بررسی اثر اندازه قطر سنگ چین برعمق ناپایداری در اطراف تکیه گاه پل قائم مستطیلی در قوس رودخانه
تاکنون مطالعات زیادى درخصوص شناخت مکانیزم آبشستگى اطراف ساز هاى هیدرولیکى به خصوص پل ها انجام شده و روش هایى هم، جهت کنترول و یا کاهش آبشستگى در اطراف آن ها مورد بررسى و ارزیابی قرار گرفته اند. در زمینه آبشستگى اطراف پل ها تمرکز تحقیقات بیشتر بر روى پایه ها بوده است تا تکیه گاه ها، در حالى که بررسى آمار موجود بر روى شکست پل ها نشان مى دهد که بیشتر مشکلات مربوط به تکیه گاه بوده و بلطبع هزینه هاى بیشترى در این بخش صرف شده است. یکى از راه هاى کاهش آبشستگى اطراف تکیه گاه ها استفاده از سنگ چین (ریپ رپ) است. در تحقیق حاضر به بررسى اثر اندازه قطر سنگ حین بر عمق ناپایدارى در اطراف تکیه گاه پل قائم مستطیلى در قوس رودخانه پرداخته شده است. در این مطالعه از یک فلوم آزمایشگاهى با قوس 180 درجه (U شکل) و یک تکیه گاه پل با دیواره قائم مستطیلى (90 درجه) از جنس پلکسى کلاس به همراه سنگ چین در اطراف آن آزمایش هایى انجام شد که کلیه آزمایش ها در چگالى هاى 7/1 و 2/1 و 42/2، با قطر هاى 76/4 و 52/9 و 7/12 و 1/19 میلیمتر در چهار دبى 17 و 20 و 23 و 27 لیتر بر ثانیه مورد بررسى قرار گرفت؛ آزمایش ها از عمق جریان بالا شروع و با کاهش عمق جریان و حرکت اولین سنگچین عمق آستانه حرکت ثبت شد. نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان داد در هر چگالى به ازاى دبى ثابت، با افزایش قطر سنگچین ها، عمق ناپایددرى در دو حالت آستانه حرکت و شکست کاهش مییابد.
سال انتشار: 1392
تعداد صفحات: 8
فرمت فایل: pdf
مقایسه عملکرد ژئوکامپوزیت و ژئوتکستایل بر افزایش عمر بهره برداری و کاهش ضخامت روکش آسفالتی
خرابی های روکش آسفالتی معمولا تحت عواملی مانند تنش های حرارتی، بارهای ترافیکی وارده نشت در لایه های زیرین، عوامل جوی و یا ترکیبی از این عوارض بروز پیدا می کند بررسی روسازی های آسفالتی نشان می دهد یکی از راه های مناسب جهت به تاخیر انداختن خرابی ها کاهش تنش های وارده، افزایش عمر بهره برداری و کاهش ضخامت روکش آسفالتی استفاده از ژئوسنتیک ها می باشد ژئوکامپوزیست ها و ژئوتکستابل ها از انواع محصولات ژئوسنتیکی متداول در طراحی و اجرای روکش های آسفالتی می باشند که انتخاب گزینه مناسب جهت اجرا در هر پروژه بستگی به میزان تاثیر محصول بر افزایش عمر بهره برداری و کاهش ضخامت روکش آسفالتی و همچنین تطابق بیشتر بامشخصات فنی و اقتصادی پروژه خواهد داشت در این مقاله میزان تاثیر دو نوع محصول ژئوکامپوزیت PGM-G50/50 و ژئوتکستابل PGM-14 بر افزایش عمر بهره برداری و کاهش ضخامت روکش آسفالتی بررسی و در نهایت به مقایسه آنها با یکدیگر پرداخته شده است.
سال انتشار: 1392
تعداد صفحات: 11
فرمت فایل: pdf
مطالعات آزمایشگاهی سازه های چلیکی تک لایه فضاکار با رفتار مکانیزم خرابی کلی
بر اساس تحلیل های خرابی انجام یافته بر روی انواع مدل های سازه های چلیکی تک لایه فضاکار با تاشه مثلثی سه طرفه با اتصالات صلب، سه نوع مکانیزم خرابی شامل مکانیزم خرابی کلی، خرابی موضعی همراه با فرو جهش دینامیکی و مکانیزم خرابی موضعی بدون فرو جهش دینامیکی در این مدل ها مشاهده گردید. متناسب با امکانات آزمایشگاهی موجود در آزمایشگاه کف قوی دانشکده عمران دانشگاه تبریز، انواع مدل های سازه های چلیکی با شرایط تکیه گاهی طولی با دهانه S=3 m و طول L=4 m با نسبت های متفاوت ارتفاع به دهانه تحت انواع بارگذاری ها تحلیل و مشاهده گردید که مدل با نسبت ارتفاع به دهانه معادل H/S=0.5 (ارتفاع برابر با H=1.5 m) تحت بارگذاری منفرد قائم واقع در کلیه گره های محور مولد مرکزی چلیک (نظیر انباشت بار برف)، مکانیزم خرابی کلی را به نمایش می گذارد. یک مدل آزمایشگاهی با گره های جوشکاری شده با ابعاد به شرح فوق ساخته شده و تحت بارگذاری منفرد قائم واقع در کلیه گره های محور مولد مرکزی مورد آزمایش قرار گرفت. مشاهده گردید که رفتار مدل های آزمایشگاهی و عددی کاملا مشابه بوده و اعتبار نتایج عددی از طریق مطالعات آزمایشگاهی صحت سنجی و ابرام گردید.
سال انتشار: 1393
تعداد صفحات: 12
فرمت فایل: pdf
مقالات فارسی آخرین سمینار برگزار شده
طراحی بهینه سازه های فضاکار مبتنی بر نظریه قابلیت اطمینان با استفاده از الگوریتم ژنتیک
بهینه سازی سازه ها بر اساس نظریه قابلیت اطمینان، با توجه به طبیعت تصادفی پارامترهای سازه ای از قبیل خواص مصالح، بارهای خارجی، ابعاد هندسی و غیره مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است. به کمک نظریه قابلیت اطمینان سیستم های سازه ای، می توان عدم قطعیت های ناشی از طبیعت آماری پارامترهای سازه ای را به صورت روابط ریاضی درآورد. متعاقبا، میتوان ملاحظات ایمنی و عملکرد را به طور کمی وارد روند طراحی نمود. در این مقاله طراحی بهینه سازه های فضاکار بر اساس کمینه سازی وزن تحت محدودیت قابلیت اطمینان اعضا و سیستم سازه ای صورت گرفته است. در این مسیر با همگرایی موضعی و زمان طولانی لازم برای انجام محاسبات قابلیت اطمینان در سازه های بزرگ مقیاس، روبه رو هستیم. هدف از این مقاله ارایه ی روشی برای رفع این مشکلات می باشد. با در نظر گرفتن شاخص قابلیت اطمینان به عنوان محدودیت طراحی، محاسبات بهینه سازی احتمال اندیشانه برای سازه های بزرگ، در محدوده زمانی بهینه سازی یقین اندیشانه قرار می گیرد. بررسی نتایج نشان می دهد، این الگوریتم در نظر گرفته شده برای بهینه سازی خرپاهای متقارن با بارگذاری متقارن عملکرد بسیار مناسبی از خود نشان می دهد.
سال انتشار: 1393
تعداد صفحات: 16
فرمت فایل: pdf