لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:2
فهرست مطالب
به سوی جامعه اطلاعاتی
فناوری اطلاعات و ارتباطات و مدیریت ارتباط با مشتریان
توسعه نظام خردهبانکداری توسط فائو
پارک علم و فناوری کرت
زیرساختهای بنگاههای تولیدی
یکی از کاربردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات در حوزه بازاریابی و فروش، ایفای نقش تسهیلکننده در زمینه مدیریت ارتباط با مشتریان است. بر ایناساس، بهطور نظاممند اقدام به جمعآوری اطلاعات مربوط به رفتار و نیازهای مشتریان میشود و با توجه به الگوهای مصرف و تقاضا به سازمانها درباره درکی فراگیر نسبت به نوع و نحوه تدارک و ارایه محصولات و خدمات منطبق با نیازهای مشتریان کمک میشود. انتظار میرود ابزارهای مدیریت ارتباط با مشتری به بهبود خدمات قابل ارایه به مشتریان بپردازند و بهویژه در سازمانهای بزرگی که با انبوه مشتریان سر و کار دارند از هزینههای اداری و اجرایی بکاهد. در واقع، نظام مدیریت ارتباط با مشتری در امتداد نظامهای ارتباطی دیگر همچون زنجیره تامین و مدیریت دانش قرار دارد.
هماکنون در اتحادیه اروپا، 36 درصد از اشتغال مربوط به خدمات فناوری اطلاعات و ارتباطات مربوط به سازمانهایی است که از نظامهای مدیریت ارتباط با مشتری سود میجویند. 46 درصد از شرکتهای بزرگ این اتحادیه از این ابزار استفاده میکنند و این رقم برای شرکتهای متوسط و کوچک بهترتیب برابر با 28 درصد و 14 درصد است.
فناوری اطلاعات و ارتباطات علاوه بر آنکه یکی از مهمترین تسهیلکنندههای مدیریت ارتباط با مشتریان است، بلکه خود از این رویکرد بهره زیادی میبرد. کاربرد مدیریت ارتباط با مشتری در سازمانهایی مانند عوامل اجرایی شرکتهای بزرگ مخابراتی از اهمیت ویژهای برخوردار است؛ زیرا آنها با مشتریان گوناگونی از بخشهای مختلف اقتصادی و اجتماعی سر و کار دارند. بهعنوان مثال، ایجاد و توسعه شبکههای مخابراتی دیجیتال در دهه 1990 به خدمات جدیدی منجر شد که ناشی از هوشمندسازی شبکه و تمرکز بر نیازهای مختلف مشتریان بود.
در بخش رایانه نیز بهدلیل تنوع خدمات، مدیریت ارتباط با مشتری بهویژه برای شرکتهایی که به تولید انبوه نرمافزار میپردازند و با مشتریان بالقوه و بالفعل زیادی سر و کار دارند از اهمیت زیادی برخوردار است. البته، اغلب این ارتباطات از طریق سایتهای اینترنتی صورت میگیرد، ولی برای برخی پروژههای بزرگ نرمافزاری، ارتباط رو در رو با مشتریان نیز ضروری است.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:7
فهرست مطالب
دموکراسی دیجیتالی Digital Democracy، امروزه به عنوان یک مفهوم جدید در عرصه جامعه اطلاعاتی information society در هزاره سوم، پدیدار شده است. استفاده از نهاده های متنوع فناوری اطلاعات و ارتباطی روز برای تعمیق و تقویت و تحکیم ساختار دموکراسی و ارائه آن با نمودهای نوین به جامعه مخاطبان شبکه وند، رفتار سازمانی دموکراسی دیجیتالی را تشکیل می دهد. سایبر دموکراسی ابزار ممتازی در جهت معرفی ظرفیت ها و پتانسیل مولفه های دموکراسی یک کشور است و امروزه با شاهراه جهانی اطلاع رسانی اینترنت، این امر به وضوح قابل درک است. یکی از شاخص های عمده و اثربخش در گسترش دموکراسی دیجیتالی، سایت های رسمی دولت ها در اینترنت است. جامعه یک میلیارد کاربری وب، حجم مخاطب کمی برای اطلاع رسانی فراگیر و چند وجهی دولت ها در سرزمین دیجیتال نیست. باید از این ظرفیت استفاده کرد و با استفاده از ابزارها و فرآیندهای آزاد در آن در تبلیغ برنامه های رسمی به ۱۵ درصد از جمعیت فعال و باسواد کره زمین، بیش از پیش استفاده کرد. اگر چه بیش از ۱۰۰۰ سایت دولتی ایران در وب، با برنامه ای نامشخص و عدم مستندسازی فرآیند اطلاع رسانی دیجیتالی سازمان مطبوع خود، به کار مشغول هستند، اما سایت های سفارتخانه ای ایران در اینترنت که به طور مستقیم، مورد بازدید حجم زیادی از مخاطبان غیر ایرانی کشورمان در خارج از کشور، قرار می گیرند، نباید از معضلات پایگاه های رسمی ایران در وب، برخوردار باشند.
معضلات سایت های سفارتخانه ای
در یک نگاه کلی به بیش از ۲۰ سایت مرتبط به نمایندگی های ایران در خارج از کشور، ۶ معضل اصلی و واحد در این پایگاه ها قابل مشاهده است که امیدواریم، حتی اگر مرکز مدیریت سایت های دولتی ایران راه اندازی نشد، شورای عالی فناوری اطلاعات وزارت امور خارجه، برای رفع این نابسامانی ها، با تشکیل کمیته نظارتی بر فرآیند اطلاع رسانی دیجیتالی این وزارتخانه، اهتمام ورزد. مهمترین چالش های سایت های سفارتخانه ای ایران در وب به این شرح است:
۱ عدم مستندسازی یک برنامه منسجم برای طراحی، راه اندازی و به روزرسانی این پایگاه ها.
۲ عدم استفاده از دامنه domain مناسب و به خصوص پسوند extension شایسته پایگاه های سفارتخانه ای.
مثلا salamiran.org، به هیچ وجه شایسته سایت سفارتخانه ایران در تورنتو نیست.
۳ عدم معرفی جامع پتانسیل ها و ظرفیت های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی جمهوری اسلامی به عنوان یکی از تمدن های تاریخ در تارنماهای رسمی ایران در وب.