فایل : word
قابل ویرایش و آماده چاپ
تعداد صفحه :186
ارزیابی عملکرد بینایی
تاریخچه در اطفال
تاریخچه مجموعه ای از اطلاعات ضروری است برای هر پزشک اطلاعات جمع آوری شده در تاریخچه کمک می می کند که پزشک معایناتش را در جهت صحیح هدایت کند گرفتن شرح حال یا تاریخچه مخصوصا در ارزیابی بینایی کودکان از اهمیت ویژه ای برخورداراست .
بر پایه اطلاعات جمع آوری شده در تاریخچه پزشکان لیستی از تست هایی که نیاز است انجام شود تهیه می کنند و ترتیب انجام تست ها و حتی گاهی اوقات تشخیص بیماری های ممکن می شود، البته به شرطی که اطلاعاتی که در تاریخچه جمع آوری شده درست باشد.
در کل والدین مشاهده گرهای خوبی هستند اما ضرورتاً مشاهداتشان درست نیست. به عنوان مثال: یکی از والدین گزارش می کند که چشمهای بچه اش تقاطع پیدا کرده و به سمت داخل حرکت می کند اما زمانی که از آنها پرسیده می شود که کدام چشم تقاطع پیدا می کند آنها مطمئن نیستند.
زمانی که والدین چنین گزارشی می دهند باید به آنها اعتماد کنیم. مگر تا وقتی که بتوانیم خلافش را ثابت کنیم.
پزشکی که بدون وجود یک تاریخچه خوب کار می کند (به عنوان مثال فرزند خوانده ها ، بچه های سر راهی ، و یا بچه ای که به ملا قات بستگان خود رفته و در این حالت بستگان از تاریخچه او مطمئن نیستند) نمی تواند تصمیم های درستی بگیرد و نیازمند بررسی بیشتر است تا تشخیص های غلط را رد کند.
در مورد بیمارانی که برای معاینه چشمهایشان مراجعه می کنند اولین و مهمترین سوالی که باید از او بپرسیم این است که شکایت اصلی شما چیست؟ و یا مشکلی که شما متوجه اش شده اید چیست؟ و یا نگرانی شما برای چیست؟ و یا دلیلی که شما در اینجا هستید چیست؟
معمولاً دانشجوها ومبتدی ها در سوالاتی که از بیمار می پرسند خیلی طفره می روند و شروع به پرسیدن سوالاتی در مورد بارداری وزن در هنگام تولد، و غیره می کنند که اساساً مهم هستند اما نه در ابتدا.
مطمئن شوید که مشکل اصلی را فهمیده اید چون این تکه کوچک از اطلاعات (یعنی مشکل اصلی بیمار) نقطه شروع و مسیری را که باید طی کنید را تعیین می کند.
هر چیزی که در معاینه بدست می آورید به خاطر بسپارید.
شما باید همیشه به عقب برگردید و دوباره از نگرانی های اولیّه بیمار سوال کنید(برای مثال از شکایت اصلی جویا شوید).
بعد از اینکه علت اصلی مراجعه بیمار را متوجه شدید می توانید در مورد جنبه های دیگر تاریخچه سوالاتی بپرسید.
در مورد بچه ها بهتر است پرسشنامه ای برای والدینشان بفرستیم که آن را در خانه پر کنند و قبل از معاینه تحویل دهند. این روش ایده آلی است و دلیلش این است که زمانی که یکی از والدین در اتاق انتظار در حالی که بچه گریه می کند و یا دور اتاقی می دود سعی می کند که پرسشنامه را پر کند این روش بسیار مشکل و وقت گیر است.
اما در منزل والدین می توانند بعد از خواب بچه بنشیند و مشترکاً به سوالات جواب دهند.