مقاومت دارویی است که در شروع درمان ظاهر می شود و ممکن است طی درمان دراز مدت با داروهای سیتواستاتیک توسعه یابد. سلولها به فائق آمدن دارو مقاومت نشان می دهند و به طور کلی تومور به دارو پاسخ نمی دهد.[7]

راهکار مفید برای فائق آمدن به مشکل مقاومت القاء شده استفاده از داروهای متفاوتی است که به طور تناوبی و چرخه ای تجویز شوند. این داروها سمیت سلولی خود را با مکانیزمهای متفاوت ایجاد می کنند. با این روشها سلولهایی که به داروی  Aمقاومت نشان می دهند، با داروی B کشته خواهند شد والی آخر.[7]

تعداد صفحات:95

فرمت:ورد و با قابلیت ویرایش

دانلود مقاله و تحقیق د رمورد ایجاد عادات مثبت در کودکان (با قابلیت ویرایش/ فایل Word)تعداد صفحات 44

یک خانواده خوب باید بتواند مشکلات فرزندان خود را به نجو احسن حل کند یعنی به ما کمک کند که چگونه مسائل فرزندان خود را حل کنیم.

امروزه نوع تربیت وحدت زمانی که پدران و مادران صرف رسیدگی به مسائل و مشکلات کودکان خود می کنند.

این روزها کمتر به کودکانی بر می خوریم که به امان خدا رها شده اند و از نظر تربیتی مورد بی توجهی قرار می گیرند.

نکته مهم دیگر آن است که همه پدرها و مادرها باورکنند که می توانند نوع نگرش آن ها را عوض کنند و به شخصیت آنان شکل دهند. پس ما می خواهیم کاری را انجام دهیم که کودکان با کناغر گذاشتن عادات منفی, عادات مثبت و سازنده در خود ایجاد کنند.

روش های اصل تربیت

*چگونه تحسین کنیم

برای والدین آسان است که فقط به رفتارهای نادرست کودکان خود توجه کنند و اعمال درست آنها را در نظر نگیرند. برای مثال مایک و لیزا بدون سروصدا در اتاق مشغول بازی هستند و هیچ کس بخاطر آنکه بسیار دوستانه اسباب بازی ها را تقسیم می کنند, آنها را تحسین نمی کند. اما چند دقیقه بعد که بین بچه ها دعوا می شود, پدر عصبانی شده سرآنها داد می کشد.

والدین آنچنان در تعلیم و مراقبت از فرزندانشان غرق هستند که وقتی عمل خوبی از آنها سر می زند, آن را به سادگی بدیهی تلقی می کنند؛ اما وقتی اشکالی در رفتار آنها رخ می دهد, همة اشتباهاتشان را به رخشان می کشند. درنتیجه کودکان در توری از انتقاد به دام می افتند.

انتقاد همراه با کمی ستایش, نتایج بهتری به بار می آورد. کودک شما می خواهد که به اوتوجه کنید و      می خواهد این توجه را از هر طریقی که میتواند, به دست آورد. اگر دیدگاه شما منفی باشد, او ازراههای منفی به هدف خود می رسد. اگر شما روی نکات مثبت تمرکز کنید, درمقابل رفتارهای خوب بیشتری دریافت خواهید کرد؛ زیرا در این حالت کودک با رفتارهای مثبت خود, سعی در جلب توجه شما خواهد داشت.

به تشویق و تحسین کودکانتان عادت ندارید, ممکن است انجام آن برای اولین بار دشوار باشد. اما هر چه بیشتر آن را انجام دهید, برایتان طبیعی تر و آسان تر خواهد شد. شما به زودی در می یابید که تعریف وتمجید تأثیر قدرتمندی دارد که فقط شماری از آن می تواند یک رفتار جدید را شکل دهد و با مقداری کمتر, تغییر ایجاد شده را حفظ کند.

