مقاله در مورد سیب «درخت»

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:25

 فهرست مطالب

سیب «درخت»

چکیده :

مقدمه :

تاریخچـــــه

گونه های سیب

طعم سیبهـــــــا

پرورش سیب

شروع به احداث باغ

موقعیـت

سرما هنگام گل دهی

کاستن از بار درخت

آفــــــــــات

سیب از مهمترین محصولات باغی کشور می‌باشد. زردبرگی آهکی (کلروز آهن) از موانع مهم بهره‌برداری مطلوب از باغ‌های سیب موجود و نیز توسعه باغ‌های جدید می‌باشد. برخی از پژوهشگران، کمی غلظت آهن در محلول خاکهای آهکی را عامل این مشکل می‌دانند. برخی دیگر عدم استفاده مطلوب از آهن جذب شده و موجود در بافت‌های گیاه را عامل چنین عارضه‌ای دانسته و در مجموع آن را یک بیماری فیزیولوژیک می‌پندارند. این تحقیق که در سالهای 1376 و 1377 در یکی از باغهای سیب دماوند و مؤسسه تحقیقات خاک و آب انجام گرفت ، شامل سه آزمایش مستقل بود که در آن زردبرگی آهکی درختان سیب با دقت بیشتری بررسی شده و سپس با استفاده از یک روش ویژه به رفع آن اقدام گردید. در آزمایش اول، کود دامی، کود دامی با گوگرد، کود دامی با سولفات آهن و کود دامی با گوگرد و سولفات آهن، با دو روش مختلف به یک خاک آهکی افزوده شد. در روش اول مواد فوق با خاک مخلوط شد (تیمار مخلوط با خاک). در روش دوم این مواد تنها بر سطح خاک (بدون اختلاط با آن) قرار گرفتند (تیمار مصرف موضعی). در تیمار دیگری، کود دامی و گوگرد و سولفات آهن بر سطح خاک قرار گرفته و در طول مدت آزمایش ، مقادیری سولفات آهن تازه، مجددا به سطح آن اضافه گردید. نمونه‌های خاک به مدت 95 روز با افزودن آب مرطوب نگه داشته شدند. اندازه‌گیری آهن قابل عصاره‌گیری با روش دی‌تی‌پی ای، نشان داد که در میان تیمارهای مصرف موضعی، تنها تیمار اخیر توانست غلظت آهن قابل عصاره‌گیری را در خاک زیرین (تا عمق 14 سانتی‌متری) افزایش دهد. بنابراین می‌توان با استفاده از مواد فوق، غلظت آهن قابل جذب را در محل فعالیت ریشه‌های درختان افزایش داده، بدون آنکه نیازی به مخلوط کردن آنها با خاک باشد. این نتیجه از آن جهت مهم است که اختلاط مواد مزبور با خاک مجاور ریشه از طریق عملیات متداول خاک ورزی، هر چند که در افزایش غلظت آهن قابل عصاره‌گیری موثر است ، ولی انجام آن در شکل گسترده صدمات شدیدی به ریشه درختان می‌زند. در آزمایش دوم، کود دامی با آهن رادیواکتیو (Fe59) نشان دار شد. کود نشان‌دار شده با دو روش به خاک آهکی گلدانهایی که از قبل در آنها نهال سیب کشت شده بود، اضافه گردید. در روش اول، کود با خاک سطحی گلدانها مخلوط گردید (تیمار مخلوط با خاک). در روش دوم، کود در یک فضای استوانه‌ای شکل که قبلا خاک آن تخلیه شده بود، جایگذاری شد (تیمار چالکود). اندازه‌گیری‌ها در انتهای فصل رشد نشان داد که رشد ریشه‌ها در منطقه چالکود، سه برابر شاهد بوده است . فعالیت ویژه آهن در برگهای این تیمار نیز بیش از شاهد بود. بنابراین تیمار چالکود تذیه آهن گیاه را بهبود بخشید بود. این تیمار باعث بزرگ شده اندازه برگ ، افزایش کلروفیل و بهبود کارائی فتوشیمیایی فتوسیستم دو گردید. آزمایش سوم، بااستفاده از یافته‌های آزمایش اول و دوم و برای بررسی کارآئی روش چالکود در شرایط واقعی، در یک باغ دچار زردبرگی آهکی بود. در سایه‌انداز درخت ، چاله‌هایی به قطر 50 و عمق 40 سانتی‌متر حفر و درون آن با مخلوطی از کود دامی، گودگرد و سولفات آهن پر شد (تیمار چالکود). در تیمار دیگری همین مواد مطابق عرف باغداران در سایه‌انداز درخت پخش و با خاک مخلوط شد (تیمار پخش سطحی). در تیمار چالکود زردبرگی آهکی به خوبی بهبود یافت . مقایسه آماری تیمار چالکود با تیمار مصرف خاکی Fe-EDDHA نشان داد که بین تاثیر این دو تیمار، تفاوت معنی‌داری در بهبود زردبرگی آهکی وجود نداشت . تیمار پخش سطحی به اندازه تیمار مصرف خاکی Fe-EDDHA موثر نبود. نتایج این تحقیق نشان داد که روش چالکود با تقویت رشد ریشه و نیز افزایش غلظت آهن در محلول خاک می‌تواند زردبرگی آهکی درختان سیب را بر طرف کند.

