کاربرد مدیریت دانش شخصی توسط اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند

پایان نامه کارشناسی ارشد علوم تربیتی

گرایش برنامه ریزی درسی

همراه با پرسش نامه

120 صفحه

چکیده:

مدیریت دانش شخصی به عنوان راهبردی مهم در بهبود کمی و کیفی فعالیت ­های اعضای هیأت علمی و کاربرد مؤثرتر و کارامد تر دانش در محیط­ های دانشگاهی توجه اندکی از سوی جامعه علمی کشور را به خود جلب کرده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نحوه کاربرد مدیریت دانش شخصی توسط اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند در حوزه فعالیت ­های آموزشی و پژوهشی آنان انجام شده است. در این پژوهش، مدیریت دانش به عنوان مجموعه­ ای از فرایندها شامل شکل ­گیری، سازماندهی، تبادل و کاربرد تعریف می ­شود که دانش را برای بهینه ­سازی و نیل به اهداف و رسالت ­های دانشگاه مورد استفاده قرار می‏ دهد. روش این پژوهش، پیمایشی و جامعه آماری آن اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند بودند. تعداد نمونه 149 نفر بود که با استفاده از روش تصادفی طبقه ­ای نسبتی انتخاب و مورد پرسش قرار گرفتند. ابزار جمع ­آوری داده­ ها پرسش ­نامه محقق ­ساخته بسته پاسخ و باز پاسخی با 77 گویه بوده که ضریب پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 92/0 به دست آمده است. نتایج تجزیه و تحلیل داده ­ها نشان داد که ارتباط بین سابقه کار و دو مؤلفه مدیریت دانش، یعنی سازماندهی و تبادل دانش به لحاظ آماری در سطح 1% معنی ­دار بود اما در مؤلفه­ های شکل­ گیری و کاربرد دانش این ارتباط معنی­ دار نبود. در تمامی مؤلفه ­های مدیریت دانش، اعضای هیأت علمی با مدرک تحصیلی دکتری میانگین نمره بالاتری نسبت به اعضای هیأت علمی کارشناسی ارشد داشتند اما بررسی سطح معنی ­داری آزمون برای هر یک از مؤلفه ­ها نشان داد این برتری تنها برای تبادل و انتشار و کل مدیریت دانش در سطح 1% معنی­ دار بود. هم­چنین یافته­ های پژوهش نشان داد اعضای هیأت علمی که دانشجوی تحصیلات تکمیلی دارند در همه مؤلفه ­های مدیریت دانش (به جز تجزیه و تحلیل) و کل آن نسبت به گروهی که دانشجوی تحصیلات تکمیلی ندارند از میانگین نمره بالاتری برخوردارند ولی این تفاوت به لحاظ آماری تنها در مؤلفه تبادل و انتشار و کل مدیریت دانش در سطح 1% معنی ­دار بود. تفاوت در شکل­ گیری دانش (تولید) و میزان مدیریت دانش نیز در بین اعضای هیأت علمی دانشکده­ های مختلف در سطح 1% معنی­ دار بود اما در سایر مؤلفه­ های مدیریت دانش تفاوت معنی­ داری به لحاظ آماری بین اعضای هیأت علمی دانشکده ­های مختلف دانشگاه بیرجند وجود نداشت. هم­چنین یافته­ های پژوهش نشان داد که گر­چه اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند در مؤلفه­ های شکل­ گیری و سازماندهی دانش با میانگین نمره بالاتر از 3 در مقیاس لیکرت از وضعیت مناسبی برخوردار بودند ولی در مؤلفه ­هایی مانند تبادل و انتشار، خصوصاً در روش ­های گروهی، با میانگین نمره کم­تر از 2 عملکرد رضایت ­بخشی نداشتند.

واژگان کلیدی: آموزش عالی، اعضای هیأت علمی، مدیریت دانش شخصی