مقاله کاربرد اخلاق اسلامی در تعلیم و تربیت

دانلود مقاله کاربرد اخلاق اسلامی در امر تعلیم و تربیت

این فایل در قالب Word قابل ویرایش، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی می باشد 

قالب: Word 

تعداد صفحات: 25

توضیحات:

چکیده

اخلاق و تربیت اسلامى، با ویژگى و بعد متعالى خود و به موجب برترى که بر دیگر مکاتب اخلاقى دارد، تضمین کننده سعادت انسان ها در همه عصرها و ره توشه همه ره پویان راه کمال است و فراگیرى علمى و تخلق عملى به آن، یکى از فرایض اولیه در کنار «شرایع و عقاید» به شمار مى آید. از این رو در نظام فرهنگى اسلامى ما ضرورت است به شیوه علمى و منطقى در چارچوب برنامه هاى آموزشى و تربیتى به طور جدى به دانش پژوهان ارائه گردد و در شکل گیرى اخلاقى و تربیتى این نسل، که سازنده تاریخ آینده جامعه اسلامى است، جدیت و اهتمام شود و عملاً مورد عنایت و توجه قرار گیرد تا در تمام ابعاد حیات مادى و معنوى امت ما مؤثر و سرنوشت ساز باشد.

تربیت و اخلاق، از سوی فلاسفه و اندیشمندان نیز همواره مورد توجه قرار داشته و مکاتب فلسفی و حتی مکتب های مادی، هر یک با بینش و فلسفه و اهداف خاص خود از تربیت و اخلاق سخن گفته و اصول و روش هایی را ارائه داده اند که این خود بیانگر اهمیت این مسئله برای انسان، در همه شرایط و جوامع است. گرچه مسئله اساسی در تربیت و اخلاق، مبانی، اهداف و روش های صحیح و استوار و نمونه های عینی و مثبت در این موضوع می باشد که جز از طریق وحی برای انسان قابل دسترسی نخواهد بود.

کلمات کلیدی: اخلاق، تعلیم، تربیت، اخلاق اسلامی.

مقاله درباره اخلاق اسلامی، ویژگی‏های وامتیازات

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:7

فهرست و توضیحات:

مقدمه

تجزیه و تحلیل

اخلاق اسلامی، ویژگی‏های وامتیازات

هر نظام اخلاقی دینی، متکی بر وحی است و این ویژگی باعث می‏شود راهنمایی‏های اخلاقی آن مصون از خطا باشد و احکام اخلاقی را در حقیقت بیان کننده راه‏های تحقق کمال انسان می‏دانیم.  

اخلاق اسلامی اخلاقی دینی است و همه ویژگی‏ها و امتیازات یک نظام اخلاقی دینی را دارا است بنابراین قبل از بیان جنبه‏های اختصاصی اخلاق اسلامی مناسب است برخی از امتیازات نظام اخلاقی دینی را بر شماریم.

۱) هر نظام اخلاقی دینی، متکی بر وحی است و این ویژگی باعث می‏شود راهنمایی‏های اخلاقی آن مصون از خطا باشد. احکام اخلاقی را در حقیقت بیان کننده راه‏های تحقق کمال انسان می‏دانیم یعنی هر دستور یا رهنمود اخلاقی در واقع بیان می‏کند که اگر فلان فعل را انجام دهیم به کمال وجودی خود نزدیک‏تر می‏شویم و یا اگر فلان عمل را ترک کنیم از دوری نسبت به کمال خویش مصون می‏مانیم بنابراین هر آمر یا ناهی که حکمی اخلاقی صادر می‏کند، زمانی می‏تواند حکمی درست صادر کند که ماهیت انسان و ضعف‏ها و قوت‏های او را به خوبی بشناسد و بداند که کمال حقیقی انسان چیست و از چه راه‏هایی می‏توان این کمال را محقق ساخت.