تحقیق در مورد هلو

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:11

 فهرست مطالب

هلو

وضعیت تولید در جهان

ترکیبات شیمیایی

خواص داروئی

مضرات

هلو (Prunus persica) گیاهی است از خانواده گل سرخ و زیرخانواده پرونوییده و جنس پرونوس. هلو در دوران پیش از تاریخ در کشور چین کاشته می شد و از طریق جاده ابریشم به ایران آورده شد. برخلاف آنچه که از نام علمی هلو استنباط می شود منشا آن ایران نیست. اما از آنجایی که اروپاییان نخستین بار این گیاه را در ایران مشاهده کردند آن را پرونوس پرسیکا نامیدند. یونانیان و عمدتاً رومیان هلو را از ایران به سرتاسر اروپا و انگلستان گسترش دادند. هلو تقریباً ۴۰۰-۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، روانه اروپا شد. سیاحان قرون شانزده و هفده میلادی نخستین کسانی بودند که هلو را با خود به قاره آمریکا بردند. سیاحان پرتغالی هلو را به آمریکای جنوبی و همتایان اسپانیا یی شان آن را به آمریکای شمالی بردند. به تدریج هلو توسط بومیان آمریکایی و مهاجران اروپایی از آمریکای شمالی به جنوب کانادا راه یافت و امروزه در اکثر ایالت های آمریکا کاشته می شود.

در آسیا نیز هلو از چین به ژاپن راه یافت و در آنجا آن را «تو» به معنی هلو نامیدند. این نامگذاری احتمالاً از نام چینی هلو یعنی «tao» نشات گرفته است. هلو در فلسفه تائو، آیین فلسفی که در چین باستان پا گرفت، مظهر طول عمر انسان است. در اسطوره شناسی چین «هسی وانگ مو» مادر باغ هلو، هر سه هزار سال یک بار در هنگام رسیدن میوه های هلو ظاهر می شود تا از آن اکسیر جاودانگی خدا تهیه شود. در اسطوره شناسی روم، هلو میوه الهه ونوس است و ماگنوس آن را ماده محرک جنسی می داند. در برخی از یادداشت های به جا مانده از دوران باستان هلو، مظهر جاودانگی،  صداقت و حقیقت است. میوه هلو با برگی که به آن متصل است نشانه یکپارچگی قلب و زبان است. مصریان باستان هلو را به عنوان پیشکش تقدیم بارگاه خدایان می کردند. لشکرکشی های اسکندر کبیر باعث شد که نئوفراسطوس در سال ۳۹۲ پیش از میلاد از هلو به عنوان میوه ایران یاد کند. کنفسیوس نیز از هلو در کتاب خود نامی به میان می آورد.