بعضی پدر و مادرها از وابسته شدن کودمان خود به تحسین, نگرانند. در مورد مورد کودکی که بسیار کم مورد توجه والدین قرار می گیرد و یا همیشه در کانون توجه آنها بوده است , نوع نادرستی از ستایش      می تواند به چنین مشکلی(وابستگی) بینجامد, ولی ما به تجربه دریافته ایم که بیشتر کودکان, مابین دو وضعیت ذکر شده قرار دارند و در نتیجه, همان تحسین مختصر می تواند معجزه کند.

اگر در هنگام تحسین کردن راهنمایی های زیر را بکار ببندید, به زودی خواهید دید که این کار به عنوان یک روش تربیتی و انضباطی بسیار مؤثر است.

رفتار کودک را تحسین کنید نه شخصیت او را

وقتی والدین به خاطر مشکلاتی که در مواجهه با رفتار کودک خود دارند, با ما مشورت می کنند, اغلب آنقدر درمانده اند که حتی نکتة مثبتی هم برای گفتن ندارند. آنها شخصیت کودک را با کلماتی نظی: لجباز, تنبل و خودخواه توصیف می کنند. این یک حلقه معیوب است و راهی به جایی نمی برد. تغییر دادن شخصیت به مراتب از تغییر دادن رفتار مشکل تر است. وقتی برای تغییر دادن رفتار کودک تلاش می کنید, احتمال موفقیت شما بیشتر است.

به چه نگویید, «چه دختر خوبی». زیرا این جمله بدین معناست که هدف, عبارتست  از خوب بودن در تمام اوقات؛ مسلم است که این انتظار غیرممکن است . به جای آن می توانید «من از طرز حرف زدنت با مایکل خوشم آمد». گفتن عبارت «پسر خوب» یا «دختر خوب» نمی تواند احساس مشخصی را به کودک القاء کند؛ مگر آنکه بتواند آن را با رفتارهای خویش ارتباط دهد؛ زیرا تصور هر کس از خود, برپایة تصویری که از اعمالش دارد, استوار است.

مؤثرترین راه برای آموزش رفتار خوب, شکل دادن رفتار با تحسطن است. این روش تربیتی, باید به طور مداوم مورد استفاده قرار گیرد تا رضایت شما را از رفتارهای جدید فرزندتان نشان دهد.

هر پیشرفتی را تحسین کنید

مراقب باشید تا به رفتارهای خوب کودکتان توجه کرده, آنها را تحصین کنید و بدین وسیله قدمی کوچک در جهت تربیت کودک بردارید. اگر به فرزند خردسالتان گفته اید که باید اسباب بازیهایش ر پس از بازی کردن با آنها مرتب کند ولی او قبلاً هیچگاه این کار را انجام نداده است, پیشرفت های کوچک او را نیز ستایش کنید. برای نمونه, دفعه اول به خاطر برداشتن یکی از اسباب بازیهااز کف اتاق و گذاشتن آن در کمد(درحالی که سه یا چهارتای دیگر را رها کرده است) از کودکتان تعریف کنید و به او آفرین بگویید: «چه کار خوبی کردی که کامیونت رو توی کمد اسباب بازی ها گذاشتی. بگذار کمکت کنم تا بقیه رو هم جمع کنی». دفعة بعد به خاطر جمع کردن دوقطعه از اسباب بازیهایش از او تعریف کنید و همین طور ادامه دهیدد تا رفتار کودک اصلاح شود.

تصور کنید که فرزند شما می خواهد همیشه مورد توجه باشد و تا وسط حرف شمانپرد نمی گذارد که مکالمه تلفنی خود را تمام کنید. بار اول که سی ثانیه منتظر شدت, صحبت کردن را متوقف کنید و بخاطر این کارش از او تشکر کنید و قبل از آنکه دوباره شروع به صحبت کنید, جوابش را بدهید. در فرصت مناسبتر بعدی برای زمان طولانی تری صبر کنید و سپس جوابش را بدهید. در واقع با این کار انتظار را در او شکل دهید. شاید مجبور باشید که کارتان را با توقعات کمتری آغاز کنید تا به هدفتان برسید.

