پاورپوینت کاشی کاری

پاورپوینت کاشی کاری

صنعت کاشی سازی و کاشی کاری که بیش از همه در تزیین معماری سرزمین ایران و به طوراخص بناهای مذهبی به کار می رود. این نکته را باید یادآور شد که مراد کاشی گر و کاشی ساز از خلق چنین آثار هنری هرگز رفع احتیاجات عمومی و روزمره نبوده، بلکه شناخت هنرمند از زیبایی و ارضای تمایلات عالی انسانی و مذهبی، مایه اصلی کارش بوده است. مخصوصاً اگر به یاد آوریم که هنرهای کاربردی بیشتر جنبه ی کاربرد مادی دارد، حال آن که خلق آثار هنری نمایانگر روح تلطیف یافته انسان می باشد، همچنان که «پوپ» پس از دیدن کاشی کاری مسجد شیخ لطف الله در «بررسی هنر ایران» می نویسد: خلق چنین اثاری جز به نام خالق زیبایی از راه ایمان به خدا و مذهب نمی تواند به وجود آید.

صنعت کاشی کاری:

صنعت کاشی سازی همانند سفالگری دارای ویژگی های خاصی است. این هنر و صنعت از گذشته ی بسیار دور در نتیجه مهارت، ذوق و سلیقه کاشی ساز در مقام شیئی ترکیبی متجلی گردیده، بدین ترتیب که هنرمند کاشیکار یا موزاییک ساز با کاربرد و ترکیب رنگ های گوناگون و یا در کنار هم قرار دادن قطعات ریزی از سنگ های رنگین و بر طبق نقشه ای از قبل طرح گردیده، به اشکالی متفاوت و موزون از تزیینات بنا دست یافته است. طرح های ساده هندسی، خط منحنی، نیم دایره، مثلث، و خطوط متوازی که خط عمودی دیگری بر روی آنها رسم شده از تصاویری هستند که بر یافته های دوره های قدیمی تر جای دارند، که به مرور نقش های متنوع هندسی، گل و برگ، گیاه و حیوانات که با الهام و تأثیر پذیری از طبیعت شکل گرفته اند پدیدار می گردند، و در همه حال مهارت هنرمند و صنعت کار در نقش دادن به طرح ها و هماهنگ ساختن آنها، بارزترین موضوع مورد توجه است.

پاورپوینت کاشی کاری دارای 32 اسلاید بوده که می توانید فهرست و تصاویر پیش نمایش اسلایدهای این پاورپوینت را مشاهده نموده و در صورت تمایل اقدام به خرید آن نمایید. از این پاورپوینت می توانید برای درس معماری اسلامی استفاده نمایید.

فهرست:
مقدمه
صنعت کاشی کاری
کاشی های لعاب دار
نخستین نشانه های کاشی کاری
کاشی های لعاب دار فیروزه ای
فن و صنعت کاشی کاری
کاشی های منقوش
کاشی معرق
کاشی هفت رنگ
لعاب زرین فام
خط بنایی وسیله تزئینی در کاشی
نتیجه گیری

عنوان: کاشی کاری
فرمت: پاورپوینت
حجم در حالت فشرده: 4.22 MB
صفحات: 32 اسلاید

برای مشاهده پیش نمایش اسلایدهای این پاورپوینت اینجا کلیک کنید

مقاله کاشی کاری مدرسه ابراهیم خان کرمان

دانلود مقاله کاشیکاری مدرسه ابراهیم خان کرمان 24 ص با فرمت word 

فهرست مطالب
مقدمه 1
تاریخچه 2
ابراهیم خان ظهیرالدوله : 2
مدرسه ابراهیم خان : 3
کاشیکاری 5
تاریخچه ای از کاشیکاری 5
کاشی چیست ؟ 15
خمیر چسب کاشی به جای بتن ماسه یا دوغاب 16
کاشی هفت رنگ 17
حکومت صفویان سده 17 میلادی 17
کاشی هفت رنگ 19
ساخت کاشی هفت رنگ 20
رنگ سازی کاشی هفت رنگ 21
نتیجه گیری 22
منابع و مآخذ 22

