تحقیق در مورد مفهوم اتحاد
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:44
انسان ها به اقتضای زندگی اجتماعی همواره درپی اتحادوهمبستگی باهم نوعان خود
بوده اند که این اتحاد وهمبستگی وپیوندخودبردونوع قابل تقسیم ودسته بندی می باشد.
نوع اول: اتحاد وپیوندی تصنعی وغیرواقعی است . به این صورت که دولت ها وحکومت ها واقوام وحتی اشخاص براساس مصلحت اندیشی وجلب منافع ،درمقطعی اززمان بایکدیگر پیوند تفاهم بسته ومتحد می شوند . لکن این اتحاد مشروط به حفظ منافع طرفین است لذا با نقض آن شرط،لاجرم این پیوند نیز می گسلد.
نوع دوم: اتحادحقیقی وپیوندی قلبی است که ابتدادرون وباطن انسان ها را تحت تأثیر قرارداده ،پس ازآن دربرون و اعمال وافعال ایشان بروز وظهور می یابد.
این اتحادحقیقی از محتوا وطرز تفکری خاص تبعیت نموده ودیدگاه های ویژه ای را نیز ارائه می کند از جمله اینکه :
الف- حقّ،تنها محور اتحاد حقیقی درعالم می باشد.
ب-حقّ،ماهیتاًدرتابعین خودایجاداتفاق،اتحادوهمبستگی نموده باطل،ذاتاًتفرقه افکن ووحدت شکن می باشد.
فهرست
مفهوم اتحاد
اتحاد در قرآن
مفهوم اتحاد ملی
اهمیت اتحاد ملی
مفهوم انسجام اسلامی
اتحاد ملی و انسجام اسلامی در تداوم راه امام
حرکت به سوی دستیابی به همگرایی کشورهای جهان اسلام
تلاش در جهت همگرایی
چرا اتحاد ملی و انسجام اسلامی؟
شناسه راهبرد نظام
چرا اتحاد ملی؟
چرا انسجام اسلامی؟
نقش اتحاد و اختلاف در اعتلاء و انحطاط مسلمین
عامل حقیقی وحدت پایدار
جنبه مثبت و منفی ناسیونالیسم
تمدن عظیم اسلامی، ثمره ترک تعصبات قومی و مذهبی
منشاء تجزیه شدن حکومت اسلامی
عکس العمل منطقی و اسلامی ایرانیان
رمز استحکام و پایداری وحدت اسلامی
نگاه استراتژیک به اتحاد ملی و انسجام اسلامی
خاستگاه نامگذاری سال 86 به نام اتحاد ملی و انسجام اسلامی
انسجام اسلامی
راهکارهای قرآنی برای همگرایی
نکته هایی پیرامون اتحاد ملی و انسجام اسلامی
پیش نیازهای اتحاد ملی و انسجام اسلامی
ارائه راهکارها و پیشنهادها
تحقیق در مورد اتحاد ملی، انسجام اسلامی1
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه20
فهرست مطالب
اتحاد ملی و انسجام اسلامی راه مقابله با گسترش سفره بحران در ایران است
اتحاد ملی، انسجام اسلامی
مدت زیادی از آغاز سالی که عنوان زیبای «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» را بر خود گرفته نمی گذرد. نام با شکوهی که در میان جهانیان بانگی رسا برداشت و اعلان نمود که:
چرا جنگ؟ چرا جدایی؟ چرا تفرقه؟ چرا تشتت؟
آیا نمی توان همدل بود؟ آیا نمی توان متحد شد؟ آیا نمی توان در صلح زندگی کرد؟
اگر چه انسان ها مختلفند لیکن انسانیت آنها ماهیتی است واحد، پس باید به سراغ نکته ای رفت که انسانیت انسان ها پذیرای آن باشد، نکته ای اصیل، پایدار و حقیقی که قابلیت و واجدیت ایجاد یک اتحاد واقعی را داشته باشد.
و آن نکته نیست مگر کلمه «توحید» و عبودیت خداوند یکتا.
خداوند تعالی خود نخستین منادی توحید بوده و هم او بندگان را به عبودیت خویش فرا خوانده است. آنجا که می فرماید:
«یا ایها الناس اعبدوا ربّکم الذی خلقکم و الذین من قبلکم لعلکم تتقون » (بقره/۲۱)
ای انسان ها پروردگار خود را پرستش کنید، همان کسی که شما و پیشینیانتان را آفرید شاید که پارسا و متقی گردید.
خداوند بندگان را به اخلاص در عبودیت خود و دوری از مظاهر شرک و کفر و بت پرستی دعوت نموده است، این دعوت نخستین بار در فطرت و سرشت آدمیان، نقش گرفته و سپس انبیاء و فرستادگان خداوند، این ندا را در میان اقوام بشری تکرار کرده اند.
انسان ها در فطرت خود می یابند که: به میل خود پای به این جهان ننهاده اند و پدید آورنده ای آنان را پدید آورده. سراپا نیازند و صاحب اختیاری از برون، این نیاز و احتیاج