طرح کارآفرینی و توجیهی پرورش میوه کیوی

فرمت فایل:word(قابل ویرایش)،تعداد صفحات:22 صفحه

مقدمه:

این میوه بومی چین جنوبی است ولی اصلاح آن در کشور نیوزیلند صورت گرفته و به سایر نقاط جهان گسترش یافته است. در ایران نیز با مشاهده وضعیت نامطلوب بخشی از باغات مرکبات در شمال کشور که در بعضی سالها در اثر سرمای زمستانه از بین می‌روند و دارای عملکرد پائینی هستند، اقدام به انجام مطالعاتی برای یافتن جایگزینی مناسب برای این باغات شد که درنهایت درخت کیوی فروت برای این منظور انتخاب گردید. این میوه نسبت به مرکبات مقاومت بیشتری به سرما داشته و عملکرد آن بالاتربوده و شرایط اکولوژیکی شمال کشور بسیار مناسب کشت این محصول است. با همکاری FAO  درسال 1357  چهار رقم ماده بنام هایوارد، برونو، مانتی و آبوت و دو رقم نر بنام توموری و ماتوا از کشورهای فرانسه و ایتالیا وارد و بعد از انجام تحقیقات لازم درسال 1367  اقدام به تکثیر وتوزیع بین باغداران گردید.

ورود و گسترش کشت این محصول و توجه بیش از حد باغداران برای تغییر کاربری اراضی جهت کشت آن وزارت کشاورزی وقت را به تامل واداشت، زیرا خطر تبدیل باغات مرکبات، شالیزارها و ...  درشمال کشور به باغات کیوی فروت وجود داشت لذا وزارت کشاورزی از حمایت این محصول خودداری نموده و با توجه به هزینه بالای احداث یک هکتار باغ کیوی، توسعه کشت این محصول تا حدود زیادی محدود گردید بطوری که تنها باغداران متمول قادر به احداث باغ کیوی هستند.

در این باغات رقم هایواد بدلیل ویژگیهایی نظیر درشتی و یکنواختی میوه، بازار پسندی و خاصیت خوب انبارداری، نسبت به سایر ارقام مورد توجه بیشتری قرار گرفته و حدود 90%  باغات را شامل می‌شود.

اکثر تولید کنندگان کیوی افرادی با سطح سواد و فرهنگ بالایی می‌باشند. لذا بتدریج اقدام به ایجاد چند تشکل با عضویت باغداران نموده‌اند. ایجاد این تشکلها تاثیر بسزایی در روند تولید و صادرات این محصول داشته بطوری که با ایجاد کلاسهای آموزشی و ترویجی اطلاعات باغداران در این زمینه افزایش یافته و درنتیجه عملیات احداث، داشت، برداشت و بازاررسانی این محصول با کیفیت بالایی بانجام می‌رسد. درحال حاضر میزان ضایعات این میوه که ناشی از آ‏فات و بیماریها، شرایط آب وهوایی، مدیریت نامناسب، ضعف سیستم حمل و نقل و سردخانه ها می‌باشـد، حدود 33-24  درصد است. حدود 90% از باغات از روش آبیاری تحت فشار( میکرو جت ) استفاده می‌کنند.

هرساله محصول تولیدی توسط شرکتهای تعاونی خریداری شده بعد از درجه‌بندی و بسته‌بندی به سردخانه منتقل می‌شود. بطور متوسط هرسال 10 هزار تن بطور رسمی و مقدار قابل توجهی نیز بطور غیر رسمی به کشورهای حوزه خلیج فارس و کشورهای آسیای میانه و اروپا صادر می‌شود. مصرف سرانه این محصول در کشور 5/0  کیلوگرم می‌باشد.