تحقیق در مورد سیب «درخت»

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:25

 فهرست مطالب

سیب «درخت»

چکیده :

مقدمه :

تاریخچـــــه

گونه های سیب

طعم سیبهـــــــا

پرورش سیب

شروع به احداث باغ

موقعیـت

گرده افشانـــــــی

سرما هنگام گل دهی

کاستن از بار درخت

آفــــــــــات

برداشت

تجـــــــارت

کلیات گیاه شناسی

ترکیبات شیمیایی

خواص داروئی

خواص سیب ترش

مضرات

چکیده :

سیب از مهمترین محصولات باغی کشور می‌باشد. زردبرگی آهکی (کلروز آهن) از موانع مهم بهره‌برداری مطلوب از باغ‌های سیب موجود و نیز توسعه باغ‌های جدید می‌باشد. برخی از پژوهشگران، کمی غلظت آهن در محلول خاکهای آهکی را عامل این مشکل می‌دانند. برخی دیگر عدم استفاده مطلوب از آهن جذب شده و موجود در بافت‌های گیاه را عامل چنین عارضه‌ای دانسته و در مجموع آن را یک بیماری فیزیولوژیک می‌پندارند. این تحقیق که در سالهای 1376 و 1377 در یکی از باغهای سیب دماوند و مؤسسه تحقیقات خاک و آب انجام گرفت ، شامل سه آزمایش مستقل بود که در آن زردبرگی آهکی درختان سیب با دقت بیشتری بررسی شده و سپس با استفاده از یک روش ویژه به رفع آن اقدام گردید. در آزمایش اول، کود دامی، کود دامی با گوگرد، کود دامی با سولفات آهن و کود دامی با گوگرد و سولفات آهن، با دو روش مختلف به یک خاک آهکی افزوده شد. در روش اول مواد فوق با خاک مخلوط شد (تیمار مخلوط با خاک). در روش دوم این مواد تنها بر سطح خاک (بدون اختلاط با آن) قرار گرفتند (تیمار مصرف موضعی). در تیمار دیگری، کود دامی و گوگرد و سولفات آهن بر سطح خاک قرار گرفته و در طول مدت آزمایش ، مقادیری سولفات آهن تازه، مجددا به سطح آن اضافه گردید. نمونه‌های خاک به مدت 95 روز با افزودن آب مرطوب نگه داشته شدند. اندازه‌گیری آهن قابل عصاره‌گیری با روش دی‌تی‌پی ای، نشان داد که در میان تیمارهای مصرف موضعی، تنها تیمار اخیر توانست غلظت آهن قابل عصاره‌گیری را در خاک زیرین (تا عمق 14 سانتی‌متری) افزایش دهد. بنابراین می‌توان با استفاده از مواد فوق، غلظت آهن قابل جذب را در محل فعالیت ریشه‌های درختان افزایش داده، بدون آنکه نیازی به مخلوط کردن آنها با خاک باشد. این نتیجه از آن جهت مهم است که اختلاط مواد مزبور با خاک مجاور ریشه از طریق عملیات متداول خاک ورزی، هر چند که در افزایش غلظت آهن قابل عصاره‌گیری موثر است ، ولی انجام آن در شکل گسترده صدمات شدیدی به ریشه درختان می‌زند. در آزمایش دوم، کود دامی با آهن رادیواکتیو (Fe59) نشان دار شد. کود نشان‌دار شده با دو روش به خاک آهکی گلدانهایی که از قبل در آنها نهال سیب کشت شده بود، اضافه گردید. در روش اول، کود با خاک سطحی گلدانها مخلوط گردید (تیمار مخلوط با خاک). در روش دوم، کود در یک فضای استوانه‌ای شکل که قبلا خاک آن تخلیه شده بود، جایگذاری شد (تیمار چالکود). اندازه‌گیری‌ها در انتهای فصل رشد نشان داد که رشد ریشه‌ها در منطقه چالکود، سه برابر شاهد بوده است . فعالیت ویژه آهن در برگهای این تیمار نیز بیش از شاهد بود. بنابراین تیمار چالکود تذیه آهن گیاه را بهبود بخشید بود. این تیمار باعث بزرگ شده اندازه برگ ، افزایش کلروفیل و بهبود کارائی فتوشیمیایی فتوسیستم دو گردید. آزمایش سوم، بااستفاده از یافته‌های آزمایش اول و دوم و برای بررسی کارآئی روش چالکود در شرایط واقعی، در یک باغ دچار زردبرگی آهکی بود. در سایه‌انداز درخت ، چاله‌هایی به قطر 50 و عمق 40 سانتی‌متر حفر و درون آن با مخلوطی از کود دامی، گودگرد و سولفات آهن پر شد (تیمار چالکود). در تیمار دیگری همین مواد مطابق عرف باغداران در سایه‌انداز درخت پخش و با خاک مخلوط شد (تیمار پخش سطحی). در تیمار چالکود زردبرگی آهکی به خوبی بهبود یافت . مقایسه آماری تیمار چالکود با تیمار مصرف خاکی Fe-EDDHA نشان داد که بین تاثیر این دو تیمار، تفاوت معنی‌داری در بهبود زردبرگی آهکی وجود نداشت . تیمار پخش سطحی به اندازه تیمار مصرف خاکی Fe-EDDHA موثر نبود. نتایج این تحقیق نشان داد که روش چالکود با تقویت رشد ریشه و نیز افزایش غلظت آهن در محلول خاک می‌تواند زردبرگی آهکی درختان سیب را بر طرف کند.