مدرسه ابراهیم خان کرمان، مدرسه ابراهیم خان در کرمان، مدرسه ابراهیم خان ظهیرالدوله، پلان مدرسه ابراهیم خانف کاشیکاری، کاشی کاری 

تحقیق - انواع پوشش دیوارهای داخلی

لینک دانلود "  MIMI file " پایین همین صفحه 

تعداد صفحات :  " 60 "

فرمت فایل :  "  word "

فهرست مطالب :

  مقدمه

انواع پوشش دیوارهای داخلی

گزینه‌های دکوراسیون دیوار

1- انواع رنگ

الف) رنگ‌های ضد چکه

ب) رنگ‌های آکریلیک

پ) لعاب‌های پلاستیکی (اپوکسی)

ت) لعاب‌های دارای بافت

ث)گچ آب چسب (Distemper) یا دوغاب (White wash)

ج) رنگ شویه‌ها

چ) پرداخت‌های رنگ سنتی

ح) صیقل‌کاری‌ها

خ) تکنیک‌های افزودنی و کاستنی

د) کشیدن روی سطح

ذ) نقطه دار کردن

2- پوش دادن با پارچه

3- لاک و الکل زدن

5- ترک ترک کردن

6- نقاشی خاکستری

7- نقش اندازی با الگو

8- رنگ های مولتی کالر موارد مصرف شرایط و دمای اجرا

9- گچ‌کاری ساده

9- کاغذهای دیواری

الف) کاغذ آستر

ب) کاغذ دیواری‌های وینیل

پ) کاغذهای بافت‌دار

10- پوشش‌های دیواری غیرمعمول

الف) دستمال کاغذی

ب) روزنامه و کاغذ کادو و کاغذ صنعتی

11- پوشش‌های دیواری دیگر

الف) پارچه

ب) دیوار پوشی

پ) آویختن پارچه از میله‌ها

ت) آویختن پارچه از قید

ث) چسباندن پارچه روی دیوارها

چ) خیمه زدن

12- آینه کاری

13- کاشی کاری

الف) ایده‌های اقتصادی

ب) کاشی‌های تزئینی دیگر

14- پانل‌بندی چوبی

سنگ فرش

الف) سنگ لوح

ب) مرمر

پ) موزاییک مرمرنما

ت) گرانیت

16- انواع چوب‌ها 

توضیحات فایل :

مقدمه انواع پوشش دیوارهای داخلی

دیوارها بزرگترین بخشها از چارچوب یک اتاق هستند و پوشانیده شدن آنها از لحاظ قیمت و سلیقه و نوع کار انتخابی بسیار متفاوت است. روشهایی که برای کار بر روی دیوار انتخاب می‌شود هم می‌تواند فضای کلی اتاق را تقویت نماید و هم می‌تواند باعث شکست آن بشود. از نظر تاریخی نیز انسانها به دیوارها و تزئین آن توجه داشته‌اند و به انواع مختلف دیوارها را موضوع کار قرار داده‌اند. حتی در اکتشاف باستانشناسی مربوط به دوران غارنشینی و سایر ادوار نشانه‌هایی از آراستن و نقاشی‌های ابتدایی دیده می‌شود.

از سال 1920 به بعد دیوارها به شکل ملال‌آوری ساده شده‌اند اما در دوره‌های اخیر دوباره توجه به دیوارها رونق یافته و انتخابهای بسیاری بوجود آمده است که می‌توانند اتمسفر کلی یک اتاق را تغییر بدهند.

گزینه‌های دکوراسیون دیوار:

تصمیم‌گیری در مورد انتخاب میان رنگ، گچ، کاغذ، پارچه، آینه و سایر شیوه‌ها برای دیوارهای یک اتاق یک مسئله است و شناخت وسعت هر کدام از آنها مسئله‌ای دیگر است. بیشتر انسانها در مورد چگونگی استفاده از تکنیکهای گستردة امروزی به راهنمایی و گرفتن ایده نیاز دارند. چیزی که برای کار روی دیوارها انتخاب می‌شود چه در مورد شخصیت، حال و هوا و سبک و چه در مورد ابعاد و اندازة ظاهری آن می‌تواند تفاوتی آشکار ایجاد کند. در حقیقت استفادة هوشمندانه از انواع شیوه‌های پوشش دیوارهای داخلی می‌تواند آنرا کوچک‌تر یا بزرگتر، پهن‌تر یا باریک‌تر، سردتر یا گرمتر، روشن‌تر یا تیره‌تر بنظر برساند و هر گونه بدنمایی را بپوشاند. مطمئنا فضای حقیقی نیز می‌تواند با تغییرات سازه‌ای مربوط به دیوارها تغییر کند. که کار نسبتا ساده‌ای است.

