لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:36
فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
قرن دوم حیات صنعت خودروسازی جهانی
مبانی علمی
معرفی SD
پیشینه پژوهش
مفهوم سازی اوضاع زیرساختهای رقابتی شرکت ایران خودرو
تحلیل نتایج
سناریوی اول (حوزه کلان)
سناریوی دوم (حوزه خرد) ـ افزایش سرمایه گذاری جهت کاهش استراتژیک هزینهها
سناریوی سوم (حوزه خرد) ـ افزایش سرمایه گذاری جهت ارتقاء سطح کیفیت محصولات شرکت
سناریوی چهارم (حوزه خرد) ـ افزایش سرمایه گذاری جهت گسترش پایگاههای سرویسدهی و ارتقای سطح خدمت رسانی به مشتریان شرکت
سناریوی پنجم (حوزه خرد) ـ افزایش سرمایه گذاری جهت کاهش زمان تحویل محصولات شرکت
نتیجهگیری
سخنی با مدیران
منبع
پی نوشت ها
مقدمه
در حالیکه تاکنون 180 کشور جهان(2) رسما" به عضویت سازمان تجارت جهانی در آمدهاند و یا جهت پیوستن کامل به آن به عنوان عضو ناظر مشغول مذاکرات دو یا چند جانبه هستند، اما همچنان پیوستن کامل ایران به این سازما ن مهم و تاثیرگذار بر اقتصاد جهانی در هالهای از ابهام قرار دارد. اگرچه پیوستن به این سازمان یک ضرورت و الزام اجتنابناپذیر برای کشورهای غیر عضو از جمله ایران در دنیای با تغییرات پر شتاب امروز که پیوسته با ادغامها و ترکیبهای اقتصـادی همراه است، به حســـاب می آید، اما مطالعات نشان میدهد(بهکیش 1380)، حذف حجم عظیمی از بخشهای صنعتی و بنگاههای اقتصادی کشورمان در آستانه پیوستن کامل به این سازمان، و تبعات کوتاهمدت ناشی از آن، از جمله بحران بیکاری و عدم توزیع عادلانهی درآمدها، واقعیتی استکه مدیریت کلان کشور را به چالش میطلبد. مجله اکونومیست(2000) طی گزارشی اعلام میکند: " در حالی که کل بخشهای صنعتی دنیا به 137 گروه تقسیمبندی میشوند، ایران طی 30 سال گذشته در بیش از 106 مورد از آنها سرمایه گذاری کرده، که بیش از 80 درصد از آنها به دلیل فقدان مزیت ناموفق بوده، و پیشبینی میشود که در بدو پیوستن کامل ایران به این سازمان، تنها 20 درصد از آنها در گردونه رقابت واقعی باقی بمانند". همچنین مطالعهای دیگر(خالصی – 9731) میافزاید: صنعت خودرو، صنعت بسیار تاثیرگذاری بر پیکره اقتصاد ملی و جهانی است، به طوری که حجم قابل توجهی از درآمد ملی ایران (حدود 5/3 درصد از GDP ) را به خود اختصاص داده و حدود 500 هزار نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم در این بخش از اقتصاد کشور اشتغال دارند. گزارشهای اعلام شده توسط آنکتاد نیز نشان می دهد، در مقیاس جهانی هم، اهمیت صنعت خودرو به گونهای استکه، متوسط شاخص فراملیگرایی برای 12 شرکت بزرگ خودروسازی دنیا که در فهرست100 شرکت برتر جهان نیز قرار دارند حدود 50 درصد است و طی دو دهه گذشته سهم این بخش از اقتصاد از تجارت جهانی، سالانه 8/8 درصد بوده وحجم مبادلات مربوط به آن از 149 میلیارد دلار در سال 1998 به 486 میلیارد دلار در سال 2000 افزایش یافته است. بنابراین، پژوهش در مورد آینده صنعت خودروی ایران (که متاثر از تحولات ساختاری در صنایع خودروسازی جهانی و قوانین سازمان تجارت جهانی است)، در یک محیط رقابتی پویا اهمیت ویژهای پیدا می کند. این مقاله یافتههای مطالعهای را ارایه میدهد که زیرساختهای رقابتی بخش صنعت خودروی ایران را قبل و بعد از پذیرش الزامات سازمان تجارت جهانی، و لزوم بسترسازی در آنها را مورد بررسی قرار داده است. چالشهای اساسی دراین مطالعه عبارتند از:
- اوضاع زیرساختهای رقابتی برای بخش صنعت خودروی ایران درشرایط انحصار ( قبل از پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی) چگونه است؟
- آیا زیرساختهای یادشده قبل از قرارگرفتن در یک محیط رقابتی واقعی نیاز به بهبود و ترمیم دارند؟
- پارادایمهای در حال ظهور در صنایع خودروسازی جهانی که ریشههای فناوری دارد، چه هستند؟
- پذیرش الزامات این سازمان، چه تاثیراتی را بر زیر ساختهای رقابتی صنعتخودروی ایران خواهد گذاشت؟
- درشرایط رقابت واقعی، و با حضور رقبای خارجی، چه حلقههای با بازخورد منفیای شکل خواهد گرفت که موجب تضعیف و یا حذف مدل های رشد در زیرساختهای رقابتی بخش صنعت خودروی کشور در شرایط انحصار میشود؟
- چگونه میتوان موتورهای رشد تضعیف شده را در شرایط رقابت کامل تقویت کرد؟
- آیا تقویت موتورهای رشد ، ضمانت بقای شرکتهای خودروساز ایرانی را فراهم خواهد ساخت؟
اگرآری- در قالب چه سیاستها و استراتژیهایی؟ اگر نه- چرا؟ و موانع و گلوگاهها چه هستند؟
مقاله حاضر ضمن ارایه تصویری اجمالی از اوضاع حال و آینده صنعت خودروسازی جهانی، و همچنین مرور الگو و مبانی علمی پژوهش، با استفاده از متدولوژیSD (SYSTEM DYNAMICS) به تحلیل و ارایه پاسخهای مناسب، برای چالشهای پیش گفته میپردازد.
