بنری در مورد اسب

بسمه تعالی

 بنری بسیار زیبا در مورد اسب با توضیحات کنار آن.

تحقیق در مورد اسب (اکوس فروس کابالوس)

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:47

 فهرست مطالب

اسب

بیولوژی

سن

اندازه

مقاله اصلی : دست (طول)

رنگها و نقش و نگارها

تولید مثل و توسعه

آناتومی

سیستم اسکلتی

سیستم اسکلتی اسبهای مدرن

سم ها

دندان

هضم

احساسات

چشمهای اسب

حرکت

رفتار

مقالات اصلی : رفتار اسب و نقطه ضعفهای اسبهای اصطبل

هوش و یادگیری

اسب (اکوس فروس کابالوس) یک پستاندار سم دار است ، یک زیر گونه ای از یکی 7 گونه بازمانده از خانواده اکویدا است . اسب بالغ بر 45 تا 55 میلیون سال پیش از یک موجود چند پنجه ای کوچک تا بزرگ ، حیوان تک پنجه ای امروزی ، پدید آمده است . انسانها در حدود 4000 سال قبل از میلاد مسیح شروع به رام کردن اسبها کردند و اهلی کرد نشان گمان شد ، که در 3000 سال قبل از میلاد رایجتر شد ؛ در 2000 سال قبل از میلاد استفاده از اسبهای رام شده در سرتاسر قاره اروپا –آسیا پخش شد .

اگر چه بیشتر اسبها امروزه رام شده هستند ، هنوز جمعیت اسب پرزوالسکی (Przewalski) در خطر است ، تنها اسب وحشی اصلی باقی می مانند ، به خوبی رایجترین اسبهای وحشی که در جهان زندگی می کنند ، اما از نسلهای قدیمی آنها که رام شدند ، منشأ گرفته است .

یک کلمه گران و تخصصی وجود دارد که برای توضیح دان مفاهیم وابسته به اسب استفاده شده ، هر چیزی از آناتومی مراحل زندگی ، اندازه ، رنگ ، نقش و نگارها ، پرورش دادن ، حرکت و رفتار را در بر می گیرد .

اسبها از نظر آناتومی برای استفاده از سرعت برای شکارچی ها طراحی شدند . و یک جمله خوب توسعه یافته از توازن و یک قدرت غریزه جنگیدن دارند . بسته به این نیاز فرار کردن از شکارچیان در جهان یک خصوصیت غیر معمول است : اسبها توانایی خوابیدن هم ایستاده و هم دراز کشیده را دارند .

اسبهای ماده مادیان نامیده می شوند ، بچه هایشان تقریباً تا 11 ماه با آنها همراه هستند و یک اسب جوان کره اسب نامیده میشوند و می تواند تا مدت کوتاهی بعد از تولد بمانند . بیشترین اسبهای رام شده به پرورش دادن داشتن زین و یراق بین سنهای 2 و 4 سال شروع شدند . آنها در سن 5 سالگی کاملاً بالغ می شوند و میانگین طول عمر بین 25 تا 30 سال دارند .

پرورش اسبها در 3 طبقه بندی روی طبیعت کلی پایه گذاری شده : با سرعت و استقامت  "خون سردها " ، از جمله اسبهای انتخاب شده و بعضی اسبهای کوچک ، برای آرام رفتن ، کار سنگین مناسب هستند و " اسبهای خونگرم " از بین اسبهای تندخو و اسبهای خون سرد عبور می کنند و توسعه یافته هستند ، اغلب روی پرورش دادن برای اهداف اسب سواری خاص مخصوصاً در اروپا توجه می کنند . بالغ بر 300 پرورش اسب امروزه در جهان وجود دارد که برای کاربرد های متفاوت بسیاری توسعه یافته است . اسبها و انسانها از راههای بسیاری ، نه تنها در یک گوناگونی وسیعی از رقابتهای ورزشی و فعالیتهای تفریحی غیر رقابتی ، بلکه در فعالیتهای کاری که شامل کار پلیسی ، کشاورزی ، تفریح ، شرکت کردن در یادگیری و فیزیوتراپی ارتباط متقابل دارند . اسبها از دیدگاه تاریخی در جنگ استفاده شدند . یک گوناگونی وسیع از تکنیکهای اسب سواری توسعه داده شد ، شیوه های متفاوت بسیاری از روشها و راههای کنترل استفاده می شود . تولیدات بسیاری از اسبها مشتق شده اند که شامل گوشت ، شیر ، پوست ، مو ، استخوان می شود و دارویی از مادیانهای حامله استخراج شده . انسانها برای اسبهای رام شده غذا ، آب و پناهگاه فراهم میکند به همان خوبی به متخصصانی از قبیل دامپزشکان و نعل بندان توجه شد

بیولوژی

اناتومی اسب توسط تعداد زیادی از بخشهای خاص توضیح داده شده ، همانطور که توسط نمودار نشان داده شد ، بخشهای خاص همچنین سن ها ، رنگها و پرورشهای متفاوتی را نشان می دهد .

