مقاله تاریخ ایران و امام خمینی(ره)

«انقلاب» بودن پدیده مشروطه از جمله، گویای آن است که تعداد نسبتاً  وسیعی از مردم عادی و توده ها در آن مشارکت داشته اند. اما این فقط صورت قضیه است. «انقلاب» بودن تحول مشروطه مستقیماً  گویای یک الهام گری شیعی در خیزاندن توده های مردم هم هست. اهمیت این ویژگی توده ای در ادوار بعد یعنی در زمینه سازی برای یک سیاست مدرن مشخص می شود. مجتهد زاده می گوید: «انقلاب مشروطه اگر در هر کاری ناموفق بود، حداقل توانست ایده انتخاب کردن و انتخاب شدن را به جامعه ایرانی وارد کند و جایگیر سازد. این کار موجب جا افتادن ایده دولت ملی مبتنی بر حاکمیت ملی بود.» با این حال، ماهیت شیعی خیزش تا حدی همگانی مردم، فقط توانست فرم و شکل انقلاب را تعیین کند، اما محتوا را به هر حال روشنفکران جدیدالولاده ایرانی، حواریون «مذهب جدید انقلاب فرانسه» رقم زدند (تعبیری از توکویل). آدمیت این حقیقت دوگانه را بدین گونه بیان می دارد: «در حکم منصفانه تاریخ، روی هم رفته باید گفت تاریخ نشر اندیشه آزادی بیداری افکار باید به نام روشنفکران و تاریخ قیام ملی باید به نام ملایان ثبت شود.»
نقش روشنفکران ایرانی یا روایت ایرانی «روشنگری فرانسوی» بسیار قابل تأکید است. آنها محتوا و پیام اصلی انقلاب مشروطه را رقم زدند، همچنان که پیشتر از آن روشنفکران فرانسوی محتوای انقلاب کبیر فرانسه را. محتوای انقلاب مشروطه را کارکرد تخریبی ایدئولوژی های مدرن در بازداری ایرانیان از اندیشیدن به عنوان «ایرانی» رقم زد و این سخن سید جواد طباطبایی است. از دید او «جنبش مشروطه خواهی و انقلابی که به دنبال آن واقع شد، نه بر مبنای تفکر و سنت بلکه بر پایه ایدئولوژی ها استقرار یافت. ایدئولوژی  مشروطه خواهی و ایدئولوژی های دیگری که در مخالفت و موافقت با آن در طول زمان حادث شدند، ما را از تفکر بازداشتند و ضربه های کاری بر پیکر تفکر دوران قدیم وارد کردند.» مشکل بزرگ محتوایی انقلاب مشروطه «فقدان پشتوانه استواری از اندیشه عقلی» بود که به ناچار آن را در چنبره تقلید دوگانه ای گرفتار کرد که وجهی از آن تقلید از غرب و وجه دیگر تقلید از گذشته بود.
یک پشتوانه ولو غیراستوار عقلی در ایران یا «تفکر قدیم ایرانی» چه می توانست باشد که در انقلاب مشروطه مورد غفلت قرار گرفت؟ آن، وحدت دیرپای اندیشه دین و اندیشه دولت در ایران است. چیزی که حتی انحراف از خود را هم، چنان که خواهیم دید، می تواند توضیح دهد.
نقش روشنفکران و کار ویژه های محتوابخش آنان در انقلاب مشروطه به اجمال مورد اشاره قرار گرفت. اینک به شکل یا فرم انقلاب که رهسپاری دسته جمعی بخش های عمده ای از شیعیان شهرنشین ایرانی آن را سامان داد؛ بپردازیم. در انقلاب مشروطه از نیروی جمعی ناشی از نهادها و اعتقادات دینی برای «نه» گفتن استفاده شد. از این رو، با اندکی تساهل می توان گفت انقلاب مشروطه یک انقلاب اسلامی سلبی بود. مردم مسلمان و علما می دانستند چه چیزی را  نمی خواهند، اما نمی دانستند چه چیزی را می خواهند. این خلأ نظری، همزمان با فوران اشتیاق آمیز ایده های جدید اروپایی در انقلاب مشروطه بود. صاحبان این ایده ها (روشنفکران) برعکس مردم به درستی نمی دانستند که چه چیزی را نباید بخواهند- زیرا استبداد، شاهان قاجار، استعمار و بیگانگان و مفاهیم انضمامی و ملموس دیگری از این دست، در زمره آرمانهای ایدئولوژیک آنان قرار نمی گرفتند، امور عینی اهمیت نداشتند، بلکه حقایق ایدئولوژیک اساس تلقی می شدند- اما می دانستند که چه چیزهایی را می خواهند. نتیجه آن شد که اگرچه «انقلاب مشروطه عمیقاً آکنده از احساسات شیعی بود» ، ولی در عین حال وسیعاً  آکنده از تفکرات مدرن و برنامه های سیاسی جدید نیز بود

این مقاله به صورت  ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 38صفحه  آماده پرینت می باشد

چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد

مقالات را با ورژن  office2010  به بالا بازکنید