1- انواع رنگ

رنگ ابزاری است که به طرز حیرت‌آوری تطبیق‌پذیر است. نه تنها امروز گستره‌ی وسیعی از رنگ‌ها وجود دارند. بلکه عملا می‌توان هر گونه سایه‌ای را به رنگ افزود. خواه به روش سعی و خطا در خانه، خواه به وسیله کامپیوتر در یک فروشگاه رنگ. رنگ در پرداخت‌ها و بافت‌های متنوع و انواع پوششی و محافظتی مختلف وجود دارد. به علاوه، نه تنها می‌توان از آن به روش سنتی استفاده کرد، بلکه می‌توان برای شبیه‌سازی سطوح گران‌بهاتر نیز از آن بهره برد.

رنگ اساسا شامل یک رنگدانه می‌شود که در نوعی ماده‌ی چسبی بخش شده است، به همراه یک حلال که قابلیت کار روی رنگ را بیش‌تر می‌کند و هنگامی که رنگ خشک می‌شود، بخار می‌شود. برخی از رنگ‌ها همچنین شامل رزین‌ها و سیلیکاها می‌شوند تا برخی از ویژگی‌های خاص را ایجاد کنند، مانند خشک شوندگی سریع یا ضد زنگ گیاهی بودن، اثرات بافتی یا پرداخت‌های خاص که تنها توسط یک نقاش دکوراسیون ماهر قابل دستیابی هستند. برای مثال، در حال حاضر، انواعی در دسترس‌اند که پارچه، مخمل، چرم، نمای مرطوب، زنگار مس و یا رنگ‌های عتیقه و کهنه را شبیه‌سازی می‌کنند.

بیش‌تر رنگ‌ها پایه آبی و یا پایه روغنی هستند. هر دو دسته با پرداخت‌هایی متنوع به کار می‌روند که به طور تدریجی از مات تا درخشان و با تفاوت‌های کم به اشکال مختلف با عناوین مات یا یکنواخت، نازک، جلادار، ابریشمین، نیمه شفاف یا کاملا شفاف، طبقه‌بندی می‌شوند. رنگ‌های پایه روغنی به علت کم روح بودنشان امروزه کم‌تر رایج هستند. رنگ‌های پایه آبی مخلوطی از رزین‌ها (معمولا وینیل یا اکریلیک) در یک مخلوط معلق آبی (سوسپانسیون) هستند. امروزه اکریلیک‌های پیشرفته و الیاف وینیل، به همراه آسترها و یا زیر لایه‌های اکریلیک به همراه لاک‌ها و لعاب‌های اکریلیک، پرداخت‌هایی به دست می‌دهند که مانند پرداخت‌هایی که از رنگ‌های پایه روغن به دست می‌آید، حرفه‌ای هستند.

مزایای اصلی رنگ‌های پایه آبی بر رنگ‌های پایه روغنی این است که رنگ‌های پایه آبی سریع‌تر خشک می‌شوند. بویی از خود به جا نمی‌گذارند و می‌توانند بدون تدارک خاص و بدون نیاز به پوشش شسته شوند. این رنگ‌ها در مقابل فرسودگی مقاومت کم‌تری دارند و پاک کردن آنها با مالش مشکل‌تر است و جذابیت کمتری نیز دارند. اگرچه، همه‌ی این معایب با ورود دوغاب‌های رنگی و لاک‌های جدید مرتفع شده‌اند. این مواد می‌توانند در مرحله‌ی بعد (و یا حتی روی دیوارهای امولسیون موجود یا قسمت‌های چوبی با پوشش وینیل ابریشمی)، به کار برده شوند تا عمقی نیمه شفاف و همچنین ماندگاری را حتی به هموارترین سطوح اضافه نمایند.