هنگامی که رفتار جدیدی تثبیت شده است, برای حفظ آن به تحسین کمتری نیاز داریم و لازم نیست کودک در مورد آن رفتار بخصوص به طور مداوم تمجید شود. در عوض, بطور اتفاقی این کار را انجام دهید, مثلاً هر پنج یا ده باری که کودک آن را انجام می دهد, از اوتعریف کنید. این روش برای تقویت رفتار مزبور کافی است و بزودی برای هر دوی شما طبیعی خواهد شد. توجه داشته باشید که در مورد هر رفتاری ستایش را بطور کامل متوقف نکنید.    ( دکتر گاربر ) .

*چگونه نادیده بگیریم

یک راه مؤثر برای برطرف کردن رفتارهای آزاردهندة خاص آن است که آن ها را به سادگی نادیده بگیریم.ممکن است در استفاده از این روش احساس کنید که در واقع کاری برای بهبود وضعیت انجام     نمی دهید. اما بعداً در می یابید که با نادیده گرفتن برخی رفتارها بطور حساب شده و مداوم, این گونه رفتارها ترک می شوند و به این ترتیب, به نتایج حیرت انگیزی می رسید.

وقتی بچه ها بخواهند توجه شما را جلب کنند, هر کاری را بخاطر آن انجام می دهند. آن ها بخوبی می دانند که چه رفتاری و در چه موقعی بیشتر شما را آزار می دهد ـ برای مثال, درست موقعی که میهمانان وارد اتاق پذیرایی می شوند, وقتی درحال صحبت کردن با تلفن هستید.یا هنگامی که دارید در پای صندوق فروشگاه اجناس خریداری شده را حساب می کنید . حال اگر بتوانید این رفتارها را تحمل کنید وآن ها را نادیده بگیرید , کودکان از آن ها دست خواهند کشید؛ زیرا به هدف خود که همانا جلب توجه شما بوده است, نائل نمی شوند.

نادیده  گرفتن سنجیده, هنر نادیده گرفتن رفتارهایی است که دوستشان ندارید و تعریف کردن از آنهایی است که دوستشان دارید. به یاد داشته باشید که هیچ کدام نباید بدون دیگری انجام داده شوند.

پیش از به کاربردن این راهبرد (استراتژی) باید رفتارها را طبقه بندی کنید و سپس ببینید کدام یک را       می توانید نادیده بگیرید. روشن است که نمی توانید اعمال خطرناکی مثل دویدن به سمت خیابان یا بالا رفتن از یخچال را نادیده بگیرید. به علاوه تحمل برخی از رفتارها مانند گاز گرفتن و کتک زدن نیز به سادگی ممکن نیست, به همین علت نمی توان آنها را نادیده گرفت.

یک نکته مهم: نادیده گرفتن روشی است که برخی والدین, آن را دوست دارند و می توانند به طور مؤثری از آن استفاده کنند. اما برای دیگران به علت پایین بودن ظرفیت تحملشان , این روش فقط فشار روانی و تنش را زیاد می کند. اگر شما هم چنین احساسی داشتید, یکی دیگر از راه حل های مارا برای برطرف کردن مشکل خود بکار ببندید .

به راهنمایی های زیر در مورد این روش توجه کنید:

تصمیم بگیرید که چه چیزهایی را می توانید نادیده بگیرید, و چه چیزهایی را نمی توانید, آیا این رفتاری است که می توانید, مجبورید یا می خواهید نادیده بگیرید؟ آیا نادیده گرفتن این رفتار برای کودک یا فرد دیگری خطرناک است یا احتمال زیان مالی دارد؟ اگر دیدید اشیاء سنگین را به اطراف پرتاب می کند یا با پریز برق بازی می کند, نادیده گرفتن رفتارش صحیح نیست.

