تحقیق در مورد بازدید زمین شناسی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب* 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:7

 فهرست مطالب

چینه شناسی :

ماگماتیسم و متامورفیسم :

سنندج-سیرجان و چینه نگارى آن

تاریخچة چینه‎نگارى سنندج - سیرجان

  سنندج – سیرجان

سنندج – سیرجان باریکه‎اى از جنوب باخترى ایران میانى است که در بلافصل شمال خاورى راندگى اصلى زاگرس قرار دارد. ویژگی‎هاى سنگى و ساختارى سنندج – سیرجان معرف یک گودى ژرف (Trough) و یا کافت میانة بلوک در سپر پرکامبرین ایران و عربستان است. به همین‎رو ویژگی‎هاى زمین‎شناختى آن با پهنه‎هاى مجاور تفاوت‎هاى آشکار دارد. تفاوت‎هاى ویژة این زون سبب شده است تا از گذشته‎هاى دور مورد توجه و مطالعة زمین‎شناسان باشد.

سری‎هیتات (پیلگریم، 1908)، زون همدان (گرگورى، 1929)، زون ساختارى پیچیده همراه با سنگ‎هاى دگرگونى (فالکن، 1961)  سنندج – سیرجان (اشتوکلین، 1968)، زون دگرگونى زاگرس (برو و ریکو، 1971)، اسفندقه – رضاییه (تکین، 1971)، مریوان – منوجان (هوشمندزاده، 1976)، اسفندقه – مریوان (نوگل، 1977)، اُلاکوژئوسینکلینال پروتروزوییک – تریاس (سبزه‎ئى، منتشر نشده) نام‎هاى ناهمسانى است که براى این زون گزیده شده است که از میان آنها، « سنندج – سیرجان » شناخته شده‎تر است و کاربرد بیشتر دارد.

درازاى زون سنندج – سیرجان حدود 1500 و پهناى آن 150 تا 250 کیلومتر است که از باختر دریاچة ارومیه آغاز می‎شود و در یک راستاى شمال باخترى – جنوب خاورى تا گسل میناب، در شمال بندرعباس، ادامه می‎یابد. نیاز به یادآورى است که در پهنة مکران باریکه‎اى از پوستة قاره‎اى به نام کمپلکس دورکان وجود دارد که مک‎کال (1985) آن را ادامة خاورى زون سنندج – سیرجان می‎داند. در جهت شمال باختر، گودى درون قاره‎اى سنندج – سیرجان تا جنوب خاورى ترکیه ادامه دارد که پس از تغییرى در روند آن تا ماسیف بیتلیس ادامه می‎یابد (اشتوکلین، 1968).