مقاله در مورد آفتابگردان

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:38

 فهرست مطالب

آفتابگردان

خصوصیات گیاهی

کلیات گیاه شناسی

ترکیبات شیمیایی:

خواص داروئی:

طرز استفاده:

مضرات :

روغن آفتاب‌گردان

کدو

ارزش غذایی کدو حلوایی و تخم کدو تاریخچه مواد مغذی کدو   مواد مغذی تخم کدو خواص درمانی کدو

خواص درمانی تخم کدو

روش های استفاده از کدو و تخم کدو کلیات گیاه شناسی ترکیبات شیمیایی:

خواص دارویی کدو

خصوصیات گیاهی: آفتابگردان با نام علمی Helianthus annuus L . گیاهی است یکساله از تیره مرکبه Compositae که بصورت بوته ای استوار رشد می کند . طول دوره رشد آفتابگردان بسته به رقم و کلیه عوامل محیطی از 90 تا 150 روز می باشد . آفتابگردان ریشه مستقیم و توسعه یافته ای دارد که پتانسیل نفوذ آن در خاک به سه متر می رسد . پهنک برگهای که در معرض نور است همراه با خورشید تغییر جهت داده و همواره به حالت تقریباً عمود بر اشعه آفتاب قرار می گیرد . پهنک برگ هنگام صبح بسوی شرق ،‌هنگام غروب بطرف غرب و ظهر رو به بالا می باشد . گل آذین آفتابگردان طبق یا کپه ای است . لقاح به دلیل اینکه پرچمها زودتر بلوغ می یابد غالباً از نوع دگرگشنی است . میوه آفتابگردان نوعی فندقه است که در اینجا با دانه مترادف گرفته می شود . رنگ دانه از سفید تا سیاه با خاکستری خط دار و بسته به رقم تغییر می کند . هر چه درصد وزنی پوسته کمتر باشد درصد وزنی روغن بیشتر خواهد بود . سازگاری: آفتابگردان از نظر عکس العمل نسبت به طول روز بی تفاوت بشمار می رود ولی به نور فراوان نیاز دارد . آفتابگردان ریشه توسعه یافته ای دارد که گیاه را به خشکی مقاوم می سازد ، مشروط بر آنکه خاک عمیق بوده و تراکم و ساختمان خاک محدود کننده رشد ریشه نباشد . آفتابگردان به شوری خاک نسبتاً مقاوم است و در محدوده ای از اسیدیتیه خنثی رشد خوبی دارد . تناوب زراعی:موقعیت آفتابگردان در تناوب زراعی مشابه ذرت است و معمولاً بعد از بقولات علوفه ای بعنوان اولین یا دومین محصول وجینی کاشته می شود ، در صورت وجود و گسترش بیماریهای ریشه ای نبایستی با گیاهانی مانند نخود ، چغندر قند و سیب زمینی که بیماریهای ریشه ای مشابه دارد در تناوب قرار گیرد . مثالهایی از تناوب آن در شرایط آبیاری بشرح زیر است . علوفه چند ساله ـ پنبه ـ آفتابگردان ـ گندم ـ جو ـ آیش ـ شبدر ـ آفتابگردان ـ گندم ـ جو کود شیمیایی: تولید هر تن دانه آفتابگردان موجب خروج 40 تا 60 کیلو ازت ، 15 تا 33 کیلو اکسید فسفر( p2o5) و 75 تا 120 کیلو اکسید پتاسیم (K2o) از خاک می گردد . معمولاً ثلث تا نصب کود از ته را قبل از کاشت و بقیه را همراه با آخرین وجین مکانیزه به خاک اضافه و بلافاصله آبیاری می کنند . تاریخ کاشت: حداقل حرارت لازم برای جوانه زدن بذر آفتابگردان حدود 8 تا 10 درجه سانتیگراد در خاک است . معمولاً این حرارتها در خاک با رسیدن میانگین شبانه روزی حرارت هوا به 10 تا 15 درجه سانتیگراد تأمین می گردد . کنترل علفهای هرز: کنترل علفهای هرز با استفاده از علف کشها بسیار مطلوبست . از علف کشهایی که بصورت قبل از کاشت جهت کنترل بذر علفهای هرز مختلف در آفتابگردان قابل مصرف است می توان اپتام (Eptam) و تریفلور الین Ttifluralin را مورد اشاره قرار داد . این علف کشها را می توان قبل از پشته بندی روی خاک پاشید ، با دیسک تا عمق 10 سانتی متری با خاک مخلوط و سپس پشته بندی کرد . میزان مصرف اپتام 4 تا 5 لیتر از مولسیون 75 درصد و میزان مصرف تریفلورالین حدود 2/1 لیتر در خاکهای سبک ، 8/1 لیتر در خاکهای متوسط و 4/2 لیتر در خاکهای سنگین از امولسین 48 درصد می باشد . آفات و امراض: مهمترین آفت اختصاصی آفتابگردان در ایران پروانه دانه خوار آفتابگردان با نام علمی Homoeosoma nebulella است . لارو این پروانه به رنگ عمومی شکری و سر قهوه ای رنگ از برگ و گلها تغذیه و سپس به دانه حمله می کند . در هر حال می توان از سموم تیودان و دیازینون در دو نوبت یکی همزمان با تشکیل گلها و دیگری حجدود 10 روز بعد استفاده نمود . انهدام بقایای گیاهی آلوده از طریق سوزانیدن یا شخم بقایا جهت از بین بردن لاروها و شفیره های زمستان گذران مفید است . مؤثرترین روش مبارزه با این آفت استفاده از ارقام مقاوم است . حشرات دیگری که در ایران به آفتابگردان حمله می کند عبارتند از شب پره زمستانی ، سوسکهای گرده خوار و پروانه کار ادربنا . این آفت اهمیت اقتصادی زیادی ندارد . از بیماریهای مهم آفتابگردان در ایران می توان سفیدک داخلی وزنگ آفتابگردان را نام برد . عامل بیماری سفیدک داخلی قارچی است بنام Plasmopora helianthi که بوسیله خاک و بذر آلوده انتقال ،‌از طریق ریشه به نبات سرایت و بحال سیستمیک در می آید . مبارزه با این بیماری انتخاب بذر غیر آلوده ، ضد عفونی بذر با سموم قارچ کش مانند گرانوزان یا مرکوران به میزان 2 در هزار ، تناوب زراعی ، کندن و سوزاندن بقایای گیاهی آلوده و کشت ارقام مقاوم انجام پذیر است . عامل بیماری زنگ آفتابگردان قارچی است بنام Puccinia helianthi رشد و نمو این قارچ سب پیدایش لکه های برچسته و پراکنده ای به رنگ قهوه ای تیره در پشت برگها می گردد که در نهایت منجر به رد شدن و ریزش برگها می شود . مهمترین راه مقابله با این بیماری استفاده از ارقام مقاوم است . سمپاشی محصول با گل گوگرد یا ترکیبات قارچ کش دیگر در صورت اقتصادی بودن مؤثر است . برداشت:رسیدگی دانه ها بتدریج و از خارج طبق آغاز و بسمت داخل ادامه می یابد . برداشت زود هنگام موجب افت عملکرد و تأخیر در برداشت موجب ریزش و افزایش خسارت پرندگان ، بخصوص گنجشک می گردد . بطور کلی ، برداشت هنگامی انجام می شود که پشت طبق به رنگ زرد مایل به قهوه ای درآمده و برگکهای کناری طبق قهوه ای شده باشد . موارد استفاده: دو مصرف اصلی دانه آفتابگردان بصورت روغن گیری و مصرف آجیلی است .انواع آجیلی دانه درشت تری نسبت به انواع روغنی داشته و حدود 25 تا 20 در صد روغن دارد . میزان پروتئین دانه در آفتابگردان حدود 17 درصد است . ظاهراً هر چه دوران رسیدگی دانه با هوای خنک تری روبرو گردد بر درصد اکسید چرب اشباع لینولائیک در روغن اضافه می شود و بر ارزش غذایی آن افزوده می گردد . ساقه آفتابگردان فیبر زیادی داشته و در صنعت کاغذ سازی و تهیه سلولز مصرف دارد . ساقه از نظر ازت ، کلسیم و پتاسیم نیز غنی است و اضافه کردن آن به خاک موجب افزایش ماده آلی و حاصلخیزی خاک می گردد .