الف) رنگ‌های ضد چکه

هر دو نوع پایه‌ی آبی و پایه‌ی روغنی در نمونه‌های ضد چکه موجود می‌باشند که این مدل‌ها نیازی به رقیق کردن یا به هم زدن ندارند. بدین ترتیب می‌توان آنها را فورا از طرف قلع اندود به دیوار یا سقف منتقل نمود. سطوحی که با امولسیون جامد و به وسیله‌ی غلطک کار شده‌اند، واقعا بدون چکه هستند بنابراین خصوصا برای سقف‌ها مفید هستند.

ب) رنگ‌های آکریلیک

آکریلیک‌ها به خوبی سطح را می‌پوشانند و سریع خشک می‌شوند و نسبت به رنگ‌های پایه روغنی بوی کمتری دارند.

پ) لعاب‌های پلاستیکی (اپوکسی)

این مواد، پرداختی شیشه‌ای و سخت دارند که در مقابل ناپاکی و خراشیدگی مقاوم هستند و می‌توان آنها را روی کاشی‌های سرامیکی (و همچنین آجرکاری، فلز، فایبرگلاس و چینی) به کار برد. بنابراین، این رنگ‌ها برای رنگ‌آمیزی دیوارهای کاشی کاری شده‌ی یک آشپزخانه یا حمام که موافق با سلیقه‌ی شما نیست، ایده‌آل‌اند. اما، این مواد نیاز به اجرای با دقت و زمان خشک شدن طولانی دارند.، بنابراین دستورات روی ظرف حاوی آن را به دقت اجرا کنید.

ت) لعاب‌های دارای بافت

این نوع لعاب هنگامی که خشک می‌شود، از هم باز می‌شود تا پرداختی شکاف‌دار ارائه دهد. بنابراین این مواد برای رنگ‌آمیزی قاب بندهای چوبی (و همچنین مبلمان چوبی و پایه‌های لامپ) مفید می‌باشند، هر چند یک پرداخت قدیمی دقیق‌تر، با روش‌های دیگری به دست خواهد آمد.

ث) گچ آب چسب (Distemper) یا دوغاب (White wash)

این رنگ قدیمی و ابتدایی که از گل سفید- که به عنوان گچ سفید شناخته می‌شود- که در آب و چسب حل شده به همراه رنگ دانه‌های اضافه شده به شکل جالب توجهی دوباره رایج شده است. این نوع، مدتی طولانی است که در خانه‌های قدیمی کاربرد دارد، زیرا به دیوارها اجازه می‌دهد تا نفس بکشند. یعنی اجازه می‌دهد رطوبت دیوارهای نم‌دار از میانش عبور کند. اما دلیل احیای اخیر، گستره‌ی رنگ‌های لطیف و ملایم و ظاهر زیبا و پودری آن است (همچنین، اگر از یک چسب خوب ساخته شود، پودری نیست که به آسانی ریخته شود). به علاوه، تنها یک لایه‌ی پوشاننده موردنیاز است. و هنگامی که خشک می‌شود بسیار روشن‌تر از چیزی خواهد بود که در هنگام اجرا نظر می‌رسد، بنابراین هنگامی که در حال رنگ‌آمیزی آن هستید، اجازه دهید تا یک نمونه از آن ابتدا خشک شود، شاید نیاز به رنگ‌دانه‌های بیشتری داشته باشید. (اگر عجله دارید، می‌توانید به فرآیند خشک کردن با یک مو خشک‌کن سرعت ببخشید). هنگامی که رنگ به دست آمده راضی کننده بود، آن را با یک برس بزرگ و پهن و با حرکت‌های عمودی عادی، تنها در یک جهت و تا جای ممکن به طور یکنواخت، برس بزنید.