فرآیند جهانی شدن امروز درسطح بینالملل به طور جدی از جانب سازمان ملل متحد و سازمان های تخصصی وابسته به آن مورد حمایت قرار گرفته و به پیش برده میشود. در بعد اقتصادی جهانیسازی، به طور مشخص میتوان مشاهده نمود که سه سازمان بینالمللی صندوق بینالمللی پول، باک جهانی و سازمان تجارت جهانی به عنوان سازمان های تخصصی درحیطه اقتصاد، سیاست هایی را در پیش گرفتهاند که کاملا در راستای جهانی کردن اقتصاد قرار دارند و چون این سازمانها به نوعی نقش هماهنگکننده اقتصاد جهانی را برعهده دارند، لذا با استفاده از ابزارهایی که در اختیارشان قرار دارد، کشورهای مختلف جهان و به ویژه کشورهای در حال توسعه را به سمت سیاست هایی که در پیش گرفته اند، سوق میدهند وکشوری که در راستای این سیاست ها حرکت نکند به انحای مختلف تحت فشار قرار میگیرد.
بر این اساس، پژوهش حاضر در قالب 3 فصل جامع، و در 47 صفحه، با بهره گیری از معتبرترین منابع مطالعاتی موجود، موضوع پیوستن ج.ا.ایران به سازمان تجارت جهانی را مورد بررسی قرار داده است.
فهرست مطالب مقدمه فصل اول : کلیاتبخش اول: تعریف جهانی شدنبخش دوم: ویژگی های سازمان های بین المللی بخش سوم: تاریخچه سازمان تجارت جهان (WTO) گفتار اول: اهداف تشکیل سازمان تجارت جهانی گفتار دوم: اصول حاکم برسازمان تجارت جهانى 1- اصل آزادى تجارى بین اعضا 2- اصل تثبیت وکاهش تعرفه هاى گمرکى ازطریق مذاکرات متوالى 3- اصل الغاى کلیه تبعیض هاى تجارى 4- اصل شفافیت بخشیدن به مقررات تجارى 5- اصل مشورت وحل اختلاف 6- اصل حفاظت هاگفتارسوم: ساختار سازمان تجارت جهانیفصل دوم : ایران و سازمان تجارت جهانیبخش اول: فرآیند عضویت درسازمان تجارت جهانى 1- ارائه درخواست عضویت ازسوى کشور متقاضى به دبیرخانه سازمان 2- تشکیل گروه کارى از سوى سازمان 3- تهیه گزارش درمورد تدابیر وسیاست هاى تجارى خارجى 4- پاسخ گویى به سؤالات مطرح شده از سوى اعضا 5- تشکیل جلسات بررسى 6- مذاکرات چند جانبه و دوجانبه با کشورهاى اصلى ومهم تجارى 7- رأى گیرى 8- تنظیم پروتکل الحاقىتفاوت عضویت در WTO با دیگر سازمان هاى بین المللی بخش دوم: اقدامات عملی ایران برای عضویت در GATTو WTO گفتار اول: عضویت درموافقت نامه عمومى تعرفه و تجارت (GATT) گفتار دوم: اقدامات عملی ایران براى عضویت درسازمان تجارت جهانىفصل سوم: فرصت ها و تهدیدهای عضویت ایران در سازمان تجارت جهانیبخش اول: فرصت های پیش روی اقتصاد ایران درسازمان تجارت جهانی بخش دوم: تهدید های پیش روی اقتصاد ایران درسازمان تجارت جهانی آسیب هابخش سوم: موانع عضویت ایران درسازمان تجارت جهانی گفتاراول: موانع اقتصادی ساختارتولید نامناسب مشکلات دستیابی به سرمایه و تکنولوژی خارجی شاخص های اقتصادی عدم آمادگی برای حضور دراقتصاد جهانی نرخ بالای بیکاری نرخ بالای تورم فساد مالی و اداری موانع سیاسی تجارت خارجی ایران افزایش فقر و توزیع ناعادلانه درآمد گفتار دوم: موانع و مشکلات قانونی موانع موجود درقانون اساسی قانون انحصارتجارت خارجی مقررات صادرات و واردات قوانین و مقررات گمرکی موانع موجود در قوانین بیمه نارسایی قوانین و آییننامه های مربوط به سرمایهگذاری خارجی بخش بودجه دولت مشکلات دربخش تراز پرداخت ها بخش چهارم: ملاحظات خاصنتیجه گیریاولویت های ج.ا.ایران درپیوستن به سازمان تجارت جهانیفهرست منابعبررسی دسترسی به بازار محصولات منتخب کشاورزی ایران در چارچوب ضوابط سازمان تجارت جهانی
