تحلیل حقوقی انواع ایقاع
تحلیل حقوقی انواع ایقاع
نوع فایل: تحقیق
رشته: حقوق خصوصی
تعداد صفحات: 80
شامل: چکیده، مقدمه، متن کامل تحقیق
فرمت: word با قابلیت ویرایش
و pdf برای جلوگیری از به هم ریختگی متن و قابلیت پرینت
به صورت یک فایل فشرده با فرمت zip
این تحقیق حقوقی برای اولین بار در این سایت ارائه شده و در سایت های دیگر موجود نمی باشد
در ادامه بخشی از تحقیق و فهرست تفصیلی:
چکیده
تعهد در عالم حقوق، اصولاً یا زاییدة توافق اشخاص (اعمال حقوقی) و یا ناشی از رویدادهایی است که به حکم قانونگذار تعهدآور است (وقایع حقوقی). اینکه یک شخص بتواند تنها به اراده خویش، تعهدی الزام‌آور برای خود یا دیگری ایجاد کند، از دیدگاه برخی از حقوقدانان امری توجیه ناپذیر و از دیدگاه برخی دیگر امری استثنائی است. چالش اصلی که این تحقیق به آن خواهد پرداخت، عبارت است از بررسی جریان اصل صحت در ایقاعات نامعین و تعهدآور بودن اراده یکجانبه شخص نسبت به خود را به گونه‌ای که بتواند منشأ حقی قانونی برای طرف مقابل شود. در نتیجه این تحقیق مشخص می شود که بر طبق اصل حاکمیت اراده و اصل صحت آزادی ایقاعات و همچنین ایقاعات نامعین امری است قابل پذیرش و در صورت تردید در صحت یا عدم صحت ایقاعات نامعین، می توان با استناد به این اصول حکم به صحت آن داد.
واژگان کلیدی: اراده یکجانبه، تعهد، عقد، ایقاع، عمل حقوقی، حاکمیت اراده، اصل صحت
فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
بخش اول:کلیات
فصل اول: اعمال حقوقی و اقسام آن
مبحث اول: اقسام اعمال حقوقی
گفتار اول :عقد
گفتار دوم: ایقاع (عمل حقوقی یک طرفه)
مبحث دوم: وجه اشتراک ایقاع و عقد
گفتار اول: شرایط صحت ایقاع
گفتار دوم:لزوم اعلام اراده
گفتار سوم:سلامت اراده
گفتار چهارم:اهلیت و اختیار
گفتار پنجم:موضوع و جهت مشروع
فصل دوم: عیوب اراده در ایقاعات
مبحث اول: اکراه در ایقاع
مبحث دوم: اشتباه در ایقاع
فصل سوم: اقسام ایقاعات
مبحث اول:ایقاعات معین
گفتار اول: ایقاعاتی که در آن تردیدی نیست
بند اول: نذر
بند دوم: ظهار
بند سوم: یمین
بند چهارم: طلاق
بند پنجم: لعان
بند ششم: ابراء
بند دوم: ایقاعاتی که در ایقاع بودن آن تردید وجود دارد
الف: جعاله
ب: وقف
ج: وصیت
1: وصیت تملیکی
2: وصیت عهدی
مبحث دوم:ایقاعات نامعین
بخش دوم: بررسی مبنا و تاثیر ایقاع نامعین
فصل اول: بررسی مبانی توجیهی ایقاع نامعین
مبحث اول: : اصل صحت
گفتار اول: محل جریان اصل صحت و ماهیت آن
بند اول: منظور از حمل بر صحت
الف: اصل صحت به مفهوم تکلیفی
ب:اصل صحت به مفهوم وضعی
بند دوم: ماهیت اصل صحت و مجرای آن
الف: ماهیت اصل صحت
ب: مجرا و محدوده اصل صحت
گفتار دوم: انعکاس اصل صحت در حقوق مدنی
مبحث دوم: جریان اصل صحت در ایقاعات نامعین
فصل دوم:بررسی تاثیر ایقاع نامعین
مبحث اول:بررسی دلایل موافقان و مخالفان تاثیر ایقاع نامعین
گفتار اول: دلایل طرفداران تأثیر ایقاع نامعین
بند اول:عدم امکان ایجاد توافق به معنای واقعی
بند دوم: حاکمیت اراده
بند سوم: اثر اعلام اراده موجب
بند چهارم: اعتقاد به تأثیر اراده یکجانبه رافع بسیاری از مشکلات حقوقی است
بند پنجم:ضروریات اجتماعی
گفتار دوم: دلایل مخالفین تأثیر ایقاع نامعین
بند اول: نظریه اراده یکجانبه ترجیح اراده شخص بر دیگری است
بند دوم: تعارض با حاکمیت اراده
بند سوم: بنای نظریه بر امری غیر واقعی
بند چهارم: سکوت قانونگذار
بند پنجم:عدم قابلیت اثبات تعهد
بند ششم: مضر بودن این نظریه برای متعهد
بند هفتم: وجود جایگزینهای مناسب تر
مبحث دوم:بررسی قوانین
گفتار اول: جعاله
گفتار دوم: ایجاب
گفتار سوم: شرط به نفع شخص ثالث
نتیجه گیری
اصل صحت
فرمت : Word
تعداد صفحات : 40
- معانی اصل صحت
اصل صحت یا اصاله الصحه که در فقه شیعه مقامی ارجمند دارد و در کتب بسیاری از فقهای شیعه درباره آن سخن رفته دارای معانی متعددی است در موارد گوناگونی بدان استناد می شود.