یک مشکل این است که، اگر چه می‌توانید لایه‌های پوششی مختلف را بارها روی هم به کار گیرید، اما هر گاه که می‌خواهید از رنگ‌های سنتی (یعنی ترکیبی) استفاده کنید، باید همه‌ی سطح را هاشور بزنید. ایراد دیگر این است که قابل شست و شو نیست و نمی‌توان آن را با لاک صیقلی نمود. اگر چه برخی از نمونه‌ها شامل مقداری روغن بذر کتان هستند تا به رفع این ایراد کمک کنند. به همین ترتیب، رنگ پنیری- که آمریکایی‌ها آن را به عنوان رنگ شیری می‌شناسند- شبیه به گچ آب چسب است ولی در مقابل آب مقاومت بیش‌تری دارد و با دوام‌تر است.

ج) رنگ شویه‌ها

یک رنگ شویه با استفاده از یک اسفنج و یا قلم‌موی مخصوص دکورسازی بر روی رنگ زیرین مات حتی بر روی امولسیون موجود روی دیوارها و یا وسایل چوبی، به کار گرفته می‌شود تا یک پرداخت جذاب با ریزه‌کاری‌های بسیار بیش‌تر نسبت به رنگ‌های معمولی ایجاد کند.

رنگ‌شویه‌ها معمولا در بازار موجود هستند و یا شما می‌توانید از نوعی رنگ (که با عنوان رنگ‌زن عمومی شناخته می‌شود) آنها را ایجاد کنید. و یا با آمیختن مقدار کمی از گواش و یا رنگ اکریلیک با آب و افزودن کمی از این مخلوط به امولسیون ملایم سفید که با‌ آب (به نسبت سه قسمت آب و یک قسمت رنگ) رقیق شده است تهیه کنید.