دانلود تحقیق بررسی دسترسی به بازار محصولات منتخب کشاورزی ایران در چارچوب ضوابط سازمان تجارت جهانی
چکیده:
بخش دسترسی به بازار، به عنوان یکی از مهمترین بخش های موافقتنامه ی کشاورزی سازمان تجارت جهانی بهشمار میرود. قاعدهی جدید دسترسی به بازار محصولات کشاورزی، “فقط تعرفه” است که در مطالعهی حاضر، به بررسی دسترسی به بازار محصولات منتخب کشاورزی ایران طی دوره های 1368 - 1380 و 1381-88 پرداخته شده است. بدین منظور، موانع غیرتعرفهای بهکاررفته در سیاست تجاری واردات محصولات کشاورزی در دو حوزهی موانع تجاری غیرتعرفهای حمایتی و غیرحمایتی شناسایی شده، آنگاه معادل تعرفهای برای 17 محصول منتخب از محصولات کشاورزی در دوره های مورد نظر، محاسبه و مقایسه گردیده است. مهمترین نتایج این پژوهش گویای این است که معادل تعرفهای اغلب محصولات کشاورزی طی دوره ی 1368 - 80 بسیار نازل و حتی منفی بوده و برای بعضی محصولات، مالیات پنهان قابل ملاحظهای نیز اعمال شده است که این امر خود حاکی از سیاست تجاری غیرحمایتی دولت از محصولات کشاورزی طی این دوره بوده است. از طرف دیگر، دردوره ی زمانی 88-81 معادل تعرفهای محصولات استراتژیک و نیز محصولات مهم سبد مصرفی خانوار مانند گندم، جو، ذرت، برنج، عدس، سیبزمینی، گوشت مرغ و گوشت گاو، مثبت گردیده که نشانگر حمایت دولت از این محصولات می باشد. در نهایت پیشنهاد می گردد حمایت از بخش کشاورزی از طریق ابزارهای متعدد آلترناتیو – به جای توسل به یک یا چند ابزار خاص- صورت پذیرد.
واژه های کلیدی: ایران، دسترسی به بازار، سازمان تجارت جهانی، کشاورزی، موافقتنامهی کشاورزی
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:56
فهرست مطالب
تصور می کنید پس از عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی جایگاه اقتصادی ایران چگونه خواهد بود وبا چه موانعی مواجه خواهد شد ؟
چه درصدی از این تغییر در حیطه اختیارات ماست ؟
اصلاح بانکداری چین باید به سرعت عملی شود .
تاریخچه اصلاحات بانکی در چین
-تجدید ساختار :
-فشار برای تجاری کردن بانکهای دولتی :
بستن بانکهای مساله دار :-حل مشکل وامهای معوق :
-اجازه به بانکهای خارجی جهت فعالیت بانکی در مناطق وبازار یابی خاص :
اما درمجموع ، چین از اصلاحات بانکی منتفع خواهد شد .
چه نوع استانداردهایی در سیستم مالی وبانکی کشور لازم است اجرا شود تا پیوستن به سازمان تجارت جهانی تسریع گردد؟
یک بانک دولتی چه راهکارهایی باید در نظر بگیرد تا در زمان پیوستن به WTO با مشکل کمتری مواجه شود ؟
آیا چنین چیزی وجود دارد یا اینکه سازمان تجارت جهانی وسیر جهانی شدن انتخاب می کند که ما در چه زمینه ای استعداد داریم ؟
یگانگی واتحاد ملتها قرن هاست که در دستور کار زمامداران جهان مسیر پر فراز ونشیبی را طی می کند . شاید بشر در هزاره سوم بیش از پیش به این مهم دست یافته که خود را به دیگری وغیره نزدیکتر سازد ، چنانچه پس از دو جهانی دریافته که دیگر به تنهایی قادر به اداره جهان نیست .
