تحقیق - تاریخچه آکوستیک معماری + معرفی تصویری

لینک دانلود "  MIMI file " پایین همین صفحه 

تعداد صفحات :  " 39 "

فرمت فایل : "  word  "

فهرست مطالب :

تاریخچه آکوستیک

تاریخچه آکوستیک معماری

 مقدمه

بخش اول: دوره ی یونانی-رومی (650 پیش از میلاد تا 400 میلادی)

یونانی ها

رومی ها

بخش دوم: دوره اولیه مسیحی (400 تا 800 میلادی)

بخش سوم: دوره ی رومانس (800 تا 1100 میلادی)

  بخش چهارم: دوره گوتیک (1100 تا 1400 میلادی)

بخش پنجم: دوره رنسانس ( 1400 تا 1600 میلادی)

بخش ششم: دوره باروک (1600 تا 1750 میلادی) 

بخش هفتم: دوره کلاسیک ( 1750 تا 1825 میلادی)

آغاز علم جدید

کلاسیسیسم

بخش هشتم: دوره رومانتیک (1825-1900)

 آغاز دوره آکوستیک مدرن

قرن بیستم

کلیاتی از صوت

تاریخچه

تولید صوت

ارتباط صوت و ارتعاش

آکوستیک در یک فضا

بخشی از  فایل  :

تاریخچه آکوستیک معماری

در این سلسله مقالات می خواهیم به تاریخچه ی آکوستیک در معماری بپردازیم. البته این بخش بندی تاریخی بر پایه ی بخش بندی تاریخ اروپاست و خیلی خوشحال خواهم شد اگر کسی یا کسانی بتوانند چنین تحقیق و دسته بندیی را برای تاریخ ایرانی-شرقی انجام دهند. نکته ی دیگر آنکه، تاریخ معماری آکوستیک، چیزی جدای خود تاریخ معماری نیست و از این رو، دوره های تاریخیش همان دوره های تاریخی معماری است: دوره ی یونانی ها و رومی ها، مسیحیت اولیه، رومانس، گوتیگ، رنسانس، باروک، کلاسیک، رمانتیک و بالاخره دوران مدرن و قرن بیستم. هر کدام از این دوره های فرهنگی، معماری و آکوستیک معماری مختص خود را نیز دارند.

 مقدمه

منشا موسیقی که احتمالا با کلمات موزون و خودساخته ی انسانهای اولیه ی قبایلی در کنار آتش آغاز شده بر کسی معلوم نیست. مدارک و شواهد نشان می دهند که ادوات اولیه موسیقی، 13 هزار سال پیش از میلاد نیز موجود بوده اند(ساندرز 68) اما درک شفاف موسیقایی و همخوانی منظم را به 3 هزار سال پیش از میلاد، هنگامی که "فوهی" فیلسوف چینی کتابی در مورد موسیقی نوشته نسبت داده اند(اسکادرزیک 54) که امکان دارد صحیح نباشد.

اولین مکان های عمومی انسان نیز احتمالا شکلی طبیعی داشته اند: جایی میان درختان انبوه و یا در شکاف کوه. به دلیل این که انسان بر روی دو پای خودایستاد و جهت وری ِ شنوایی و بینایی اش مستقیم به سمت جلو گشت، مکانهای عمومی اولیه نیز شکلی قطبی به خود گرفت. به شکلی نیم دایره که گوینده در مرکز آن می ایستد تا همه به طور یکسان او را ببینند و بشنوند. این شکل "معماری اولیه" به همان دلیل ساختار طبیعی بدن انسان است.

بخش اول: دوره ی یونانی-رومی (650 پیش از میلاد تا 400 میلادی)

یونانی ها

یونانی ها احتمالا به دلیل ساختار دموکراتیک حکومتشان برخی از اولیه ترین آمفی تئاترهای فضای باز را بنا نهادند. طرح نشیمن این آمفی تئاترهای روباز که معمولا بر روی تپه هایی رو به دریاست، به صورت بخشی از یک دایره است که بیشتر از 180 درجه می باشد.یکی از بهترین نمونه های این معماری، یک آمفی تئاتر یونانی-هلنی است که در "اپیداروس" در شمال پلوپونزی و در زمان ارسطو ساخته شده است.نشیمن ها با یک شیب تند به سمت پایین و مرکز ساخته شده اند که این کار دو مزیت دارد. یکی اینکه حضار به خوبی می توانند صحنه را ببینند و دیگری کاهش تضعیف صدا توسط زمین (grazing attenuation) است.

به نظر می رسد یونانی ها در موسیقی و رقص پیشرفته بوده اند. نقل شده است که در سال 250 پیش از میلاد گروهی چندصد نفره از همخوانان کر، قطعه ای با پنج موومان در ستایش پیروزی آپولون بر پیتون اجرا کرده اند ( رولاند و دیگران 48) مدارک دیگری نیز در دست است که نشان می دهد بازیگران تئاتر یونانی در اجراهایشان وسایلی قیفی شکل که کاربری بلندگو و ازدیاد جهتوری صدا را داشت در دست داشتند و از آنها استفاده می کردند. شگفت انگیز نیست که خطیب ماهر آن دوران یعنی دموستنس، ریگهایی در دهان می گذاشت و رو به دریا  فریاد می زد و سخنرانیش را تمرین می کرد. شفافیت صدا در آمفی تئاترهای یونانی به دو دلیل وجود داشت: یکی سنگی بودن بنا و دیگری کم بودن ِ نویز جامعه ی دوره ی پیشا صنعتی.

 آن چیزی که امروز در باره ی موج صوتی و انتشار صوت می شناسیم، ریشه اش به مدارس یونان باستان بازمیگردد. در آن زمان در مدارسی مانند "پایتاگوریا" که هندسه، جبر، فیزیک و سایر علوم تدریس می شد، صدا را به موجهایی که حاصل از برخورد سنگ به سطح آب است تشبیه کردند. ارسطو به ماهیتی به نام "رسانا" پی برد و انتقال گرما، موج یا هر چیز دیگری را مولفه ای وابسته به ماده ی انتقال دهنده دانست. همچنین دانشمندانی در مورد رابطه ی سرعت و فرکانس صدا، لرزش و انرزی صوت و ... تحقیقاتی انجام دادند. کتابی به نام "در باب آکوستیک" موجود است که نگارشش به ارسطو نسبت داده می شود.

رومی ها

 معماری رومی ها و آمفی تئاترهای هلنی متاخر، بسیار به معماری یونانی ها شباهت داشت با این تفاوت که نشیمن ها تا 180 درجه بسط داده شده بود. آنها همچنین یک استیج مجزا برای خوانندگان در پشت بازیگرها تعبیه کرده بودند (که به آنها اسکین می گفتند) همچنین یک آویز که روسا را از آفتاب محافظت می کرد. گروه کر بر روی یک دایره ی سنگی که بر روی زمین داشت می ایستادند.  مثالی از این معماری در ترکیه با نام آسپندیوس وجود دارد. در مجموع، رومی ها مهندسین بهتری نسبت به یونانی های قدیم بودند.