تحقیق در مورد کاشی کاری

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه7

کاشی کاری
کاشیکاری یکی از روشهای دلپذیر تزئین معماری در تمام سرزمینهای اسلامی است. تحول و توسعه کاشی ها از عناصر خارجی کوچک رنگی در نماهای آجری آغاز و به پوشش کامل بنا در آثار تاریخی قرون هشتم و نهم هجری انجامید. در سرزمینهای غرب جهان اسلام که بناها اساسا سنگی بود، کاشی های درخشان رنگارنگ بر روی دیوارهای سنگی خاکستری ساختمانهای قرن دهم و یازدهم ترکیه، تأثیری کاملا متفاوت اما همگون و پر احساس ایجاد می کردند.
جز مهم کاشی، لعاب است. لعاب سطحی شیشه مانند است که دو عملکرد دارد: تزیینی و کاربردی. کاشی های لعاب دار نه تنها باعث غنای سطح معماری مزین به کاشی می شوند بلکه به عنوان عایق دیوارهای ساختمان در برابر رطوبت و آب، عمل می کنند.
تا دو قرن پس از ظهور اسلام در منطقه بین النهرین شاهدی بر رواج صنعت کاشیکاری نداریم و تنها در این زمان یعنی اواسط قرن سوم هجری، هنر کاشیکاری احیا شده و رونقی مجدد یافت. در حفاری های شهر سامرا، پایتخت عباسیان، بین سالهای 836 تا 883 میلادی بخشی از یک کاشی چهارگوش چندرنگ لعابدار که طرحی از یک پرنده را در بر داشته به دست آمده است. از جمله کاشی هایی که توسط سفالگران شهر سامرا تولید و به کشور تونس صادر می شد، می توان به تعداد صد و پنجاه کاشی چهارگوش چند رنگ و لعابدار اشاره کرد که هنوز در اطراف بالاترین قسمت محراب مسجد جامع قیروان قابل مشاهده اند. احتمالا بغداد، بصره و کوفه مراکز تولید محصولات سفالی در دوران عباسی بوده اند. صنعت سفالگری عراق در دهه پایانی قرن سوم هجری رو به افول گذاشت و تقلید از تولیدات وابسته به پایتخت در بخش های زیادی از امپراتوری اسلامی مانند راقه در سوریه شمالی و نیشابور در شرق ایران ادامه یافت. در همین دوران، یک مرکز مهم ساخت کاشی های لعابی در زمان خلفای فاطمی در فسطاط مصر تأسیس گردید.
نخستین نشانه های کاشیکاری بر سطوح معماری، به حدود سال 450 ه.ق باز می گردد که نمونه ای از آن بر مناره مسجد جامع دمشق به چشم می خورد. سطح این مناره با تزئینات هندسی و استفاده از تکنیک آجرکاری پوشش یافته، ولی محدوده کتیبه ای آن با استفاده از کاشیهای فیروزه ای لعابدار تزئین گردیده است.
شبستان گنبد دار مسجد جامع قزوین( 509 ه.ق) شامل حاشیه ای تزئینی از کاشیهای فیروزه ای رنگ کوچک می باشد و از نخستین موارد شناخته شده ای است که استفاده از کاشی در تزئینات داخلی بنا را در ایران اسلامی به نمایش می گذارد. در قرن ششم هجری، کاشیهایی یا لعابهای فیروزه ای و لاجوردی با محبوبیتی روزافزون رو به رو گردیده و به صورت گسترده در کنار آجرهای بدون لعاب به کار گرفته شدند.
تا اوایل قرن هفتم هجری، ماده مورد استفاده برای ساخت کاشی ها گل بود اما در قرن ششم هجری، یک ماده دست ساز که به عنوان خمیر سنگ یا خمیر چینی مشهور است، معمول گردید و در مصر و سوریه و ایران مورد استفاده قرار گرفت.
در دوره حکومت سلجوقیان و در دوره ای پیش از آغاز قرن هفتم هجری، تولید کاشی توسعه خیره کننده ای یافت. مرکز اصلی تولید، شهر کاشان بود. تعداد بسیار زیادی از گونه های مختلف کاشی چه از نظر فرم و چه از نظر تکنیک ساخت، در این شهر تولید می شد. اشکالی همچون ستاره های هشت گوش و شش گوش، چلیپا وشش ضلعی برای شکیل نمودن ازاره های درون ساختمانها با یکدیگر ترکیب می شدند. از کاشیهای لوحه مانند در فرمهای مربع یا مستطیل شکل و به صورت حاشیه و کتیبه در قسمت بالایی قاب ازاره ها استفاده می شد. قالبریزی برخی از کاشی ها به صورت برجسته انجام می شد در حالی که برخی دیگر مسطح بوده و تنها با رنگ تزئین می شدند. در این دوران از سه تکنیک لعاب تک رنگ، رنگ آمیزی مینائی بر روی لعاب و رنگ آمیزی زرین فام بر روی لعاب استفاده می شد.
تکنیک استفاده از لعاب تک رنگ، ادامه