سن

بسته روی پرورش ، مدیریت و محیط ، اسبهای رام امروزه متوسط عمر 25 تا 30 سال دارند . آن غیر معمول است ، اما تعداد کمی حیوانات تا 40 سالگی شان عمر می کنند . قدیمی ترین ثبت قابل تصدیق "بیلی قدیمی " یک اسب مربوط به قرن نوزدهم که تا سن 62 سالگی زندگی کرد . در عصر جدید ، نان قندی که در کتاب گینس از ثبت جهان فهرست شده است ، قدیمی ترین اسب کوچک در 2007 در 56 سالگی مرد.

با توجه به یک تاریخ تولد واقعی اسب ، برای رقابتی ترین اهداف یک حیوان در 1 ژانویه هر سال در نیمکره شمالی و 1 آگوست در نیمکره جنوبی بررسی شده است .

مخالفت در استقامت اسب سواری است ، جایی که حداقل سن رقابت روی تقویم سن پایه گذاری شده است . یک تخمین ابتدایی از سن اسب ، می تواند از نگاه کردن در دندان آن ایجاد شود . در ادامه اصطلاحات برای توضیح دادن اسبها با سن های متفاوت استفاده شده اند .

تحقیق در مورد اسب

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه7

فهرست مطالب

 نژاد های مختلفاصیل عرباصیل انگلیسی (تروبردThoroughbred)آپالوسافالابلاشایر(Shire)اصیل اسپانیایی (آندالوزینAndalusian)کوارتر(Quarter)

اسب یا اسپ پستانداری است از خانواده ی اکوئیدا است که از دیرباز در زمینه‌های کشاورزی، ترابری و همچنین در جنگ‌ها بسان ابزاری برای حرکت تند و ضربه زدن به سیستم‌های دفاعی دشمن بهره گیری می‌شده است.

نام اسب همواره با واژه‌هایی مانند چابکی همراه بوده است. پیشینیان برای اسب‌های خود احترام بسیاری قائل بودند به گونه‌ای که صاحب اسب، نیاکان اسب نژادین خود را تا ۱۲ نسل پشت میدانست و به هنگام مرگ اسبش به شدت غمگین می‌شد.[نیازمند منبع] همچنین اسب را جانوری نجیب نیز می‌شناسند. ولی در هنگام خشم اسب نزدیکی به او بسیار خطرناک است

نام چند نوع اسب :

باره یا بارگی، به معنی مطلق اسب گفته می‌شود و ربطی به باربری ندارد. بالاد و بالاده، به اسب تندرو یا اسب یدکی گفته می‌شود. بوز، به اسب نیله (کبودرنگ) گفته می‌شود. توسن، اسب سرکش را می‌گویند. جُرده، به اسب اخته می‌گویند. چرمه، به اسب سپید یا اسبی که دست و پایش سپید باشد گفته می‌شود. خنگ، اسب سپید را می‌گویند. سمند، اسب زرد را می‌گویند. نَوَند، اسب تندرو را می‌گویند. یَکران، اسب نژاده و نجیب را گویند.

عمر خیام در کتاب نوروزنامه نام گونه‌های اسب را چنین بیان می کند:

الوس چرمه، سرخ چرمه، تازی چرمه، خنگ، بادخنگ، مگس‌خنگ، سبزخنگ، پیسهٔ کمیت، کمیت، شبدیز، خورشید، گور سرخ، زردرخش، سیارخش، خرماگون، چشینه، شولک، پیسه، ابرگون، خاک‌رنگ، دیزه، بهگون، میگون، بادروی، گلگون، ارغون، بهارگون، آبگون، نیلگون، ابرکاس، باوبار، سپیدزرده، بورسار، بنفشه‌گون، ادس، زاغ‌چشم، سبزپوست، سیمگون، ابلق، سپید، سمند

اسب را در پارسی میانه و اوستایی نیز اَسپ (asp)می‌گفتند. نامهای بسیاری از بزرگان ایرانی در روزگار باستان دارای پسوند -اسپ بوده است (مانند گشتاسپ، ارجاسپ، گرشاسپ، گشتاسپ، جاماسپ، لهراسپ، ویشتاسپ، هیدراسپ، بیوراسپ، ساتاسپ، سیاوش و...)که نشان از اهمیت این جانور در میان ایرانیان است.[نیازمند منبع] در زبان سانسکریت این واژه به ریخت azva بوده که واژه سوار و اسوار نیز در زبان پارسی کنونی از همین ریشه‌اند. اسب برای اولین بار در آسیای میانه که بعدها تورکستان نام گرفت اهلی شده است سپس به دشتهای ایران و راه یافته است. در ایران باستان بویژه دوره هخامنشی اسب نقش بسیار زیادی داشت به اسبهای تربیت یافته پارس می گفتند عرب ها این کلمه را به فارس معرب کرده اند و آن را برای به معنی تیزرو و سوار کار ماهر به کار می برند. اسب حیوانی است که با سرما و شرایط سخت کوهستانی سازگار است بر خلاف شتر که با شرایط گرم و شن زار و سرزمین عربی سازگار بوده است. عربها برای اولین بار در دوره تجارت معروف به رحله شتا و صیف با اسب آشنا شدند و آن را بکار گرفتند. [نیازمند منبع]

تاریخچه

دانستنی هایی درباره اسب

آنچه درباره اسب باید بدانیم در این کتاب گرداوری شده