کاری را که نمی توانید به پایان ببرید, هیچگاه شروع نکنید. اگر فکر می کنید که قادر به نادیده گرفتن یک رفتار برای مدت طولانی نیستید, پس هیچگاه شروع نکنید, زیرا در غیراینصورت, رفتارها بدتر خواهند شد. از خودتان بپرسید: «بدترین چیزی که ممکن است اتفاق بیفتد چیست؟» «آیا می توانم آن را تحمل کنم؟»آیا قادرید در فروشگاه با گریه کودکانتان برای خوراکی بسازید؛ در حالیکه مردم به شما خیره شده اند و سرشان را به علامت سنگدلی شما تکان می دهند؟ اگر کودک شما به مکادربزرگش بی احترامی کند, می توانید آن را نشنیده بگیرید؟ اگر نمی توانید, بهتر است روش دیگری را برای مقابله با این رفتار انتخاب کنید.

نادیده گرفتن کارهاییکه قبلاً به سبب توجه شما, تقویت شده اند مؤثرتر است تا آن هایی که در برخی سنین یا مراحل رشد طبیعی محسوب می شوند. برای مثال, بداخلاقی در مورد اغلب کودکان دو یا سه ساله طبیعی است و این واقع گرایانه نیست که انتظار چنین رفتارهایی را در این سنین نداشته باشیم. در نتیجه مهم نیست که چطور و چقدر آن ها را نادیده می گیرید. با این حال, نادیده گرفتن بدخلقی های اولیه می تواند از میزان آن ها در مراحل بعدی بکاهد.

نادیده گرفتن معمولاً برای متوقف کردن رفتارهایی بکار می رود که همیشه مورد توجه بوده اند و همیشه به کودک اجازه داده شده است که به هدفش برسد. (برای مثال بداخلاقی ها) کودک شما شکلات می خواهد؛ اما شما می گویید«نه, حالا نه».ولی او گریه می کند, خودش را روی زمین می اندازد و جیغ می زند. در ابتدا سعی می کنید مقاومت کنید, ولی در نهایت تحمل خود را از دست می دهید و تسلیم می شوید و برای از بین بردن بداخلاقی اش به او شکلات می دهید. گریة فرزندتان تمام می شود, اما شگرد او به نتیجه رسیده است! شما اعتماد کودک را نسبت به بداخلاقی اش تقویت کرده اید. بار دیگر سعی کنید بجای دادن شکلات, از اتاق خارج شده, قدم بزنیدئ . در این صورت, ممکن است از اینکه به زودی گریه اش بند    می آیدمتعجب شوید. خانم جونز برای یک مشاوره نزد ما آمد, او یک دختر هفت ساله و یک دختر هشت سال و نیمه داشت که دائم با هم دعوا می کردند. از آنجایی که این دعواها بیشترزمانی رخ می داد که مادرشان حضور داشت, ما نادیده گرفتن سنجیده را پیشنهاد کردیم. به این ترتیب, وقتی دعوایی رخ می داد, خانم جونز به موضوعات دیگری مشغول می شد و توجهی به دعوا نمی کرد. دخترهایش سعی می کردند تا به نحوی توجهش را جلب کنند ولی مادرشان به آنها می گفت که از اتاق خارج شوند و دعوا کنند. وقتی دعوا تمام می شد, خانم جونز با آنها صحبت و بازی می کرد اما اگر دعوای دیگری پیش می امد او دوباره ترکشان می کرد. پس از مدت کوتاهی دخترها دریافتند  که دعوا کردنشان راه مناسبی برای دستیابی به نتایجی که می خواهند نیست؛پس کم کم از میزان دعواهایشان کاسته شد.

