چشم انداز توسعه صنعت فولاد ایران تا سال 1400 و جایگاه ذوب آهن اصفهان از نظر میزان و تنوع محصولات
ارائه هر گونه تصویری از نقش و جایگاه آینده صنعت فولاد ایران نیازمند انجام مطالعه ای وسیع و همه جانبه پیرامون تحولات گذشته، وضع موجود و مقایسه آن با وضعیت کشورهای دیگر می باشد. در اختیار داشتن چنین تصویری، بهره گیری بهتر از امکانات و فرصت ها را به ارمغان خواهد آورد.
در این مقاله با توجه به جایگاه موجود صنعت فولاد ایران و توسعه های تعریف شده در آن و با عنایت به برنامه های بلند مدت توسعه کشور، میزان تقاضای فولاد کشور و نسبت مصرف محصولات تخت و طویل در سال 1400 مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه پیشنهاداتی در زمینه رویکرد توسعه ظرفیت تولید ذوب آهن اصفهان و جایگاه آن در میان تولید کنندگان فولاد کشور در سال 1400 بیان شده است.
برنامه ریزی کوتاه مدت در کاهش آلودگی CO2 در صنایع فولاد و برنامه های ذوب آهن اصفهان
دنیا تقریبا خط مشی کاهش آلاینده CO2 را دنبال می کند. صنایع فولاد فقط حدود 5% از آلودگی CO2 را (از کل 1200 میلیون تن CO2 در سال 1990) در بر می گیرد. اتحادیه اروپا انگیزه های قوی تجاری برای کاهش CO2 دارد و این امر در زمانی اتفاق خواهد افتاد که تقاضای فولاد بیش از حال حاضر است. تغییر طرح فرایندهای در حال بهره برداری موجود در راستای کاهش آلایندگی CO2 حتی در صورت امکان اجرا، بسیار پر هزینه خواهد بود. علیرغم این بسیاری از راه حل های ارائه شده در این جهت حرکت می کند. راه حل دیگر تمرکز روی افزایش CO2 در گاز خروجی و سپس به دام انداختن آن می باشد بطوریکه به طبیعت وارد نشود. این راه حل ها عملی و گران می باشد. در هر حال امروزه راه حل ها و تکنولوژی هایی وجود دارد که اگر بطور کامل اجرا شود می تواند آلودگی CO2 را بدون تغییر قابل ملاحظه ای در روش های جاری بهره برداری کاهش دهد. در این مقاله در زمینه استفاده از چنین تکنولوژی هایی در واحدهای تولید فولاد بحث می نماید. در صورت اجرای کامل این راه حل ها به میزان 150 میلیون تن CO2 در سال (یعنی به میزان 8-10% از کل CO2 تولیدی) در یک زمان نسبتا کوتاه کاهش خواهد یافت. در ادامه آلاینده های CO2 در ذوب آهن اصفهان بررسی می گردد.