در این دو جنگ رهبران فاتح جهان به این اولویت صحه گذاردند که بدون یکپارچگی ووحدت معنوی ومادی همه کشورها امکان بهینه سازی ، برنامه ریزی ومصون نگه داشتن بشریت میسر نیست و استفاده بهینه از منابع موجود طرح و مورد بررسی قرار گرفت . رنگین کمانی از مردان برجسته و تمدن ساز قرن بیستم در کنفرانسها وکنگره های جهانی مشارکت فعالی را از خود به نمایش گذاشته تا جهان را به سمت یکپارچگی پیش ببرند . جهانی سازی نه قدمتی 8 ساله دارد ونه می توان آنرا از دریچه کشوری به گمنامی مراکش نگریست . به نظر ، جهانی سازی در دل تاریخ 800 ساله بشریت ودر قلب اروپا گام به گام پبش رفت ودر مراکش ظهور خود را جهانیان اعلام کرد .
اینک ایران غافل یا به دور از تحولات 800 ساله غرب شرایط خود را برای حضور درجهانی سازی فراهم می سازد . بی آنکه پشتوانه برنامه ریزی و سازماندهی نظام یافته منسجمی را در نظام هماهنگ جهانی تجربه کرده باشد ، این تجربه حتی در سطوح منطقه ای هم هیچگاه شکل نگرفته است . ایران در دهه 90 میلادی به همراه 80 کشور جهان درحالی این سیاست را پی گرفت که آثار بر جای مانده از جنگ تحمیلی بزرگترین مانعی بود که در پیش روی برنامه ریزان اقتصادی کشور وجود داشت علاوه بر آن در کشور ماه نگاه به جنبه های سیاسی این موضوع همواره بر روی جنبه های اقتصادی آن سایه انداخته است . این مصاحبه به همین مناسبت وبه قصدبازنگری روابط ایران در سازمان تجارت جهانی انجام شد تا بازخوردها و انعکاس فعالیت ایرانیان در این حوزه را به بحث بگذارد . دکتر حسین عظیمی یکی از اقتصاددانان صاحب نام کشور ومدیر موسسه پژوهشهای سازمان برنامه کشور به همین منظور دراین مصاحبه شرکت داشته است که بخش اول آن دراین شماره از نظرتان می گذرد .
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:1
پیوستن به سازمان تجارت جهانی :فرصت یا تهدید؟
عبدالله نوذری
در سالهای اخیر علی رغم وجود موانع سیاسی برای پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی، بسیاری از تولیدکنندگان داخلی در شرایطــــی سخت به کسب و کار خود پرداخته اند. حال که به طور رسمی تقاضای پیوستن ایران، موردپذیرش قرار گرفته است، هرچند تا عقد قرارداد و عضویت رسمی راه درازی در پیش است ولی عواقب این عضویت قابل تأمل است. با گسترش پیمانهای منطقه ای و بین المللی و پیوستن عملی کشور به آنها و امضای تفاهم نامه های تجاری اثرات کارکردن در فضای باز اقتصـــــادی را جدی تر نشان می دهد.
این پیمانها با سرعتی فزاینده یکی پس از دیگری از راه می رسد و بنگاههای ما را در معرض تهــــدیدها و فرصتهای جدی قرار می دهند. گرچه، این روند طوری است که تهدیدها زودتر خود را نشان خواهد داد ولی از هر تهدیدی که بشود بنگاه را ایمن کرد به این معنی است که فرصتی برای رشد آفریده ایم. نباید فراموش کرد که اگر این فرصتها مورداستفاده قرار نگیرند تبدیل به تهدید خواهند شد.
آنچه تاکنون در کشور اتفاق افتاده در سایه تشویقهای مادی و غیرمادی دولت رخ داده و صادرات نسبت به گذشته رونق نسبی یافته است. اما دو مسئله توجه منتقدان را به خود جلب کرده است: اول فروش در خارج کشور به قیمت پایین تر از بازار داخلی و دوم صادرات موجی است. اکثر کالاهای ایرانی در هر بازار فقط یک بار قابلیت فروش دارد و بار بعدی باید سراغ بازار دیگری رفت یا به عبارت دیگر، بنگاهها کمتر توفیق آن را یافته اند که بازاری را از آن خود کنند یا حداقل سهمی از بازاری را به دست آورده و به مرور آن را توسعه دهند. صادرات امری پسندیده و اجتناب ناپذیر است ولی این نوع صادرکردن خطرناکتر از صادرنکردن است.