به رفتار توجه نکنید

اگر تصمیم گرفتید که در مورد یک رفتار از روش نادیده گرفتن استفاده کنید, به هیچ وجه به آن واکنش نشان ندهید, چه زبانی و چه غیر زبانی. وقتی در حال انجام آن رفتار است,  با حرکات صورت به او اشاره نکرده, حتی نگاهش هم نکنید. وانمود کنید که مشغول انجام کاری هستید و اتاق را ترک کنید. اگر نمی توانید از اتاق بیرون بروید, رویتان را به سمت دیگری برگردانید و تا وقتی که کودک به عملش ادامه می دهد, شما نیز این روش را ادامه دهید.

این روش بدین معنا نیست که با او به سردی رفتار کنید, بلکه این خود نوعی توجه است. به او لبخند نزنید. زیرا این عمل شما او را جسورتر نیز خواهد کرد. فقط آن قدر به کارتان مشغول شوید که به نظر آید به هیچ چیزی در اطرافتان توجه ندارید.

یک پسر کوچک هنگامی که مقدار بیشتری از غذای مورد علاقه اش را می خواهد, عادت دارد که سرش را داخل بشقاب فرو کند و جیغ بکشدوالدینش اموخته اند که با یکدیگر حرف بزنند و مثلاً در مورد گردو خاک روی شمعدان ها یا رومیزی صحبت کنند و به این ترتیب گریه گریه کردنش را نادیده بگیرند. در نهایت , وقتی کودک خردسال می فهمد که ممکن نیست بتواند از آن غذای مخصوص بیشتر بخورد, قاشقش را بر می دارد و به خوردن چیز دیگری مشغول می شود.

هر تلاشی را برای جلب توجه به عنوان علامتی از پیشرفت در نظر بگیرید و کوشش خود را برای بی توجه نشان دادن به آن دو برابر کنید. رادیو را روشن کنید, نگاهی به پنجره بیاندازید, در مورد کارهای روزانه با خودتان صحبت کنید. همهخ اینها راههایی مؤثر برای تداوم بی توجهی هستند.( دکتر گاربر )

*چطور تنبیه کنیم

همة والدین در مورد تنبیه, عقاید شخصی مخصوص داردند. چه آن هایی ک آن رامی پذیرند و یا رد می کنند. از تنبیه به عنوان یک روش آوزشی مناسب برای کودکاتنشان استفاده می کنند... وقتی که کودکتان را به اتاقش می فرستید, زمان تماشاکردن تلویزیون را محدود می کنید و به او اجازه بازی کردن با اسباب بازی مورد علاقه اش را نمی دهید؛یا وقتی که به دنبال نزدیک شدن کودک به اجاق گاز, فریاد می شکید:«نکن!» در واقع برای اصلاح رفتارها از از اصول تنبیع استفاده کرده اید.

اگر می توانستم.کودکمان را فقط با استفاده از روشهای مثبت تربیت کنیم,خیلی عالی بود؛ اما نمی توانیم برای آموختن الگوهای رفتاری شایسته, هم روشهای مثبت و هم منفی لازم هستند. ما قصد نداریم تنبیه را بپذیرم یا رد کنیم. بلکه می خواهیم روش آن را بیاموزیم تا هنگامی که تنتبیه به آن یک روش آن را بیاموزیم تا هنگامی که به عنوان یک روش تربیتی ضروری بود, تأثیر بیشتری داشته باشد.

تنبیه  به تنهایی نمی تواند نتایج دلخواه را فراهم کند. زیرا به طور کلی روشی منفی است. این روش به کودک می آموزد که چه کاری را نباید انجام دهد. اما نمی آموزد که چگونه باید رفتار کند. وقتی تنبیه را بدون تقویت رفتار شایسته به کار می بریم, کودک نمی داند رفتاناپسندش را با چه رفتاری جایگزین کند.

هیتر سه ساله برای رسیدن به یک لیوان از صندلی بالا می رود. مادرش او را از صندلی پایین می گذراد و ه خاطر بالا رفتن از آن او را سرزنش می کند. هیتر گریه می کند و می گوید, «دیگر نمی روم بالا,مامان». تا این مرحله خوب است؛ اما این دختر بچه نمی آموزد که می تواند از جای امن تر لیوان بردارد, یا دفعه بعد باید از کسی کمک بخواهد. او آموخته است که چه کاری را نکند؛ ولی یاد نگرفته که چه باید بکند.

