بررسی روابط متقابل میان ارتباط شبکه های همکاری، تواناییهای نوآوری فناورانه و نوآوری در شرکتهای تولیدکننده نرم افزارهای بانک داری

پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت MBA

گرایش مدیریت تکنولوژی

همراه با پرسش نامه

200 صفحه

چکیده:

مرور بر روی ادبیات نوآوری نشان می ­دهد که در دو دهه­ ی اخیر، تغییرات سیستماتیک و بنیادی در روشی که شرکت­ ها برای فعالیت­ های نوآورانه خود انجام می­ دهند ایجاد شده است. به خصوص رشد بزرگی در استفاده از شبکه­ های خارجی توسط شرکت ­ها با ابعاد مختلف دیده می­ شود. این پژوهش سعی بر این دارد تا با نگاهی جامع به تأثیر توانایی ­های داخلی و ارتباط ­های خارجی سازمان با نوآوری بپردازد. برای این منظور توانایی نوآوری فناورانه بعنوان توانایی سازمان برای نوآوری و شبکه ­های همکاری بعنوان عوامل محیطی برای نوآوری در نظر گرفته شده است. به زبانی ساده ­تر، این پژوهش به ارتباط میان توانایی نوآوری فناورانه (ظرفیت یادگیری، ظرفیت تحقیق و توسعه، ظرفیت تخصیص منابع، ظرفیت ساخت و تولید، ظرفیت بازاریابی، ظرفیت سازمانی و ظرفیت برنامه ریزی استراتژیک) و شبکه ­های همکاری (همکاری بین شرکتی، همکاری با مؤسسات دولتی، همکاری با مؤسسات میانجی و همکاری با سازمان ­های پژوهشی) با انواع نوآوری (نوآوری محصول، نوآوری فرآیند و نوآوری مدیریت) نگاهی دقیق ­تر می­ نماید.

این پژوهش به بررسی ارتباط این سه مجموعه در شرکت­ های نرم ­افزاری ایران (صنعت نرم افزارهای بانکداری) خواهد پرداخت. اطلاعات جمع­ آوری شده از 156خبره و مدیر ارشد و میانی 12 شرکت زیر مجموعه گروه توسن (کیش ویر) توسط روش تحلیل عاملی (Factor Analysis)، تحلیل همبستگی متمرکز (Canonical Correlation Analysis) بررسی گردید. نتایج حاصل شده نشان می­ دهد که مجموعه ­های توانایی نوآوری فناورانه و شبکه­ های همکاری با نوآوری رابطه معنی­ دار و مثبتی دارند. همچنین میان دو مجموعه توانایی نوآوری فناورانه و شبکه ­های همکاری رابطه معنی ­دار و مثبتی وجود دارد.

یافته­ های این پژوهش همچنین نشان می­ دهند که در بُعد داخل سازمانی، ظرفیت سازمانی، ظرفیت برنامه ­ریزی استراتژیک، ظرفیت یادگیری و ظرفیت تحقیق و توسعه به ترتیب بیشترین تأثیر را بر روی نوآوری دارند. در بُعد بیرون سازمان (شبکه ­های همکاری) ابعاد همکاری بین شرکتی و همکاری با سازمان­ های پژوهشی بیشترین تأثیر را بر روی نوآوری دارند. همکاری با مؤسسات میانجی تأثیر ضعیف دارد و همکاری با سازمان­ های دولتی تأثیری بر نوآوری ندارد. از طرف دیگر همکاری بین شرکتی و همکاری با سازمان­ های پژوهشی بیشترین تأثیر را بر روی توانایی نوآوری فناورانه دارد. همچنین ظرفیت برنامه ­ریزی استراتژیک، ظرفیت سازمانی و ظرفیت بازاریابی بیشترین نقش را در ایجاد ارتباط بین شبکه ­های همکاری و توانایی نوآوری فناورانه ایفا می­ کنند.

واژگان کلیدی: شبکه­ های همکاری، توانایی­ های نوآوری فناورانه، نوآوری، سیستم نوآوری منطقه­ای