تحقیق در مورد شبدر قرمز

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:12

 فهرست مطالب

شبدر قرمز Red Clover

ترکیبات شیمیائی:

خواص داروئی:

طرز استفاده:

مضرات:

کلیات گیاه شناسیترکیبات شیمیایی

گیاه شبدر

ترکیبات شیمیایی

نکات طلایی شبدر CLOVER

در شرایط مساعد این گیاه هفت ساله است ولی در آب و هوای گرم فقط دو سال عمر می‌کند‌. ارتفاع شبدر قرمز بسیار کم است و بیشتر از ۱۵ سانتی‌متر نمی‌شود‌. برگ‌های آن بیضی شکل و دراز و دارای سه برگچه است و به همین علت در قرون وسطی مورد احترام مسیحیان بوده زیرا آن را سمبل خداوند، مسیح و روح‌المقدس می‌دانستند‌. این گیاه از نظر داشتن مواد مغذی برای علوفه حیوانات به‌کار می‌رود.

ترکیبات شیمیائی:

گل شبدر دارای مواد شیمیائی مانند تریفولین، ‌ایزوتریفولین و اسانس روغنی می‌باشد. این گیاه دارای املاح معدنی مانند سلیس، ‌آهن، فسفر، ‌گوگرد، پتاسیم، منیزیوم، ‌منگنز، روی، ‌مس، سرب، نیکل و کبالت می‌باشد.

خواص داروئی:

شبدر قرمز از نظر طب قدیم ایران سرد و تر است.

۱) مهمترین خاصیت شبدر قرمز ضد سرطان بودن آن است.

۲) تمیز کننده خون و بدن است.

۳) سرفه را برطرف می‌کند.

۴) دردهای عضلانی را برطرف می‌کند.

۵) تورم پوستی را از بین می‌برد.

۶) شبدر تازه به‌عنوان مسهل به‌کار می‌رود.

۷) درمان‌کننده آسم است.

۸) برای درمان آب‌آوردگی بدن مفید است.

۹) دل‌پیچه را برطرف می‌کند.

۱۰) برای درمان آرتروز‌، رماتسیم و ورم بیضه باید برگ شبدر را در روغن زیتون جوشانیده و روی قسمت‌های دردناک بمالید.

۱۱) برای طول عمر و جلوگیری از بیماری‌های قلبی شبدر قرمز بخورید.

۱۲) تشنج را علاج می‌کند.

۱۳) برای التیام زخم‌ها‌، ضماد شبدر قرمز را روی زخم‌ها بگذارید.

۱۴) برای از بین بردن خارش شبدر را له کرده و روی پوست بمالید.

طرز استفاده:

دم‌کرده: مقدار ۳۰ گرم گیاه خشک را در یک لیتر آبجوش ریخته و به مدت ۵ دقیقه دم کنید. مقدار مصرف آن یک فنجان سه بار در روز است.

جوشانده شبدر: مقدار ۵۰ گرم سرشاخه‌های گل‌دار شبدر قرمز را در مقداری شیر یا آب ریخته و بگذارید مدتی بجوشد و پس از سردشدن به‌صورت ضماد روی پوست و یا قسمت‌های دردناک بدن بگذارید‌.