به علاوه , تنبیه وقتی مؤثر است که موقتی باشد چون وقتی از یک تنبیه به دفعات زیاد استفاده شود, تأثیرش را از دست می دهد. والدین مکرراً جیزهایی شبیه به این را به ما می گویند:«اولین باری که کارل را تنبطه بدنی کردم, خیلی گریه کرد و پس از آن , برای مدت طولانی رفتارش تصحیح شد, اما حالا که مرتباً به خاطر رفتارهای نادرستش تنبیه بدنی می شود, هیچ تأثیری نداردو به نظر هم نمی رسد که به هیچ وجه اهمیتی بدهد.»

این یک واکنش تطبیقی کلاسیک است, و به سبب همطن اثر است که ما تنبیه بدنی را به عنوان شکلی از تنبیه توصیه نمی کنیم.

از آنجایی که گاه تنبیه به عنوان یک روش مدیریت, لازم می شود* این پرسش شکل می گیرد که : پس چه وقت و چگونه می توانیم از آن استفاده کنیم؟ ما این اصول را پیشنهاد می کنیم:

تنبیهی را انتخاب کنید که رفتار ناخواسته را کاهش دهد

تنبیه فقط هنگامی مؤثر قلمداد می شود که بروز رفتار نامناسب را کاهش دهد. در بسیاری از مواقع , کودکان را برای تنبیه به دفتر مدیر مدرسه می فرستند؛ ولی همان طور که انتظار می رود, نتیجه ای عاید نمی شود. دانش آموز از انجام تکالیف خودداری می کند و از منتظ ماندن در دفتر مدرسه لذت می برد, پس رفتارش با بی توجهی تقویت می شود.

تنبیه بدنی,ایجاد محدودیت و گرفتن اسباب بازی ها یا امتیازات خاص (مانندتماشای کارتن) در صورتی «تنبیه» تلقی می شوند که مؤثر واقع شوند.

برای نمونه, مایکل 9 ساله را برای کتک زدن به خواهرش به اتاقشش فرستادند.او در آنجا با کامپیوتر و اسباب بازی هایش مشغول بازی شد. وقتی مادرش به او گفت که می تواند از اتاقش بیرون بیاید, او در حال تماشای کارتن مورد علاقه اش بود. او حتی فراموش کرده بود که تنبیه شده است. به علاوه , وقتی از اتاق خارج شد, خواهرش را دوباره کتک زد تا باز به اتاقش فرستاده شود.

پس نصیحت ما این است که نخست نتایج تنبیه را بررسی کنید. اگر رفتار هدف کاهش یافته بود, می توانید دوباره از آن نوع تنمبیه استفاده کنید. در غیر اینصورت, تکرار آن تنبیه سودی ندارد و باید روش دیگری را بیازمایید.

از تنبیه در کنار روش های مثبت استفاده کنید.

وقتی تنبیه را به عنوان یک روش انتخاب می کنید, باید به کودک اموزش نیز بدهید. تنبیه به تنهایی رفتار خوب را به کودک نمی آموزد. برای تشویق کودک به انجام آنچه می خواهید , باید تفهیمش کنید, به او آموزش دهد و در صورت اصلاح رفتار مزبور, پاداشی برایش در نظر بگیرید. اگر کودکتان را بخاطر دویدن به سمت خیابان تنبیه کردید, سپس باید روش عبور از خیابان را به آموزش دهید. و در نهایت بخاطر منتظر ماندن در خیابانیا عبور محتاطانه از خیابان, او را تحسین کنید. با این روش تأثیر تنبیه بیشتر خواهد شد.

برای اصلاح رفتار به کودک فرصت دهید.