تحقیق در مورد کاشی کاری

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه7

کاشی کاری
کاشیکاری یکی از روشهای دلپذیر تزئین معماری در تمام سرزمینهای اسلامی است. تحول و توسعه کاشی ها از عناصر خارجی کوچک رنگی در نماهای آجری آغاز و به پوشش کامل بنا در آثار تاریخی قرون هشتم و نهم هجری انجامید. در سرزمینهای غرب جهان اسلام که بناها اساسا سنگی بود، کاشی های درخشان رنگارنگ بر روی دیوارهای سنگی خاکستری ساختمانهای قرن دهم و یازدهم ترکیه، تأثیری کاملا متفاوت اما همگون و پر احساس ایجاد می کردند.
جز مهم کاشی، لعاب است. لعاب سطحی شیشه مانند است که دو عملکرد دارد: تزیینی و کاربردی. کاشی های لعاب دار نه تنها باعث غنای سطح معماری مزین به کاشی می شوند بلکه به عنوان عایق دیوارهای ساختمان در برابر رطوبت و آب، عمل می کنند.
تا دو قرن پس از ظهور اسلام در منطقه بین النهرین شاهدی بر رواج صنعت کاشیکاری نداریم و تنها در این زمان یعنی اواسط قرن سوم هجری، هنر کاشیکاری احیا شده و رونقی مجدد یافت. در حفاری های شهر سامرا، پایتخت عباسیان، بین سالهای 836 تا 883 میلادی بخشی از یک کاشی چهارگوش چندرنگ لعابدار که طرحی از یک پرنده را در بر داشته به دست آمده است. از جمله کاشی هایی که توسط سفالگران شهر سامرا تولید و به کشور تونس صادر می شد، می توان به تعداد صد و پنجاه کاشی چهارگوش چند رنگ و لعابدار اشاره کرد که هنوز در اطراف بالاترین قسمت محراب مسجد جامع قیروان قابل مشاهده اند. احتمالا بغداد، بصره و کوفه مراکز تولید محصولات سفالی در دوران عباسی بوده اند. صنعت سفالگری عراق در دهه پایانی قرن سوم هجری رو به افول گذاشت و تقلید از تولیدات وابسته به پایتخت در بخش های زیادی از امپراتوری اسلامی مانند راقه در سوریه شمالی و نیشابور در شرق ایران ادامه یافت. در همین دوران، یک مرکز مهم ساخت کاشی های لعابی در زمان خلفای فاطمی در فسطاط مصر تأسیس گردید.
نخستین نشانه های کاشیکاری بر سطوح معماری، به حدود سال 450 ه.ق باز می گردد که نمونه ای از آن بر مناره مسجد جامع دمشق به چشم می خورد. سطح این مناره با تزئینات هندسی و استفاده از تکنیک آجرکاری پوشش یافته، ولی محدوده کتیبه ای آن با استفاده از کاشیهای فیروزه ای لعابدار تزئین گردیده است.
شبستان گنبد دار مسجد جامع قزوین( 509 ه.ق) شامل حاشیه ای تزئینی از کاشیهای فیروزه ای رنگ کوچک می باشد و از نخستین موارد شناخته شده ای است که استفاده از کاشی در تزئینات داخلی بنا را در ایران اسلامی به نمایش می گذارد. در قرن ششم هجری، کاشیهایی یا لعابهای فیروزه ای و لاجوردی با محبوبیتی روزافزون رو به رو گردیده و به صورت گسترده در کنار آجرهای بدون لعاب به کار گرفته شدند.
تا اوایل قرن هفتم هجری، ماده مورد استفاده برای ساخت کاشی ها گل بود اما در قرن ششم هجری، یک ماده دست ساز که به عنوان خمیر سنگ یا خمیر چینی مشهور است، معمول گردید و در مصر و سوریه و ایران مورد استفاده قرار گرفت.
در دوره حکومت سلجوقیان و در دوره ای پیش از آغاز قرن هفتم هجری، تولید کاشی توسعه خیره کننده ای یافت. مرکز اصلی تولید، شهر کاشان بود. تعداد بسیار زیادی از گونه های مختلف کاشی چه از نظر فرم و چه از نظر تکنیک ساخت، در این شهر تولید می شد. اشکالی همچون ستاره های هشت گوش و شش گوش، چلیپا وشش ضلعی برای شکیل نمودن ازاره های درون ساختمانها با یکدیگر ترکیب می شدند. از کاشیهای لوحه مانند در فرمهای مربع یا مستطیل شکل و به صورت حاشیه و کتیبه در قسمت بالایی قاب ازاره ها استفاده می شد. قالبریزی برخی از کاشی ها به صورت برجسته انجام می شد در حالی که برخی دیگر مسطح بوده و تنها با رنگ تزئین می شدند. در این دوران از سه تکنیک لعاب تک رنگ، رنگ آمیزی مینائی بر روی لعاب و رنگ آمیزی زرین فام بر روی لعاب استفاده می شد.
تکنیک استفاده از لعاب تک رنگ، ادامه کاربرد سنتهای پیشین بود اما در دوران حکومت سلجوقیان، بر گستره لعابهای رنگ شده، رنگهای کرم، آبی فیروزه ای و آبی لاجوردی-کبالتی- نیز افزوده گشت.
ابوالقاسم عبد الله بن محمد بن علی بن ابی طاهر، مورخ دربار ایلخانیان و یکی از نوادگان خانواده مشهور سفالگر اهل کاشان به نام ابوطاهر، توضیحاتی را در خصوص برخی روشهای تولید کاشی، نگاشته است. وی واژه هفت رنگ را به تکنیک رنگ آمیزی با مینا بر روی لعاب اطلاق کرد. این تکنیک