پژوهشی تحت عنوان بیو فیلترها – مهندسی شیمی

مقدمه :

یوفیلتراسیون روشی برای تصفیه آلودگی‌های هوا و آب می‌باشد که در آن از موجودات زنده برای تبدیل آلاینده‌ها استفاده می‌شود. بیو فیلترها رآکتورهایی با بستر پرشده می‌باشند که میکروارگانیسم‌های تجزیه کننده روی بستر واقع شده‌اند. در این روش آلاینده گازی با عبور از این بستر متخلخل بیولوژیکی تصفیه می‌شود. استفاده از بیو فیلترها برای کنترل انتشار ترکیبات آلی فرار یک تکنولوژی ابداعی و جدید است که در دهه گذشته مقبولیت یافته‌است. اساساً جریانی از گاز آلوده که دارای غلظت کمی از مواد قابل تجزیه بیولوژیک و ترکیبات نسبتاً محلول در آب باشد، جهت بیوفیلتراسیون مناسب است. این روش در مقایسه با روش‌های متداول کنترل آلاینده‌های هوا بسیار اقتصادی تر بوده و در صورتیکه به نحو مطلوب انجام شود، کاهش آلاینده‌ها در بیشتر مواقع بیش از ۹۵ درصد خواهد بود. علاوه بر این، بیوفیلتراسیون آلاینده‌های ثانویه ایجاد نمی‌کند.

از بیو فیلترها برای تثبیت کیفیت آب در حال گردش و یا سیستم مدار بسته، همچنین جهت بهبود کیفیت آب قبل از خروج استفاده می گردد.عملکرد بیو فیلترها بسته به نوع استفاده و طراحی، به صورت زیر می باشد که سه عملیات ذکر شده در ابتدا به طریق بیولوژیکی انجام می شود و چهار عملیات آخری به طریق روش های فیزیکی و بدون وابستگی به رشد ارگانیزم ها صورت می گیرد..

فهرست مطالب :

چکیدهویژگی های اصلی بیو فیلترهاتاریخچهعملکرد و ساختارمبانی مهندسی فرآیندسینتیک و مدلسازیمسائل طراحی و عملیاتیبستر فیلترمیکروارگانیسم هابرخی استفاده های موفقیت آمیز از بیو فیلترهابازده حذف و نحوه تغییر غلظت اجزاءظرفیت حذفمدل صنعتی بیو فیلترهابحث و نتیجه گیریکاربرد در سیستم های تصفیه فاضلابموارد کابردبسترهای فیزیولوژیکی