هدف از تنبیه, اصلاح رفتار کودک است پس باید به او فرصت بدهید تا آموخته هایش را نشان دهد.اگر تنبیه طول بکشد, مکن است کودک فرصت پیدا نکند که رفتار خود را اصلاح کند. کودک دیر به خانه می آید, یا وقتی برای چندمین بار به درخواست شما برای صرف شام توجهی نمی کند, ممکن است عصبانی شو.یدو برای یک ماه به او اجازه بیرون رفتن از خانه را ندهیددر آن یک ماه او نمی تواند نشان دهد که زود به خانه برگشتن پس از بازی یا حضور به موقع در سر میز شام را آموخته است. او آن قدر از این نتیجه   می رنجد که پنهانی از خانه خارج می شود یا مانند یک حیوان زندانی رفتار می کند.

اما اگر تنبیه او چنین بود که می بایست برای دو روز بلافاصله پس از تعطیل شدن از مدرسه به خانه می آمد, روز سوم فرصت می داشت تا اصلاح رفتار خود را نشان دهد و ظرف یک ماه اعتماد شما را جلب کند.

تنبیه بدنی باید کنترل شده و مختصر باشد.

ما به عنوان یک اصل, تنبیه بدنی را توصیه نمی کنیم. اما در موارد استثنایی نیز وجود دارد. برای نمونه اگر کودک دو ساله شما می خواهخد یک سوزن را داخل پریز برق فرو کند, ممکن است فریاد بزنید«نکن!» و بعد بلافاصله سوزن را از او بگیرید و با دست ضربه کوچکی به پشت دستش بزنید. برای یک بچه کوچک , این روش بسیار مناسب تر از یک نطق بی سرو ته درباره خطرات الکتریسیته است!

روش مؤثر دیگر این است که دست بچه را در حالی که مؤکداً او را از عملی نهی می کنید بگیرید. ارزش این عمل در مواردی است که ممکن است از کوره در بروید و کودک را به شدت کتک بزنید.

هرگز هنگامم عصبانیت از تنبیه بدنی استفاده نکنید. اگر می خواهید این روش را بکار بگیرید, بهتر است به جای یک واکنش احساسی و هیجتنی, به یک اقدام سنجیده دست بزنید. به این معنی که عمل شما باید هدفمند, مختصر و کنترل شده باشد. ما معتقدیم که محدودیت های خارجی تنبیه بدنی باید در حد یک ضربه کوچک به پشت دست یا کفل کودک باشد, آن هم با کف دشت. هر تنبیهی بیش از این می تواند زیانبار باشد. هر گز برای تنبیه از ترکه,کمربند, خط کش یا امثال آن استفاده نکنید.

سعی کنید به جای تنبیه بدنی از روش های دیگر نظیر محروم کردن موقتی, تصحیح بیش از حد و اشکال دیگر تنبیه نظیر محدود کردن و گرفتن برخی امتیازات استفاده کنید.

یادتان باشد بهترین روشهای تربیتی عبارتند از : پی آمدهای مثبت و منفی که برای تغییر یک رفتار , طراحی و اجرا شده اند. 

فهرست :

روشهای اصل تربیت

چگونه تحسین کنیم

چگونه نادیده بگیریم

چطور تنبیه کنیم

مشکلات صبحگاهی

غر غر صبحگاهی

کودکانی که صبحانه نمی خورند

مشکلات شبگاهی

کودکانی که هنگام شب راه می روند

کودکانی که دچار وحشت شبانه هستند.

مشکلات توالت رفتن

شب ادراری

ناتوانی در کنترل عمل دفع مدفوع

ناتوانی در کنترل ادرار در روز

مشکلات بهداشتی

بدغذایی

بی اشتهایی

مشکلات کودکان با همسالان و خواهران و برادران

مشکلات دوستیابی و نگه داشتن دوستان

تسلیم جمع می شوند

ترسها:

ترس از تاریکی

ترس از صحبت کردن در جمع

پرورش هوش اخلاقی در کودکان

منابع

تعداد صفحات : 44

فرمت فایل : Word