مضرات:

مقدار مصرف زیاد شبدر خطرناک است زیرا دارای اسید سیانیدریک می‌باشد ولی استفاده متعادل از آن هیچ‌گونه خطری نداشته و بسیار مفید است

کلیات گیاه شناسی

شبدر قرمز گیاهی است علفی و چند ساله که در مناطق معتدله کره زمین می روید . در شرایط مساعد این گیاه هفت ساله است ولی در آب و هوای گرم فقط دو سال عمر می کند . ارتفاع شبدر قرمز بسیار کم است و بیشتر از ۱۵ سانتیمتر نمی شود . برگهای آن بیضی شکل و دراز و دارای سه برگچه است و بهمین علت در قرون وسطی مورد احترام مسیحیان بوده زیرا آنرا سمبل خداوند ، مسیح و روح المقدس می دانستند . این گیاه از نظر داشتن مواد مغذی برای علوفه حیوانات بکار می رود .

ترکیبات شیمیایی

گل شبدر دارای مواد شیمیایی مانند تریفولین ،ایزوتریفولین و اسانس روغنی می باشد . این گیاه دریای املاح معدنی مانند سلیس ،آهن ، فسفر ،گوگرد ، پتاسیم، منیزیم ،منگنز، روی ،مس،سرب ، نیکل و کبالت می باشد .

▪ خواص داروئی: شبدر قرمز از نظر طب قدیم ایران سرد و تر است .

مهمترین خاصیت شبدر قرمز ضد سرطان بودن آن است .

تمیز کننده خون و بدن است.

سرفه را برطرف می کند.

دردهای عضلانی را برطرف می کند.

تورم پوستی را از بین می برد.

شبدر تازه بعنوان مسهل بکار می رود.

درمان کننده آسم است.

برای درمان آب آوردگی بدن مفید است.

دل پیچه را برطرف می کند.

برای درمان آرتروز ، رماتسیم و ورم بیضه باید برگ شبدر را در روغن زیتون جوشانیده و روی قسمت های دردناک بمالید .

برای طول عمر و جلوگیری از بیماریهای قلبی شبدر قرمز بخورید .

تشنج را علاج می کند.

برای التیام زخم ها ، ضماد شبدر قرمز را روی زخم ها بگذارید.

برای از بین بردن خارش شبدر را له کرده وروی پوست بمالید.

▪ طرز استفاده: دم کرده : مقدار ۳۰ گرم گیاه خشک را در یک لیتر آبجوش ریخته و به مدت ۵ دقیقه دم کنید . مقدار مصرف آن یک فنجان سه بار در روز است . جوشانده شبدر : مقدار ۵۰ گرم سرشاخه های گلدار شبدر قرمز را در مقداری شیر یا آّ ب ریخته و بگذارید مدتی بجوشد و پس از سردشدن بصورت ضماد روی پوست و یا قسمتهای دردناک بدن بگذارید .

▪ مضرات : مقدار مصرف زیاد شبدر خطرناک است زیرا دارای اسید سیانیدریک می باشد ولی استفاده متعادل از آن هیچگونه خطری نداشته و بسیار مفید است .

شبدر قرمز دردهای عضلانی را برطرف می کند         

شبدر قرمز با نام علمی (Trifolium pratenes) گیاهی است علفی که با خوردن آن دردهای عضلانی برطرف می شود.

شبدر قرمز گیاهی است چند ساله که در مناطق معتدل کره زمین می روید و در شرایط مساعد این گیاه هفت ساله است ولی در آب و هوای گرم فقط دو سال عمر می کند.

ارتفاع شبدر قرمز بسیار کم است و بیشتر از 15 سانتیمتر نمی شود. برگهای آن بیضی شکل و دراز و دارای سه برگچه است و از نظر داشتن مواد مغذی برای علوفه حیوانات به کار می رود.

این گیاه دارای مواد شیمیایی بسیار است و مهمترین خاصیت شبدر قرمز ضدسرطان بودن آن است.

شبدر قرمز سرفه را برطرف کرده، تمیزکننده خون است و تورم پوستی را از بین می برد.

این گیاه درمان کننده آسم است، دل پیچه را برطرف کرده و برای درمان آب آوردگی بدن مفید است.

برای التیام زخمها، ضماد شبدر قرمز را روی زخمها بگذارید و برای طول عمر و جلوگیری از بیماریهای قلبی شبدر قرمز بخورید.

برای از بین بردن خارش شبدر را له کرده و روی پوست بمالید.

مقدار مصرف زیاد شبدر خطرناک است زیرا دارای اسید سیانیدریک است ولی استفاده متعادل از آن هیچگونه خطری نداشته و بسیار مفید است.