از جمله معانی این اصل آنکه مراد از صحت, درستی و روائی و حلیت عمل دیگران است در برابر نادرستی و ناروائی و حرمت و بدین ترتیب معنی اصل صحت عمل دیگران است در برابر نادرستی و ناروائی و حرمت و بدین ترتیب معنی اصل صحت آنست که باید رفتار فرد مسلمانان را عملی حلال و مشروع بشمار آوریم نه حرام و نامشروع.
مثلاً اگر کسی مایعی می نوشد که احتمال رود آب یا شراب باشد موافق اصل مذکور هرگز نمی گوئیم که وی شراب می نوشد(1) و نیز هرگاه مسلمانی را سرگرم عملی بیابیم که محتمل است در راه خدا و خیر و صلاح باشد و یا در راه ریا و خودنمائی, باید عملش را نیک و مستحسن و در راه خدا بشمار آوریم نه آنکه به ریا متصفش کنیم و رفتارش را تزویر و سالوس نام نهیم.
اصل مذکور بر مبنای فطرت استوار است و این حقیقت را اثبات می کند که اسلام آدمی را دور از خطا و گناه می شمار دو اصل را احتراز از زشتی و دنائت می داند مگر آنکه عکس مطلب اثبات گردد و این همان اصلی است که در قوانین کیفری کشورهای جهان راه یافته زیرا هنگامی که تقصیر و خطای کسی اثبات نشده مجرمش نمی شناسد و او را کیفر نمی کنند.
در مورد اصل صحت به معنی مذکور یعنی حمل اعمال مسلمانان بر مشروعیت که حکمی تکلیفی است دلایل بسیار گفته اند که از جمله آنهاست آیاتی چون و قولو اللناس حسناً(2) ( که موافق تفسیری که در اصول کافی از قول معصوم در مورد این آیه آمده در باره مردم تا هنگامی که چگونگی کارشان معلوم نشده جز به خیر سخن نگوئید) (3)و اجتنبوا قول الزور(1) (از سخن دروغ و افترا بپرهیزید) و ان بعض الظن اثم (2) (برخی گمانها گناه است).
از میان اخباری که بر صحت به معنی مذکور دلالت می کند خبری است که در کافی از امیر المونین علیه السلام آمده که آن حضرت می فرماید: ضع امر اخیک علی احسنه حتی یاتیک مایقلیک عنه و لا تظنن بکلمه خرجت من اخیک سوء وانت تجد لها فی الخیر سبیلا(3) یعنی کار برادر دینی و همکیشت را به بهترین وجه تاویل کن تا آنگاه که از او رفتاری آید که باورت را دیگر گون کند و نیز به گفتار برادرت تا وقتی که تقسیر نیک می توانی کرد گمان بد مبر.
از امام صادق علیه اسلام روایت است که به محمد بن فضل گفت: گوش و دیده ات را در مورد برادر خویش تکذیب کن اگر پنجاه تن گویند که وی چنان گفت و او بگوید که من گفته ام سخن وی درست انگار و آن دیگران باور مدارد.(4).
در خبر مستفیض دیگری آمده است که مومن برادر خود را متهم نمی کند و هرکس برادر خویش متهم دارد ایمان از دلش ناپدید می شود چونانکه نمک در آب حل و ناپدید می شود(5).
استاد محمد جواد مغنیه در این باره می گوید: از اخبار مذکور چنان مستفاد می شود که اسلام انگار در دل کافر هم نور ایمان می جوید و از در و غزن انتظار راستی دارد و این باید مایه عبرت کسانی باشد که بی درنگ و تامل مردم را به فسق و نابکاری متهم می کند و یا به کفر و بی دینی منسوب می دارند.(6).
معنی دیگر اصل صحت, صحت در برابر فساد است که حکمی وضعی بشمار می آید بدین معنی که باید رفتار فرد مسلمان را نوعی تفسیر کنیم که از آن آثار صحیح شرعی ببار آید. اگر عقد یا ایقاعی صورت گرفت و یا از فرد مسلمان عبادتی انجام پذیرفت که درستی و نادرستی آن برای دیگران آثار و نتایجی می آورد- همچون نماز میت که چنانچه درست انجام گیرد موجب سقوط تکلیف از دیگران می شود – موافق اصل صحت باید عقد و ایقاع و یا عبادت او را درست و موافق آداب شرع و قواعد اسلامی بشمار آوریم. مقصود از اصل صحت در این مقاله معنی اخیر است نه معنی نخستین.